Nga: Mustafa Nano
Ju kujtohet se ku keni qenë në datën 30 qershor të vitit 2019, në mesditë? Ishte e diel. Me siguri, nuk ju kujtohet. Ndërsa mua, më kujtohet shumë mirë. Kam qenë në shkollën Jeronim de Rada, te rruga Fortuzi. Isha atje për të votuar. Atë ditë shkolla ishte shndërruar në një qendër votimi, sepse po mbaheshin zgjedhjet lokale. Teksa po hyja në shkollë, më tërhoqën vëmendjen një duzinë njerëzish që ishin demokratë. Ata kishin një pamje të trishtuar, të dëshpëruar, disa të shkujdesur, e madje disa kishin letra në dorë e mbanin shënime. Mbanin shënime mbi çdo gjë që po ndodhte aty, sepse ata po monitoronin procesin.
Ata mbanin shënim edhe se cilët ishin demokratët që po futeshin të votonin bashkë me të tjerët (nëse ka pasur ndonjë demokrat). Po mbanin shënim mbi cilindo që futej të votonte. Po mbanin shënim edhe mbi mua, ndoshta. Po shënonin edhe votuesit socialistë që nuk ishin të shumtë. Ishin më pak sesa priste Edi Rama e Co. Një gjë e tillë ishte e pritshme për të gjithë, sepse ishte e shkruar në letër dhe dihej apriori se cilët ishin fituesit. Për pasojë, niveli i pjesëmarrjes nuk kishte asnjë rëndësi, sepse në Kushtetutën tonë nuk parashikohet ndonjë nivel pjesëmarrjeje në zgjedhje, poshtë të cilit zgjedhjet do të konsideroheshin ilegjitime.
Unë isha aty me një lloj sëkëlldie. Dhe kjo për dy arsye: Së pari, sepse ato zgjedhje ishin të çuditshme, absurde, anormale, të shëmtuara. Por së dyti, kishte shumë kolegë të mi, shumë intelektualë publikë që atë ditë nuk do të votonin, e kishin deklaruar votën e tyre. Një pjesë e këtyre të fundit kishin ngritur zërin dhe kërkonin tollovi, një luftë civile, kërkonin t’i vihej zjarri vendit etj, etj. Dhe këta i kisha jashtë vëmendjes. Por ishte pjesa tjetër, intelektualë publikë të palidhur me politikën, që më vinte në mendime. Këta njerëz nuk morën pjesë në votime për të njëjtat arsye për të cilat unë provoja sëkëlldi; për faktin se ato zgjedhje ishin të shëmtuara. Ishin zgjedhje që na kujtonin kohët e Enver Hoxhës.
Megjithatë unë nuk pata asnjë brejë ndërgjegjeje as në atë moment, e nuk kam as sot… aq më pak sot. Dhe nuk e kam këtë brejë për një arsye shumë të thjeshtë, për një logjikë që dua ta mbroj: Datën e zgjedhjeve e përcakton Kushtetuta, dhe nuk e përcakton asnjë trill partiak, asnjë lojë politike, por vetëm Kushtetuta. Dhe sipas Kushtetutës, data e zgjedhjeve ishte data 30 qershor. Kjo u njoh edhe prej një dekreti të parë presidencial. Sepse më pas, presidenti Ilir Meta nxori edhe një dekret të dytë, në mënyrë të paprecedentë.
Nëpërmjet këtij të fundit, ai kërkonte anulimin e dekretit të parë dhe caktonte një datë tjetër, datën 13 tetor. Këtë ai e caktonte me një logjikë kaçake, absurde, të pakuptimtë. Në fakt, e caktonte me një logjikë të qartë politike: për t’i shërbyer opozitës dhe egoizmit të vet. Komisioni i Venecias foli atë mot, dhe e qortoi vendimin e presidentit për të nxjerrë një dekret të dytë. Komisioni la të nënkuptohej se ai dekret nuk duhej të merrej në konsideratë, dhe mbi bazën e opinionit të këtij Komisioni u mbajtën zgjedhjet në datën 30 qershor 2019.
Pardje, Gjykata Kushtetuese ka marrë një vendim të shumëpritur lidhur me këtë çështje. Ky vendim përcakton se data 30 qershor 2019 ka qenë data legjitime për zgjedhjet lokale. Të gjitha autoritetet lokale që janë zgjedhur atë ditë kanë të drejtë ta konsumojnë mandatin deri në ditën e fundit. Unë prisja që opozitarët të dilnin e të kërkonin ndjesë, ose të paktën të distancoheshin nga vendimi që kishin marrë, e ta pranonin gabimin e bërë, por nuk vepruan kështu. Në fakt disa e kanë bërë prej disa javësh tashmë.
Por ata që kanë pranuar gabimin, e bëjnë këtë gjë për ta përcjellë fajin tek Lulzim Basha, për të evidentuar faktin se fajtori i vetëm në këtë mes është Lulzim Basha. Dhe kjo është një gjë e padrejtë. Sepse nëse ju kujtohen mirë ato kohë, të gjithë zërat opozitarë, të gjithë faktorët opozitarë (dhe kur them të gjithë kam parasysh të gjithë, absolutisht të gjithë) ishin në favor të vendimit që mori Lulzim Basha. E përshëndetën këtë vendim. E mbështetën me gjithë fuqinë e tyre.
Dhe prandaj është e padrejtë që disa zëra sot po çohen dhe po kërkojnë të kryqëzojnë Lulzim Bashën për këtë vendim. Lulzim Basha sigurisht që ka gabimin e tij, më të madhin mes tyre, por faji u përket të gjitha forcave të kampit opozitar. Prandaj, dua të nënvizoj se ata që kanë dalë dhe po e bëjnë Lulzim Bashën fajtorin e vetëm, duhet ta mbyllin gojën. Është e turpshme ajo që po bëjnë. Ata janë fajtorë bashkë me Lulzim Bashën për atë vendim absurd e të paprecedentë në historinë e vendeve demokratike, në historinë e demokracisë botërore.
Pse rrogat rriten në letra, por varfëria rritet në realitet?
