Shkëlzen Berisha ka dështuar në përpjekjen e tij për tu shfajësuar para Gjykatës së Lartë në SHBA, se ai nuk ka qenë i lidhur me biznesin e trafikimit të armëve dhe municionit kinez, për llogari të një kompanie amerikane nga Gërdeci në drejtim të Afganistanit. Gjykata ka hedhur poshtë pretendimet e tij. Djali i ish-kryeministrit Berisha ka humbur përfundimisht gjyqin në SHBA, përballë gazetarit amerikan për Gërdecin, teksa akuzohej për trafikun e armëve.
Gjykata e Lartë e Shteteve të Bashkuara, nuk pranoi të merrte në shqyrtim një apel nga Shkëlzen Berisha, sa i takon padisë së tij për shpifje mbi akuzat për korrupsion kundër tij të bëra në një libër të vitit 2015, nga autori Guy Lawson të quajtur “Armët dhe Çunat”. Një gjykatë më e ulët vendosi në favor të zotit Lawson, shtëpisë botuese të librit Simon & Schuster dhe disa të pandehurve të tjerë, pasi arriti në përfundimin se Shkëlzen Berisha nuk ishte në gjendje të argumentonte se akuzat për përfshirjen e tij në një skandal të tregtisë së armëve, ishin bërë me “keqdashje të qëllimshme”.
Shkëlzeni ka humbur përfundimisht betejën e tij me gazetarin amerikan Guy Lawson. Në librin “Armët dhe Çunat” që ka në thelb tragjedinë e Gërdecit, Lawson ka shkruar specifikisht edhe për djalin e ish-kryeministrit, Sali Berisha, Shkëlzen Berisha, duke nxjerrë fakte dhe prova, që sipas autorit, provojnë se Berisha ka qenë i përfshirë në biznesin famëkeq të armëve.
Berisha humbi betejën në gjykatë. Në këtë formë, drejtësia amerikane vërteton përfshirjen e tij në skandalin e Gërdecit, ku u vranë 26 persona dhe mbetën të plagosur qindra të tjerë. Gjykata i ka hedhur poshtë pretendimet e Shkëlzen Berishës, duke analizuar gjithë faktet e publikuara dhe duke i konsideruar ato të besueshme.
Në vitin 2015, Guy Lawson publikoi librin me titull “Arms and the Dudes: How Three Stoners from Miami Beach Became the Most Unlikely Gunrunners in History. (Çunat dhe Armët: Si tre çuna nga Miami Beach u bënë trafikantët e zëshëm të armëve në historinë amerikane). Disa vite me pas, bazuar në këtë libër nga ku Shkëlzen Berisha përshkruhet si djali me sy peshkaqeni, Hollivudi realizoi një film.
Ja si e përshkruan gjykata historinë e trafikut të armëve nga Gërdeci
Në vitin 2005, i pandehuri Packouz filloi të punonte për AEY, Inc., një kompani e drejtuar nga miku i tij i fëmijërisë Diveroli.. AEY bëri paratë e veta duke ofruar oferta dhe duke përmbushur kontratat e prokurimit të armëve të vendosura online nga ushtria e Shteteve të Bashkuara.
Në vitin 2006, AEY fitoi një kontratë për të siguruar pajisje për ushtrinë afgane, një marrëveshje me vlerë rreth 300 milionë dollarë. Komponenti më i rëndësshëm i kësaj marrëveshjeje, ishte shpërndarja e 100 milionë fishekëve për automatik kallashnikov AK-47 në Afganistan.
Duke përdorur një ndërmjetës, AEY zbuloi këtë municion të kërkuar në Shqipëri, për shkak të çmimit të volitshëm.
Plani i AEY ishte të përdorte një kompani ndërmjetëse që t’i blinte këta fishekë nga MEICO shqiptare për llogari të saj. Podrizki një shok fëmijërie i Diverolit udhëtoi për në Shqipëri dhe u takua me Ylli Pinarin, kreu i MEICO.
Pinari i tregoi furnizimin me municion të epokës së Luftës së Ftohtë. Podrizki vuri re se disa nga paketimet e municioneve mbanin shenja kineze, një pengesë e mundshme ligjore, duke pasur parasysh se ekzistonte një embargo që ndalonte kompanitë amerikane të shisnin e blinin municione kineze.
