Nga: Gökçe Özçiftçi “Daily Sabah”
Shumë pyetje më erdhën në mendje gjatë kohës që po shihja festivalin e këngës Eurovizion 2021. E para dhe më kryesorja ishte: Sa evropian në fakt është Eurovizioni? Në fakt, kur po shikoja vendet pjesëmarrëse, vura shpejt re se një numër i konsiderueshëm shtetesh që morën pjesë në këtë garë artistike nuk ishin gjeografikisht në Evropë.
Prandaj pyes: A po e promovon Evropën Eurovizioni?Nuk do të ishte krejtësisht e gabuar të thuash se kur e sheh këtë festival të përvitshëm të krijohet jo pak konfuzion. Këtë vit, në garë morën pjesë vende të tilla si Australia, Izraeli, Azerbajxhani, Rusia dhe Bjellorusia.
Historikisht, Eurovizioni ka pasur si qëllim të ishte një ngjarje pan-evropiane, që vlerësonte përmes muzikës vendet në të gjithë Evropën. Sidoqoftë, mënyra sesi ka evoluar ky aktivitet nuk e bën atë më pan-Evropian, por më shumë një konkurs global të muzikës, të financuar kryesisht nga vendet evropiane.
Në fakt, “Pesëshja e Madhe” e përbërë nga Britania e Madhe, Franca, Gjermania, Italia dhe Spanja, janë kontribuesit më të rëndësishëm në Bashkimin Evropian të Transmetimeve (EBU), që e organizon çdo vit këtë festival me ndihmën e vendit pritës.
Në fillim, pjesëmarrësit këndonin në gjuhët e tyre kombëtare. Por me kalimin e viteve, anglishtja u bë gjuha kryesore e këngëve në këtë garë, dhe tani ky aktivitetet po zgjerohet përtej kontinentit.
Diversiteti dhe pjesëmarrja globale, janë tendencat e sotme të promovuara në të gjithë botën. Ne shohim reflektimet e tij në të gjitha sferat publike ose shoqërore. Në këtë kontekst, Eurovizioni mund të shihet si një platformë tjetër ku konservatorizmi zëvendësohet nga vlera të ndryshme.
Ndikimi i madh i politikës
Për më tepër, nëse Eurovizioni bie apo jo viktimë e politikës ditore, kjo është një pyetje që është ngritur prej shumë vitesh. Mund të thuhet se edhe pse rregullat zyrtare të festivalit ndalojnë përdorimin e politikës në çfarëdo forme, ato nuk janë zbatuar me përpikëri.
Sistemi i votimit ilustron implikimet e tij politike,edhe pse që është kritikuar shumë herë nga media dhe publiku. Fituesi i madh vendoset nga pjesë të barabarta pikësh të jurive kombëtare dhe publikut. Rrethana e veçantë e supozimit tim, vjen pikërisht nga ajo që kam nënvizuar unë si shikuese.
Është një fakt që votat e publikut nuk mund të mohohen. Gjithsesi, vlerësimet e jurive kombëtare janë pak më problematike. Në këtë kuptim, 12 pikë nga juria kombëtare e Greqisë shkuan për përfaqësuesen e Qipros dhe anasjelltas.
Në të dyja rastet, vendimet u brohoritën nga audienca. Për më tepër, Britania e Madhe nuk mori asnjë pikë nga juritë kombëtare apo publiku, gjë që është një situatë unike. Ndoshta këtë herë u reflektua efekti i Brexit, dhe zemërimi i evropianëve të kontinentit u kanalizua përmes Eurovizionit.
Gjithashtu, në mënyrë më të habitshme, përfaqësuesit e Islandës shfaqën një flamur të Palestinës gjatë edicionit të vitit 2019 në shenjë proteste kundër Izraelit, që pak kohë më parë kishte shënjestruar civilët me bombardime. Sigurisht, shumëkush mund të shtjellojë më tej çështjen e ndikimit politik që ka ky festival.
Së fundmi, në lidhje me pyetjen time që është edhe titulli i këtij artikulli, përgjigjja është se Eurovizioni nuk duket se stimulon më identitetin evropian. Megjithatë, mund të bëhen ndryshime për të rivendosur një “vizion” të përbashkët evropian.
Theksimi i asaj që është vërtet evropiane, me më pak ndërhyrje politike dhe me më shumë neutralitet do të na rikthejë në ambientin e dikurshëm të këtij festivali. Sidoqoftë, urime Italisë, e cila fitoi edicionin e këtij viti me grupin“Maneskin”.
Burimi i lajmit: https://www.dailysabah.com/opinion/op-ed/eurovision-a-lost-european-identity
Përshtatur nga TIRANA TODAY
