Mazhoranca lejoi Berishën të shpifë e kërcënojë në foltore, sot bllokon Rudina Hajdarin!

Nga Carlo Bolino/ Për të parën herë pas shumë vitesh dhune verbale beri-bashiane, më në fund dëgjojmë në Parlament zërin qytetar të një opozite moderne dhe evropiane, e cila kritikon pa ofenduar, analizon pa shpifur dhe kërkon pa shantazhuar.

Një opozitë ndryshe, e cila përpiqet të kapërcejë dobësinë e pashmangshme të kartonave (që dënon çdo pakicë) me forcën e arsyetimit dhe të logjikës.

Por gëzimi se më në fund shohim në Parlamentin shqiptar një debat politik që papritmas është kthyer në debat të qytetëruar, thërmohet përballë rreptësisë së padurueshme, me të cilin kryetari i seancës Gramoz Ruçi zbaton rregulloren.

Rudina Hajdari, e admirueshme në përjekjen e saj për të sjellë një opozitë gati gandiane, sot po numëronte me ton të qetë dhe qytetar arsyet pse, sipas saj, gabon qeveria.

Por pikërisht kur po fliste për reformën zgjedhore, një temë kjo mbi të cilën luhet e ardhmja e stabilitetit politik të vendit, kronometri i pamëshirshëm i Gramoz Ruçit i preu fjalën. Sipas regullores, kishte mbarauar koha në dispozicion.

Zëri dhe fjalimi i saj u ndërprenë menjëherë, si me një goditje shpate që pret një fije bari të gjelbër të sapombirë. Rudina, në mënyrë të heshtur dhe të qytetëruar, ashtu siç kishte ardhur tek foltorja, ashtu edhe u kthye në vendin e saj.

Kur pushteti në mënyrë kaq rigoroze e shpreh forcën dhe rreptësinë e tij vetëm ndaj më të dobtëve (ose ndaj njerëzve më të qytetëruar), atëhere ky është momenti kur rregullat e demokracisë bien poshtë dhe hyjnë në lojë vetëm më të fortët.

Për vite me rradhë rregullorja e Parlamentit është shkelur nga po kjo mazhorancë, e cila ka lënë të lirë Sali Berishën të flasë me orë të tëra dhe ta përdorë foltoren për të shpifur, fyer, kërcënuar, duke e ulur gjuhën e politikës në nivelin ku ka arritur sot.

Kur Gramoz Ruçi mori drejtimin e Parlamentit dhe u përpoq të rivendoste respektimin e rregullores, u ndesh me dhunën verbale dhe fizike të opozitës, që foltoren e mori me forcë, deri në atë pikë sa dogji mandatet.

Unë si qytetar do të kisha dashur ta dëgjoja fjalimin e Rudina Hajdarit deri në fund, por sëpata e rregullores nuk më la.

E kuptoj se t’i heqësh fjalën opozitës gandiane është më e lehtë se t’ia heqësh opozitës së dhunshme. Por pikërisht pse është aq e lehtë, është edhe e gabuar, përveçse e padrejtë.