Për këtë qëllim, Podrizki angazhoi një biznesmen shqiptar, Kosta Trebicka, për të hequr municionin nga paketimi i tij origjinal, dhe për ta vendosur atë në çanta plastike të papërshkrueshme dhe kuti kartoni. Gjatë procesit Trebicka zbuloi se ndërmjetësi i AEY, i kishte shitur municionin në AEY, pothuajse me dyfishin e çmimit që ai i pagoi MEICO-s.
Packouz spekuloi se diferenca e çmimeve kishte të bënte me pagesat e “rryshfeteve” për zyrtarët shqiptarë, ndoshta duke përfshirë edhe Pinarin.
Në maj 2007, Diveroli mësoi rreth situatës dhe fluturoi drejt Shqipërisë për të negociuar drejtpërdrejt me MEICO.
Diveroli dhe Podrizki u takuan me Pinarin në Tiranë, kryeqytetin shqiptar. Ata u takuan edhe me bashkëpunëtorin e biznesit Pinari, Mihail Delijorgji dhe një individ tjetër, përshkruar si “sypeshkaqen”, në të njëjtën moshë si Podrizki, i cili heshti dhe nuk u prezantua.
Gjatë këtij takimi, Diverolit ju kërkua nga mafjozët shqiptarë, të prishnin kontratën me Kosta Trebickën dhe ata i thanë se do t’i ulnin paksa çmimin.
Më vonë, Diveroli dhe Trebicka i thanë Podrizkit se njeriu i heshtur dhe i paidentifikuar në takim ishte biri i kryeministrit shqiptar.
Pas marrëveshjes së re, të arritur në takim, kompanisë së Delijorgjit iu dha marrëveshja e ripaketimit. Trebicka, duke qenë i prerë, filloi të komunikonte me gazetarët, duke përfshirë edhe në New York Times, në një përpjekje për t’i ekspozuar ata që po përfshiheshin në marrëveshjen e AEY dhe që e nxorrën atë jashtë loje. Në një përpjekje për të mbledhur prova inkriminuese, Trebicka regjistroi një nga telefonatat e tij me Diverolin.
Gjatë kësaj thirrjeje të regjistruar, Diveroli i tha Trebickës se ai nuk mund ta rikthejë atë në marrëveshje, sepse korrupsioni që rrethonte atë “u ngjit më lart tek kryeministri dhe djali i tij.”
“Nuk mund ta luftoj këtë mafie”, tha Diveroli-Trebickës, duke shtuar: “Ishte tepër e madhe. Kafshët sapo dolën jashtë kontrollit. “Id.
Më 23 gusht 2007, zyra e AEY në Miami Beach u kontrollua nga hetuesit federalë. Gjatë gjithë hetimit që pasoi, të dy Packouz dhe Podrizki bashkëpunuan me zbatimin e ligjit. Diveroli mori një dënim, me katër vjet burg.
Akuzat e shtypit ndërkombëtar dhe atij lokal rreth Shkëlzen Berishës dhe grupit të tij
Gjykata e Floridas përshkruan në argumentet e saj dhe shpërthimin e Gërdecit, një histori që zhvillohej paalelisht me trafikun e armëve dhe ku ishte sërisht i lidhur Shkëlzen Berisha me Mihal Delijorgjin dhe ish- Ministrin e Mbrojtjes, Fatmir Mediu.
Gjykata ka theksuar se më 15 mars 2008, një fabrikë ku punëtorët po demontonin municione për skrap, shpërtheu në afërsi të Gërdecit. Shpërthimi vrau 26 njerëz dhe plagosi qindra të tjerë.
“Hiroshima politike” e Gërdecit çoi në arrestimet dhe dënimet e shefit të MEICO Pinari dhe bashkëpunëtorit të tij Delijorgji, të cilët u gjetën të përfshirë në marrëdhënie korruptive që rezultuan në grumbullimin e municioneve të rënda të shkatërruara nga civilët e pa trajnuar në mes të një zone banimi.
Shtypi sipas gjykatës, ka theksuar se paditësi Shkëlzen Berisha dhe ish-Ministri i Mbrojtjes Fatmir Mediu, ishin të përfshirë gjithashtu, por asnjë prej tyre nuk u ndoq penalisht.
