Infermierja shqiptare Valbona Ishmaku, e cila ushtron profesionin në New York të Amerikës, përgjatë një interviste për “News 24”, tregoi se si paraqitet situata në spitalin ku ajo punon dhe kujdeset për personat e infektuar me COVID-19.
Infermierja nga Shqipëria deklaroi se morgu në spital është mbushur plot dhe se numri i pacientëve me koronavirus po rritet në një mënyrë dramatike.
“Kam 8 vjet që punoj si infermiere këtu në Amerikë. Unë kam punuar në Departamentin e Kardiologjisë, por tani na kanë mobilizuar për t’u kujdesur për pacientë të infektuar me COVID-19 që prej 2 javësh.
Puna në spital është shumë e stresueshme sepse shumë nga ne infermierët jemi lëvizur, shpërngulur nga pozicioni ynë dhe tani duhet t’i shërbejmë këtyre pacientëve të sëmurë, pa pasur as trajnim të mjaftueshëm për pozicionin e ri.
Nga ana tjetër, stresi është gjithashtu se këta pacientë kalojnë në gjendje kritike shumë shpejt, nga një broknopleumoni për tre ditë kalojnë në falimentim të mushkërive, ku kanë nevojë për ventilim artificial.
Orari i infermierëve është nga mëngjesi në darkë. Me një fjalë 12 orë e gjysmë punë.
Spitali ku punoj unë na jep vetëm një maskë në ditë. Kjo e bën shumë të vështirë punën, sepse heqja dhe veshja e një maske të përdorur e rrit rrezikun e kontaminimit dhe të infeksionit me këtë virus.
Shumë infermierë dhe doktorë janë infektuar me këtë virus. Disa infermierë kanë humbur dhe jetën, kurse disa të tjerë janë të shtruar në spital në gjendje kritike.
Një nga mjekët që spitali ynë ka humbur është Dr. James Goodrich. Ky doktor ka orkestruar operacionin e ndarjes së dy binjakëve të ngjitur në kokë në spitalin tonë.
Një grua më tha që të marr të bijën e saj në telefon dhe t’i tregonte se ishte shtruar me koronavirus. E mora dhe vajza e saj më tha se e donte shumë nënën e saj. Kur vajza erdhi, nëna ra në koma në mënyrë të pavetëdijshme.
Nga ky virus po humbin jetën njerëz të pazëvëndësueshëm, jo vetëm për familjen e tyre po dhe për komunitetin mjekësor.
Dua të theksoj se shumë nga infeksionet e punonjësve të shëndetësisë ka ndodhur në javët e para të fluksit të pacientëve të infektuar, kur testimi nuk ishte i gatshëm për të gjithë pacientët dhe rezultatet vononin nga tre katër ditë.
Gjatë kësaj kohe spitali, meqenëse kishte pak maska dhe “personal protective equipment” thoshte të mos përdoren, që të shpërdorohen maskat derisa të vinin rezultatet e testimit. Gjatë kësaj kohe shumë veta u infektuan në krye të detyrës.
Në spitalin ku punoj unë numrat e djeshëm të 5 Prillit janë 1662 raste të konfirmuara të njerëzve të shtruar në spital të infektuar me këtë virus. Në pavionin ku punoj unë ka 57 njerëz të shtruar.
Në New York numri total i njerëzve të testuar pozitivë deri në 4 Prill është 122 031, me pjesën jugore të shtetit të NY me numrin më të madh të rasteve, dhe vetëm në këtë ditë kemi pasur 8327 njerëz që kemi testuar pozitivë. Interesante është që nga numri i njerëzve të testuar pozitivë, 55% janë burra dhe 44% gra.
Dua të theksoj se megjithëse ky virus ka sëmurë më shumë njerëz që janë pleq ose njerëz që vuajnë nga sëmundje të tjera, ky virus nuk i kursen as të rinjtë.
Ka pasur shumë raste kur njerëz të rinj që nuk kanë vuajtur nga asnjë sëmundje kanë humbur jetën nga ky virus. Shumë doktorë mendojnë që është një predispozim gjenetik që i bën këta njerëz me vunerabël ndaj këtij virusi.
Stresi në spitalin tonë është se shumë punonjës të shëndetësisë, duke përfshirë dhe infermierët, pa folur për numrin e lartë të pacientëve, janë shumë vetë të sëmurë dhe të infektuar me këtë virus.
Kjo ka bërë që në pavione ku kujdesi nuk është kritik, si në pavione intensive, raporti të jetë 1 infermiere me 10 pacientë dhe në pavione ku shërbimi është intensive, raporti është 1 infermiere me 4 pacientë. Këto raporte më përpara kanë qenë 1 me 6 dhe 1 me 1 ose 1 me 2 respektivisht.
Stresi është që mos të kontaminosh veten, dhe pastaj ta sjellësh virusin në shtëpi e të infektosh njerëzit më të shtrenjtë të jetës. Pastaj puna e infermierit është punë që jo vetëm nga ana fizike është e lodhshme, por dhe nga ana mendore dhe emocionale.
Nuk ke vetëm pacientin e sëmurë, për të cilët të vjen keq, por dhe familjet e tyre.
Ditën e kaluar kur isha në punë, familja e një pacienti në gjendje kritike në ventilator merrte në telefon, vajza, djali, gruaja, thoshin duam të flasim me të. Ai nuk ishte në gjendje të fliste, ishte në ventilator duke luftuar për jetën e tij.
Tani në spital familja nuk lejohet të vijë e ta shohë pacientin. Shumë nga këta njerëz që janë të sëmurë kritikë mund të mos ta shohin më kurrë familjen e tyre mbasi shtrohen në spital. Morgu është i mbushur plot. Tani dhe varrimet janë pezulluar sepse mbledhja e njerëzve sjell rrezik infektimi me COVID-19”, tha Ishmaku.
