Fshati Dërstil, në komunën e Gjinarit është një fshat plot me histori dhe trashëgimi të pasur. Por, për një familje koha ka ndalur, varfëria e tejskajshme i ka zhytur në mjerim.
Fondacioni “Fundjavë Ndryshe” ka vizituar familjen Dërstila, e cila prej kohësh jeton në kushte të mjerueshme. Në rrugë si çdo herë ndodhet Kejsi, i cili me thesin e grisur kërkon për kanaçe.
“Kur iki me mamin për dru, mbledh e kanaçet që hedhin nëpër rrugë. Unë i marr, i fus në thes dhe i sjell te shtëpia. Kur vjen ai që blen lulet, i dal vetëm te rruga dhe i shes. E lash shkollën që të mblidhja kanaçe, që t’i shes e të marr ndonjë lekë. Po bëra shtëpinë, do shkoj në shtator. Nëse nuk e bëj, nuk do të shkoj.”
Jetojnë në një dhomë të vogël e të rrënuar, me jetën që i rrezikohet çdo ditë.
“Kemi frikë se mos na bie tavani në kokë, sepse kjo dhoma është e prishur, gropa-gropa. Macja hyn nga dritarja se mami nuk ka ku të gjej xham që ta mbyllë, sepse nuk ka asnjë lekë. Kur nuk kishim tavolinë, hanim bukë në çimento. Vetëm në çimento hanim bukë me sherbet.”
Ndërsa kryefamiljari nuk është në gjendje të punojë, e gjithë pesha bie mbi Dritën.
“Burri është invalid, nuk kuptohet, nuk dëgjohet e as nuk flet. Kur mërzitet vjen të më godasë me thikë. Vetëm nga dajaku që kam marr, nga koka kam shumë dhimbje. Kurrizit mund t’ia lë nga pesha e drunjëve. Se nuk është e lehtë një grua të tërheqë qerret nga mali që të mbajë fëmijët me zjarr.”