Më 27 mars 2008, derisa AEY ishte ende në biznes, New York Times publikoi një artikull në faqen e parë në lidhje me kompaninë nën titullin “Furnizuesi nën hetim mbi armët për afganët”.
Duke cituar regjistrimin që Trebicka kishte bërë nga Diveroli, duke përfshirë deklaratën e këtij të fundit që “Kryeministri dhe djali i tij” ishin të përfshirë në marrëdhëniet “mafioze”, artikulli theksonte se biseda “e fshehur” e “sugjeroi korrupsionin” me zyrtarët shqiptarë.
Shkëlzen Berisha ishte i vetëdijshëm për artikullin e New York Times-it pak pasi u publikua, por kurrë nuk e paditi, ose të kërkonte të bënte ndonjë korrigjim.
Më 8 tetor 2008, New York Times raportoi se Trebicka ishte “gjetur i vdekur. . . në një rrugë rurale pranë makinës së tij. Artikulli vuri në dukje se Trebicka kishte qenë dëshmitar në hetimin e shpërthimit të Gërdecit. Policia e paraqiti vdekjen si aksident automobilistik, gjë që u prit me dyshime nga media shqiptare, e cila perifrazoi në këtë rast përmbajtjen e thirrjes së regjistruar të Trebickës me Diverolin, ku deklaroi se “Z. Diveroli thoshte se korrupsioni shkonte deri tek kryeministri shqiptar Sali Berisha dhe djali i tij.
Artikujt e Rolling Stone D. Lawson
Më 16 mars 2011, revista Rolling Stone botoi një artikull për AEY të shkruar nga i pandehuri Lawson, një gazetar investigativ.
Lawson u mbështet në të dhënat gjyqësore, në artikuj të lajmeve dhe në informacione dhe dokumente që ai kishte marrë nga Packouz. Lawson ka deklaruar se ai e gjeti Packouz të jetë “i mençur, dhe i besueshëm”. Rolling Stone verifikoi artikullin e Lawson përpara publikimit.
Artikulli i Lawson raportoi se marrëveshja shqiptare e AEY ishte strukturuar për të paguar rryshfete zyrtarëve lokalë dhe citoi thirrjen tashmë të njohur, në të cilën Diveroli kishte deklaruar se korrupsioni në Shqipëri “u ngjit më lart, tek kryeministri dhe djali i tij”.
Artikulli gjithashtu raportoi se marrëveshja për ripaketimin e municioneve ishte marrë nga Trebicka në mënyrë që t’i jepej Mihail Delijorgjit, “një mik i djalit të kryeministrit”.
Artikulli i Lawson mori një vemendje “të madhe” dhe u propozua për çmimin më të mirë të vitit 2012 të dhënë nga Shoqata Amerikane e Redaktorëve të Revistës.
Ashtu si në artikullin origjinal të New York Times, paditësi Shkëlzen Berisha, ishte në dijeni të artikullit Rolling Stone rreth kohës që u botua. Paditësi pohon se ai dërgoi Lawson dhe redaktorin e tij Rolling Stone një email në përgjigje të artikullit, por Lawson mohon se e ka marrë atë dhe asnjë email i tillë nuk është prodhuar në këtë veprim.
Ashtu si artikulli i New York Times, edhe artikulli i Rolling Stone është ende në dispozicion në formën e tij origjinale.
Përveç artikujve të New York Times dhe Rolling Stone, të diskutuara më lart, ngjarjet dhe pretendimet në fjalë në këtë rast janë raportuar nga burime të ndryshme mediatike gjatë disa viteve.
Më 5 shkurt 2009, Broward Palm Beach New Times botoi një artikull që diskutonte vdekjen “misterioze” të Trebicka, duke vënë në dukje se “Trebicka kishte regjistruar një kasetë. . . në të cilën Diveroli tha se korrupsioni në [Shqipëri] u ngjit. . . kryeministrit dhe djalit të tij. ‘Në maj 2009, në Shqipëri u botua një libër me titull “Katastrofa e Gërdecit: Shkaqet, Fajtorët dhe Viktimat”, nga Ardian Klosi. Klosi shkroi në librin se “djali i kryeministrit” thuhet se ishte i pranishëm në një takim të armëve me Pinari dhe Delijorgji.
