Nga Alfred Peza
Prej disa kohësh lidershipi i opozitës së rrugës, po kalon periudhën më të qetë të aktivitet të vet publik, që nga viti 2013 kur ra nga pushteti. Po çfarë ka ndodhur që nuk po dëgjojmë më, për data të reja mitingjesh? Që nuk po shohim më asnjë protestë nëpër rrugica, rrugë, bulevarde dhe sheshet e vegjël a të mëdhenj nëpër Shqipëri?
Çfarë ka ndodhur që nuk po dëgjojmë më as për “Babale” të reja, as akuza për gjithçka e për gjithkënd që është kundërshtari i tyre politik? Përse nuk shohim më denoncime si dikur nga lidershipi opozitar, qoftë në rrjetet sociale, konferenca shtypi, banaqe televizive dhe kudo tjetër ku kanë ngritur zërin për gjithfarë bllofesh të shoqëruara me male balte, gjyqe publike dhe gjykime si të ishin edhe hetuesi speciale, edhe prokurori inkuizicioni, edhe gjykata supreme?
Ku janë listat e armiqve politikë të pushkatuar shesheve natë e ditë, me anë të armëve më të sofistikuara të luftrave të tyre verbale? Pse është bërë kaq i urtë sot Lulzim Basha? Pse nuk po ndihet më Sali Berisha? Pse nuk po sokëllin më Monika Krymadhi? Po Ilir Meta pse i tradhëtoi edhe qentë edhe macet, edhe malet edhe fushat, edhe lumenjtë edhe detet, edhe shegët edhe domatet?
Ku janë protestat e shtatorit? Ku janë “qortimet e vjeshtës”? Ku janë zgjedhjet e 13 tetorit? Ku janë përgatitjet e të gjitha strukturave opozitare edhe për zgjedhjet e përgjithshme edhe ato të parakohëshme lokale, në të njëjtën ditë? Ku shkuan ultimatumet me pesë pikat? Po kërcënimet me 10 pikat? Po shpërthimet pa pikë e presje, kundër Edi Ramës?
Të gjitha këto dhe shumë e shumë të tjera, i kanë topitur opozitarët e thjeshtë. Anëtarët e partive të tyre. Ish Kryetarët e Bashkive dhe ish anëtarët e këshillave bashkiakë. Ish deputetët dhe shumë isha të tjerë opozitarë, në pushtetin lokal e atë qëndror. Ata mezi kanë pritur sa të ikte vera e nxehtë, për të nisur një stinë akoma edhe të nxehtë politike, kundër qeverisë dhe mazhorancës.
A thua po rrinë urtë se po lobojnë për çeljen e negociatave për anëtarësimin e Shqipërisë në BE? Vallë të jenë duke u lutur që molotovët e tyre të para 30 Qershorit, të harrohen dhe të mos ua rikujtojnë derisa Tirana dhe Shkupi të marin më 18 tetor, lajmin e shumëpritur për çdo shqiptar e maqedonas? Jo dhe jo.
Askush nuk e beson që opozita jonë e kuptoi më në fund se djegia e mandateve të deputetëve, dalja nga Parlamenti, braktisja e sistemit demokratik të vendit, mosmarrja pjesë në zgjedhje dhe dalja në rrugën e madhe, ishte një gabim i madh historik nga ana e saj.
Askush nuk e beson që opozita jonë jo vetëm e ka kuptuar, por tashmë po reflekton në heshtje për tu bërë gati, që tu kërkojë falje përkrahësve dhe mbështetësve, votuesve e simpatizantëve të saj në veçanti dhe gjithë popullit opozitar në përgjithësi, për fajin e bërë. Askush nuk e beson se opozita jonë është duke u përgatitur që pas kësaj, që të rikthehet në sistem. Të ulet në tryezën e madhe të dialogut pa kushte me mazhorancën dhe qeverinë e Kryeministrit Edi Rama. Të dali publikisht me zë të plotë, që të mbështesi pa kushte, reformën në drejtësi. E të nxitojë për tu ulur në tryezën e reformës së re elektorale, për të adresuar aty jo vetëm rekomandimet e OSBE/ ODIHR por edhe të gjitha shqetësimet e saj, e për të marë të gjitha garancitë e kërkuara, për zgjedhjet e 2021.
A ka ndryshuar opozita shqiptare? Apo kanë ndryshuar rrethanat e saj? A është duke u riorganizuar ajo për të na surprizuar të gjithëve me një qasje krejt të re si kurrë më parë në këto 30 vjet? Apo është duke konsumuar pjesën e dytë të kauzës së saj; “ose ikën Edi Rama, ose shkrihet opozita”?
Pyetjet janë të pafund, por përgjigja mbetet vetëm një: Opozita rrugore shqiptare, është duke përfunduar një cikël të lodhshëm politik, që e ka sjellë në udhëkryqin e historisë së vet! Nëse do të vijojë të ecë në të njëjtin drejtim, heshtja e saj do të vijë duke na shurdhuar aq shumë, sa askush nuk do ta dëgjojë dot më, në boshllëkun e vetmisë së madhe!
Denonco ne TT