Një adoleshent nga Shqipëria falë dëshirës së tij për futbollin, ka mundur që t’i shpëtojë depërtimit dhe tani ai është duke proceduara për të fituar të drejtën e qëndrimit në Francë.
Ai ka një vit që ka shkuar atje dhe ka mundur që të integrohet falë futbollit. Ai e ka emrin Gerard, i cili është shprehur se nuk i pëlqen të jetojë në vendin e tij, Shqipëri. I riu nuk dëshiron të kthehet pasi familja e tij po i nënshtrohet “presionit dhe kërcënimeve për arsye politike”, shkruan lunion.fr.
Ai hyri në ilegalisht në Francë më 22 janar 2016, dhe ishte vetëm moshën 16 vjeç. Pasi kaloi disa muaj në Milano të Italisë bashkë me babain e tij, i më pas u shpërngul nga aty dhe erdhi në Metz në Lillr. Më pas djali i ri u shpërngul për në Crouy, në qytetin Soissons, në nëntor të vitit 2016.
Por, për të kaluar kohën e lirë ai luante me top në rrugë më një mik të tij po nga Shqipëria, Emiljan. Ata të dy loznin pranë stadiumit Antante Crouy Cuffies (ECC). Arnaud Demouron, udhëheqës i ECC, e kishte vënë re dhe e pyeti nëse dëshironte të luante në ndonjë klub. Por, në dhjetor 2016 i tha një trajneri sporti se: “Gerard është një lojtar mjaft i shkathët, mund të jetë një mbrojtës i mirë, por edhe rolin e një mesfushori e zotëron. Ai mund të luaj si në krahun e djathtë ashtu dhe në krahun e majtë. Ai është bujar, dhe jep gjithçka nga vetja e tij”.
Sot, Gerard jeton ende në Soissons, në një shtëpi ku strehohen shumë të rinj. Përveç futbollit, ai ëndërron të bëhet një inxhinier mekanik. Pra, ai po studion në shkollën e mesme në Léonard-de-Vinçi, në Soissons. “Unë dua të të marr një diplomë bachelor në Mirëmbajtjen Industriale. Por, kjo është detyra ime edhe pse nuk di të flas mirë frëngjisht”, shprehet ai në gjuhën frënge. Ai nuk ka bërë shumë miq në shkollën e mesme “për shkak se janë më të rinj se unë” dhe ndoshta pak të papjekur për shijen e tij, por në nivelin e futbollit, integrimi ka qenë më i lehtë.
Ndërkohë, Gerard përpiqet të rregullojë situatën e tij. Ai bëri kërkesë për të marrë një leje qëndrimi dhe një punonjës social po e ndihmon atë rregullisht në përpjekjet e tij. Mbi të gjitha, ai kurrë nuk del jashtë natën: “Shkoj në shkollë, stërvitje dhe lojëra. Unë nuk shkoj në disko. Unë nuk pij, nuk pij duhan dhe më e rëndësishmja, unë nuk dua të bëj ndonjë gjë që është e rëndë.”
Përkundër qeshjes së tij, djali ndonjëherë duket më serioz. Atij i mungon nga familja: “Dikush që nuk mendon për familjen e tij nuk është njeri. Çdo natë, ai kalon minuta të gjata në telefon me prindërit e tij: “Babai im më këshillon të qëndroj këtu dhe që të ndjehem mirë në Francë”. Ai do të donte ta ndante këtë lumturi të vogël me të dashurit e tij”.TIRANA TODAY