Në vitin 2010, Al Jazeera transmetoi një raport hetimor gjysmë ore rreth shpërthimit të Gërdecit, i quajtur “Bullets and Bucks”.
Raporti kërkoi t’i përgjigjet pyetjes: “Pse ishte një objekt i rrezikshëm i municioneve i vendosur ndonjëherë në mes të një zone banimi?” Përgjigjja, tha ajo, ishte në një “skemë të korruptuar” në “thellësitë e errëta të politikës shqiptare”.
Raporti deklaroi se “djali i kryeministrit” – Paditësi – “dyshohet se ishte përfshirë në kompaninë prapa fabrikës së Gërdecit që nga fillimi”.
Raporti paraqiti debate nga parlamenti shqiptar, me ligjvënësit që kërkonin të dinin identitetin e “Shkelzenit” misterioz të referuar në dokumentet që lidhen me projektin e Gërdecit.
Gjithashtu, ai lidhi fatkeqësinë me çështjen e AEY, duke deklaruar se “prapa skenave në Gërdec” ishin “të njëjtët njerëz” të dyshuar “të përfshirë në [AEY]
Së fundi, raporti deklaroi se përkundër këtyre akuzave, paditësi Shkëlzen Berisha, nuk ishte marrë në pyetje nga prokurorët, diçka për të cilën hetimi i Gërdecit është “kritikuar gjerësisht”.
Në depozitimin e tij, paditësi pranoi se raporti i Al Jazeera ishte “dëmtues”.
Paditësi deklaron se ai “e informoi Al Jazeera për falsitetin e akuzave [të raportit], por se ai nuk paraqiti padi” duke respektuar dëshirat e babait të tij.
Në vitin 2011, një libër me titull “Bota e Shadow: Brenda Tregtisë së Armëve Globale”, nga Andrew Feinstein është botuar në Shtetet e Bashkuara. Në diskutimin e tij mbi marrëveshjen shqiptare të AEY-së, Feinstein shkroi: “është e rëndësishme se djali i kryeministrit Sali Berisha, u pretendua se ishte përfshirë në të paktën një takim me Delijorgjin dhe Pinarin…”
Gjithashtu në vitin 2011, kabllot e klasifikuara nga John Withers, ish ambasadori i SHBA në Shqipëri, u shpërndanë nga WikiLeaks.
Në një kabëll, Ambasadori Widhers njoftoi se ish-kreu i ushtrisë shqiptare kishte kërkuar atë në një takim, nga frika për sigurinë e tij, duke deklaruar se Paditësi Shkëlzen Berisha, e kishte vënë atë nën “presion të drejtpërdrejtë” për të vazhduar dhënien e “municioneve të kalibrit të lartë në Gërdec dhe për ta bërë këtë pa vonesë.
Më 29 tetor 2012, Republika e Re botoi një artikull që përsëriti origjinalin e New York Times duke raportuar se “[2008], në një telefonatë të regjistruar në mënyrë të fshehtë, një tregtar amerikan armësh, u ankua se skema e tij për të shitur municion të paligjshëm nga shqiptarët në Ushtrinë e ShBA-së, u përfshi në një “mafie” shqiptare që përfshinte Berishën dhe djalin e tij.
Më 28 qershor 2011, Lawson pati një marrëveshje me S & S për të zgjeruar artikullin e tij Rolling Stone në një libër. Sipas marrëveshjes, Lawson mori përgjegjësinë, për të siguruar që libri ishte faktikisht i saktë.
Lawson kaloi katër vjet duke kryer intervista dhe duke shqyrtuar dhjetëra mijëra faqe të provave dokumentare, duke përfshirë dy artikujt e New York Times, artikullin Broward Palm Beach New Times, artikullin e Republikës së Re, kabllot diplomatike të rrjedhura, librat Klosi dhe Feinstein dhe Al Jazeera transmetim i referuar më lart.
Lawson intervistoi Andi Belliun, një ish-punëtor në objektin e municioneve të Gërdecit, i cili e quajti paditësin “hijen” pas këtij projekti të keq. Belliu shkroi në një e-mail pasues se MEICO ishte “një kompani mafioze e stilit shqiptar” dhe ishte “mbështetur nga Shkelzen Berisha.”
