Ditën e sotme shënohet 20 vjetori i ndërhyrjes së trupave të NATO-s në Kosovë, që kishte për qëllim ndalimin e gjenocidit serb mbi qytetarët e pafajshëm të Kosovës.
Pas marrëveshjes së Kumanovës ndërmjet zyrtarëve serbë dhe autoriteteve të NATO-s, Serbia ishte detyruar të tërheqë të gjitha forcat policore dhe ushtarake nga Kosova.
Pas përfundimit të luftës, dhjetëra refugjatë në malet e Drenicës, kishin filluar të ktheheshin në shtëpitë e tyre, ku nuk gjetën gjë tjetër përveç mbetjeve dhe kujtimeve të tmerrshme që kishin lënë ushtarët serb nga masakrat që kishin kryer në ato zona.
Gjatës asaj kohe, disa gazetarë të Reuters kishin takuar një grup refugjatësh në rrugë, mes të cilëve ishte dhe një vajzë, e cila kishte humbur vëllain dhe babin e saj në luftë.
Teksa komunikonte me gazetarët në gjuhën angleze, vajza nuk besonte se NATO kishte hyrë në Kosovë, ndërsa shpresonte për këtë gjë, megjithëse shprehej se: jeta për të kishte mbaruar.
Gazetari: A e dini që NATO është në Kosovë?
Vajza: Jo nuk është!
Gazetari: NATO është në Kosovë…
Vajza: Por jo në fshatin tim!
Gazetari: Shumë ushtarë, shumë ushtarë kanë hyrë në vend…
Vajza: Nuk po kuptoj?!
Gazetari: …shumë ushtarë janë në Prishtinë.
Vajza: Po, në Prishtinë, por jo në fshatin tim.
Gazetari: Kanë ardhur…
Vajza: Unë shpresoj kështu … por për mua jeta ka mbaruar, për babanë, vëllain tim
