Nga: Frrok Çupi
Dera e zyrës së madhe, thuajse sallë mbledhjesh, kërciste në çdo dy minuta, por ata nuk po vinin. Liderët e rinj të politikës thuajse nuk prisnin asgjë tjetër. Që në mëngjes, dy të dërguar special të PD, ishin dërguar në Shkodër. Kishte të dhëna se atë ditë Shkodra do të mbytej në gjak; ishe fillm i vitit 1991. Nata e ftohtë i kishte kapluar në lodhje të gjithë anëtarët e udhëheqjes së PD, në atë zyrë të madhe në Rrugën e Kavajës. Pritej të vinin ata të dy, nëse nuk vinin edhe pak- nuk do të vinin kurrë më; atëherë puna do të ishte keq në Shkodër.
Por papritur dera ra me një trokitje tjetër, më të kujdesshme. Ata erdhën. I pari hyri Blerimi (Çela). Ndërsa Bashkim Kopliku u ul në një nga karriget, Blerimi mbeti më këmbë dhe nisi të flasë: “Ça të them!…”, tha. “Më mirë të ishim vrarë ne!”- tha Blerimi, dhe lëshoi një lum psherëtimash.
-Kurrë nuk ia shpërblejmë partisë, kurrë! Çfarë i kemi bërë ne Partisë, nuk ia shpërblejmë kurrë!-, fliste ai e qëndronte më këmbë.
-Fol pra- i tha Gramozi, me zërin që i bëhej më shumë si ndërhunë kur bëhej nervoz apo kur ia shpifte dikush. ‘Çfarë partie na thua, prapë në Partinë e Punës je ti!?’
-… Makina!- tha Blerimi, duke e lëshuar frymën si të ishte një kacek.
Makina e PD me të cilën po udhëtonin Bashkimi dhe Blerimi, ishte përplasur nga treni te ‘ shinat e Kamzës’. Makina ishte copëtuar, por të dy shpëtuan pa asgjë. ‘Ishte makina më e mirë e PD!’, qante e i lutej Partisë, Blerimi. PD sapo kishte marrë dhuratë 7 makina të vjetra nga biznesmeni kosovar në Zvicër, Hajdin Sejdia; dhe vërtet ajo ishte makina më e mirë që ruhej për kryetarin e PD.
Po ndërsa Bletimi i falej partisë si një komunist i devotshëm, të tjerët në kryesi, ‘kopilë’, e morën në dorë situatën komike. Merr fjalën Shahini, Shahin Kadare, vëllai i të vëllait dhe bir mençurie:
-Blerim, a nuk gëzohesh se sot ka shpëtuar Shqipëria?!
Blerimi u mahnit komplet
‘Po, po!, ka ahpëtuar Shqipëria, se po të ishit vrarë ju, këtu do të niste lufta civile. Ne demokratët do të thonim ‘na i vrau Sigurimi’, ndërsa komunistët do të thonin ‘i vrau Demokratikja’
-Mooos! Kurrë nuk ia bëj Shqipërisë këtë gjë, le të vdes unë!- tha Blerimi,- ndërsa plasi e qeshura me kokë ulur në atë sallë…
Bashkim Kopliku kishte gjetur një karrige në cep dhe përpiqej të futej sa më thellë që të mos e shikonte njeri me atë çfarë po thoshte bashkudhëtari i tij.
Gjithë jetën e tij politike, Bashkimi qëndroi me zor, shumë ngushtë, në pisllëkun e partisë. Nuk i kreu disa detyra shumë të rëndësishme që i caktoi Partia:
Nuk i rrahu as i vrau kundërshtarët e Berishës brenda në PD, as Gramozin, as Azemin, as mua… kurrë, megjithë presionin që do të kishte pasur. Kjo e para, por që e shembi politikisht saqë sot PD nuk i bën një kurorë fjalësh në ditën e vdekjes.
E dyta, nuk doli në fshatrat e Veriut në mars 1997 për të mbledhur militantë, t’i armatoste dhe t’i dërgonte në luftë kundër popullsisë në Vlorë.
Po kot! Më mirë ta kishte bërë Bashkimi pisllëkun se ata që e bënë.
Gjithmonë ka a të tjerë që e bëjnë punën e pistë. ‘Kopilëve’ në PD dhe popullit në Jug iu sulën Tritani, Safeti, Gazidede, Spahia…, nuk e gjeti gjë ‘makinën’ e PD që ushtroi dhunë dhe bëri pis njerëz, pse nuk desh Bashkimi.
