Nga: Nigel Jones “The Critic”
Nuk qëllon shpesh që biografitë e shkrimtarëve të jenë në faqet e para të gazetave dhe faqet e internetit. Pornë klimën tonë aktuale të diktuar nga lëvizja #MeToo, biografia e Bleik Bejlit mbi romancierin e madh amerikan Filip Rot, bëri shumë bujë gjatë javës së kaluar.
Shpesh, shkrimtarët më moralizues, rezultojnë të jenë shumë larg moralit në jetën e tyre personale. Siç mund ta merrte me mend çdo lexues i veprës së Rot, del se shkrimtari ishte një maniak seksuali sëmurë pas seksit.
Nga libri në fjalë mësojmë se Rot i zgjidhte studentet që merrnin pjesë në një seminar mbi mënyrën e të shkruarit, bazuar vetëm në pamjen e tyre fizike. Ai frekuentonte shpesh shtëpitë publike; dhe ua bëri ferr jetën 2 grave të tij fatkeqe.
Njëra prej tyre, Kler Blum, ia ktheu kusurin me rrëfimin e saj rrëqethës mbi martesën e tyre fatkeqe në librin“Jeta në shtëpinë e kukullës:Kujtime”. Gjithsesi Bejli thotë se shumë nga ish të dashurat e tij ruajtën një marrëdhënie miqësore.
Madje disa prej tyre e vizituan edhe në shtratin e tij të vdekjes edhe shumë kohë pasi marrëdhënia e tyre kishin përfunduar. Ndërkohë, është gjithashtu e vërtetë që Rot nuk ishte unik në këtë lloj jete. Në fakt, unë imagjinoj se tradhtia seksuale ishte më shumë një normë sesa përjashtim midis shumë prej shkrimtarëve tanë më të vlerësuar.
Me këtë biografi Rot i bashkohet një liste të gjatë shkrimtarësh amerikanë të shekullit të kaluar, që ishin gjithashtu të njohur për tradhti dhe mizogjini, njëlloj si për produktivitetin e tyre letrar. Këtu përfshihet Heminguei, Ficxherald, Folkner, Çiver dhe Mailer.
As shkrimtarët evropianë nuk mund të ndjehen të vetëkënaqur mbi imazhin e tyre. Sartri dhe Kamyja kishin shumë lidhje seriale me femra të ndryshme, ndërsa Brehti e ndërthuri sjelljen e tij grabitqare me shfrytëzimin seksual letrar:duke kopjuar shkrimet e të dashurave të tij dhe duke i botuar ato si të tijat.
Në romanet e tij madhështorë, Çarls Dikens,nxorri në pah padrejtësitë dhe pabarazitë e shoqërisë britanike viktoriane. Por siç zbuloi më vonë biografja e tij Kler Tomalin, ai ishte një hipokrit monumental. E trajtoi gruan e tij me një mizori të tmerrshme, dhe ndoshta pësoi goditje fatale në tru gjatë kohës që ishte në shtrat me të dashurën e tij të fshehtë.
H.G.Uells- predikuesi i drejtësisë sociale – ishte një joshës seriali grave të reja, dhe kishte një fëmijë nga një lidhje e fshehtë(e lënë pas dore) me shkrimtaren Rebeka Uest. Edhe “shenjtori”Xhorxh Oruell ngacmonte (zakonisht pa sukses) çdo grua që ishte një orbitën e tij.
Duke qenë vetë një biograf letrar, kam zbuluar jetën e fshehur të vetë subjekteve të studimeve tëmia. Poeti Rupert Bruk, i lavdëruar nga adhuruesit e tij të shumtë – përfshirë Uinston Çurçillin- si mishërimi i gjithçkaje që ishte më fisnike në Anglinë Eduardiane, pati lidhje tënjëkohshme me 2 (nganjëherë 3) gra.
Në një moment tentoi të mbyste njërën prej tyre, dhe kërcënoi të rrëmbente dhe përdhunonte një tjetër. Personazhi tjetër mbi të cilin kam shkruar, romancieri dhe dramaturgu Patrik Hamilton, kishte ashtu si Ro 2 martesa katastrofike, pati një lidhje të gjatë me një prostitutë në lagjen londineze Soho, teksa e përndoqi aq shumë aktoren Xheraldin Ficxherald, saqë kjo e fundit u detyrua të largohej në SHBA.
Më së fundmi, shkrimtari më i shitur francez Gabriel Matzef, nuk e fsheh në librat e tij bestseller preferencën e tij për të bërë seks me vajza adoleshente, duke shkuar deri në Azi për turizëm seksual për ta kënaqur epshin e tij.
E inkurajuar nga lëvizja #MeToo, një nga viktimat e tij, Vanesa Springora, vetë një shkrimtare, ka thyer heshtjen kohët e fundit duke shkruar një libër ku flet për abuzimin e saj në fëmijëri nga Matzef, nën mbulesën e një lidhjeje me mamanë e saj.
Ndër pyetjet e ngritura nga buja që kanë shkaktuar këto sjellje, është nëse ekziston një lidhje midis gjeniut krijues dhe jo-ortodoksisë seksuale. A mendojnë shkrimtarët se talentet e tyre të veçanta, i përjashtojnë ata nga rregullat e mërzitshme, që e ndalojnë pjesën tjetër të shoqërisë të bëhet pjesë e sjelljeve të gabuara seksuale edhe në martesë?
A është kjo arsyeja pse pak shkrimtarë zgjedhin harmoninë dhe besnikërinë e brendshme me një partnere të vetme gjatë gjithë jetës?Feministët do të argumentonin se nuk ka asgjë të pazakontë në sjelljen e keqe midis shkrimtarëve meshkuj:se sjellja e tyre është thjesht një dukuri e përbashkët e keqpërdorimit që meshkujt i bëjnë fuqisë së tyre.
Është sigurisht e qartë, siç e kanë treguar rastet e bujshme të Xhimi Sevil, Rolf Herris dhe Maks Kliford në Britani dhe të Harvi Ueinshtein dhe Xhefri Epshtein në SHBA, se shkrimtarët nuk janë të vetëm midis personave të famshëm që kanë prirjen për abuzim seksual, dhunë dhe perversione.
Statusi i të qenit të famshëm, nënkupton që vepra të tilla të zakonshme do të marrin më shumë vëmendje dhe përfundimisht edhe ndëshkim penal. As shfrytëzimi seksual nga shkrimtarët nuk është një ves ekskluziv i sistemit patriarkal.
Teksa lavjerrësi i zakoneve të papranueshme shoqërore të pranueshme, lëkundet më fort në anën e libertarianizmit që i dha mundësi Filip Rot të shijonte aventurat e tij erotike,përkundrejt mosmiratimit puritan, libra si “Ankesa e Portnoit” e këtij shkrimtari nuk ka gjasa që tashmë të shesin miliona kopje. Në fakt, unë dyshoj nëse një libër i tillë do të botohej sërish. Në këto kushte, a do të sjellë triumfi i feminizmit humbjen e letërsisë?
Burimi i lajmit: https://thecritic.co.uk/why-are-great-writers-such-awful-people/
Përshtatur nga TIRANA TODAY
