Përvjetori i 29-të i themelimit e gjen PD në opozitë. Nga shkurti i këtij viti, demokratët të drejtuar nga dyshja Basha-Berisha, luajtën të gjitha kartat për të rrëzuar qeverinë e Edi Ramës. Djegia e mandateve dhe protestat e shumta në Tiranë, e rritën në kulm krizën politike.
Por ndryshe nga sa shpresonte opozita, ndërkombëtarët nuk e mbështetën daljen e Partisë Demokratike nga sistemi. Selia blu provoi të radikalizojë më tej qëndrimin. Protestat nisën të bëhen më të dhunshme. Ndërkohë BE dhe SHBA, e ashpërsuan më tej qëndrimin e tyre kundër kësaj qasje.
Ata bënë të qartë se nuk do të mbështesnin asnjë skenar të përmbysjes së pushtetit me dhunë. Tolerimi i zgjedhjeve lokale të 30 qershorit, vetëm me pjesëmarrjen kryesisht të Partisë Socialiste, ishte shuplaka më e fortë që morën skenarët revolucionarë që kishte në kokë Berisha dhe Basha.
Dhuna distancoi ndërkohë një pjesë të mirë të elektoratit “gri”, që zakonisht nuk militon për ndonjë forcë të caktuar politike. Sot Lulzim Basha, po bën nga halli të moderuarin. Në cilësinë e kryeministrit hije, ai po jep alternativa sesi dilet nga emergjenca kombëtare, që shkaktoi tërmeti i rëndë i 26 nëntorit.
Ai pretendon se të zhgënjyer nga qeveria aktuale, shqiptarët shohin PD-në si të vetmen shpresë për të ardhmen. Por a është vërtetë kështu? Mbështetja në tubime apo sondazhe, thotë për momentin të kundërtën. Pas largimit nga pushteti, PD kreu një rotacion të kontrolluar të lidershipit, pa reflektuar aspak mbi gabimet e rënda të qeverisjes së saj 8-vjeçare. Basha mund të vijë një ditë në pushtet. Por jo si shpresa e vetme për shqiptarët, po ashtu si Rama në vitin 2013, si e keqja me e vogël për shqiptarët.
TIRANA TODAY
