Sipas Qendrës së Informacionit të Dënimeve me Vdekje në SHBA (DPIC), aktualisht në burgjet amerikane ndodhen rreth 2.500 të dënuar që presin të përballen me ekzekutimin më vdekje në 29 nga 50 shtetet e vendit, ndërsa 21 shtetet e tjera e kanë hequr dënimin me vdekje.
SHBA-ja është një nga vendet e pakta perëndimore që praktikon ende dënimin me vdekje. Më shpesh dënimi me vdekje jepet për krimin e vrasjes, edhe pse në nivelin federal mund të vendoset gjithashtu për krimin e spiunazhit, tradhtisë kombëtare, trafikut të drogës në shkallë shumë të gjerë, apo përpjekjes për vrasjen e një dëshmitari apo oficeri të policisë.
Kritikët e ekzekutimit më vdekje – mes tyre, Helen Prejean, autore e librit “Të vdekurit që ecin” – argumentojnë se kjo lloj mase radikale nuk e frenon në të vërtetë krimin.
Ndërkohë fakt është që dënimi më vdekje ka prirjen të zbatohet në mënyrë të pabarabartë – shumë më tepër njerëz me ngjyrë janë të dënuar me vdekje sesa të bardhë – ndërsa ky lloj dënimi ka tendencën të merret në rastet kur i pandehuri ka në rastin më të mirë një avokat jo të mirë apo edhe të paaftë.
Fondi i Mbrojtjes Ligjore dhe Edukimit (NAACP), i cituar nga Qendra e Informacionit të Dënimeve me Vdekje, thotë se pjesa më e madhe e të dënuarve me vdekje janë kryesisht meshkuj, ku nga 2.500 prej tyre vetëm 53 janë gra.
Shumica e ekzekutimeve sot kryhen përmes injeksionit vdekjeprurës
Sipas CNN 22 persona u ekzekutuan me vdekje në Shtetet e Bashkuara gjaë vitit 2019. Të dënuarit ekzekutohen shpesh përmes injeksionit vdekjeprurës. Dr.Allen Olt, ish-Drejtori i Burgjeve për Shtetin e Xhorxhias, deklaroi për gazetën britanike ”The Mirror” se rutina e të dënuarit në orët e fundit të jetës, e përshkruar në manualin e politikave të departamentit, përcaktohet në detaje “orë për orë, madje edhe minutë pas minute”.
Një mbrëmje para ekzekutimit, i burgosuri zhvendoset nga qelia e tij në “seksionin e vdekjes” për në vendin e ekzekutimit – në “shtëpinë e vdekjes”. Ai kontrollohet në detaje, dhe më pas vihet në pranga.
Pushimi i asaj nate finale, do të monitorohet vazhdimisht nga rojet e burgut. Pavarësisht nëse kanë fjetur apo jo gjatë natës, të burgosurit e dënuar me vdekje zgjohen që në orën 4:30 të mëngjesit. Ata lejohen të flasin me miqtë ose anëtarët e familjes, të bëjnë telefonatat e fundit, dhe ndoshta të bisedojnë me ndonjë nga klerikët e burgut.
Vizitorët e fundit largohen në orën 8 të mëngjesit, duke e lënë të dënuarit vetëm në praninë e personelit të burgut. Ky është momenti kur testohet pajisja që bën ekzekutimin.
Disa shtete e përdorin ende karrigen elektrike
Të burgosurit i shërbehet dreka – ushqimi standard i burgut – në orën 10:30. Nëse ekzekutimi do të kryhet përmes karriges elektrike, koka e të burgosurit rruhet në zero në orën 3 pas mesnate. Një gjysmë ore më vonë i dënuari bën një dush, dhe më pas i jepet një uniforme e re për ta veshur.
“Vakti i fundit” shërbehet në orën 4 të pasdites. Ai mund të jetë ose jo i bollshëm, pasi shumica e shteteve kanë një kufizim buxhetor. Dëshmitarët që do të marrin pjesë në ekzekutim mbërrijnë në orën 5 të pasdites.
“Shëtitja e fundit” kryhet zakonisht ndërmjet orës 6-8 të pasdites. Injeksioni vdekjeprurës përgatitet rreth 15 minuta më parë. Zona ku ndodhen dëshmitarët e ekzekutimit ndahet nga një mur, me një dritare midis tyre dhe dhomës së vdekjes.
Perdja hapet, dhe është koha për një deklaratë përfundimtare nga i dënuari, edhe pse në shtetin e Pensilvanisë lejohet vetëm një deklaratë me shkrim. Prifti shtrëngon duart mbi të burgosurin. Dhe pastaj i dënuari shkon në botën tjetër.
Burimi: https://www.grunge.com/211401/what-the-final-24-hours-of-a-prisoner-on-death-row-are-like/
Përshtati TIRANA TODAY