Lawson gjithashtu komunikoi me vajzën e Kosta Trebicka, e cila i tha atij se ajo e konsideronte Paditësin Shkëlzen Berisha, një të dyshuar në vdekjen misterioze të babait të saj. Ajo i tha Lawson se babai i saj, kishte thënë se u përjashtua nga marrëveshja e ripaketimit të AEY-së, sepse “biri i Berishës. . . e donte atë për vete. “
21 MARS 2019
Shkëlzen Berisha: Pse padita Guy Lawson!
Shkëlzen Berisha, në emisionin “Të Paekspozuarit”, ka folur për padinë e tij ndaj autorit të librit “Armët dhe Çunat”, Guy Lawson, i cili e përshin djalin e ish-kryeministrit, në biznesin e fishekëve. Berisha u shpreh se autori ka shpifur lidhur me pjesëmarrjen e tij në një takim me Diverolin, Ylli Pinarin, Mihal Delijorgjin dhe përfaqësues të tjerë të kompanisë AEY (kompani e Diverolit). Në këtë intervistë, Shkëlzen Berisha ka deklaruar se nuk ka marrë pjesë kurrë në një takim të tillë, dhe se kjo vërtetohet nga fakti se pjesëmarrësit në takim e kanë mohuar tashmë, prezencën e Berishës atje. Berisha thotë se autori Guy Lawson, ka shpifur, në një tentativë për ta bërë sa më tërheqës librin e tij.
Biseda
Ylli Rakipi: Ja çfarë shkruan Guy Laëson për ju. “I veshur me pulovër dhe me kasketë bejsbolli në kokë, djali kishte flokë të zinj, lëkurë të lëmuar dhe sy të akullt si të peshkaqenit. Djali nuk u ngrit të njihej me amerikanët. Ishte Shkëlzen Berisha, djali i kryeministrit të Shqipërisë, do t’u thoshte më vonë Pinari.
Shkëlzeni ishte pjesë e asaj që në Shqipëri njihej si “FAMILJA”, grupi i lidhur fort dhe jashtëzakonisht i rrezikshëm që rrethonte kryeministrin Sali Berisha e që jetonte falë favoreve të tij”.
Shkëlzen Berisha: Shikoni pak përshkrimin e zotit Lawson, i cili nuk ka qenë kurrë në atë takim dhe shikoni pak përshkrimin që bën Diveroli në librin e tij. Zoti Diveroli që ka qenë prezent në takim, përpara deklaratës, nën betim, ku thotë se ka trilluar gjithçka, ka shkruar një libër. Nuk ka patur asnjë lloj presioni, sepse është përpara gjyqit. Ai thotë se personi kishte tipare skandinave. Shihni dallimin. Zoti Lawson që nuk ka qenë në takim thotë flokë të zinj, ai tjetri, që ka qenë në takim thotë tipare skandinave. Është e qartë që ka dallime dhe ndryshime, që zoti Lawson, me shume gjasa, i ka futur vetë për të bërë më të besueshme shpifjen.
24 Mars, 2019
E-maili/ Shkëlzen Berisha i kthen përgjigje Guy Lawson
Djali i ish-kryeministrit Sali Berisha, Shkëlzen Berisha i përgjigjet gazetarit amerikan, Guy Laëson, duke theksuar se ai jo vetëm që nuk është i mashtruar, por është regjisori i mashtrimeve. Gazetari pretendonte se Shkëlzen Berisha ishte përfshirë në biznesin e armëve para tragjedisë së Gërdecit, por Shkëlzen Berisha i konsideron shpifje.
Guy Lawson: “Zoti Berisha nuk ishte në gjendje ta sillte këtë e-mail gjatë të gjithë procesit gjyqësor, ndaj nuk ka asnjë provë që ai është lidhur me mua para se të botohej libri, dhe zoti Berisha e di shumë mirë këtë”.
Shkelzen Berisha: z. Laëson, eshte e vertete qe une nuk e kam sjelle kete email para gjykatës dhe deri tani përveç fjalës time nuk ka pasur asnje evidence se ky email ju eshte nisur juve. Ju e keni shfrytëzuar pamundësinë time per ta gjetur kete email, per te gënjyer para gjykatës dhe para publikut, pavarësisht se emailin e keni marre, duke thene se une nuk ju kam kontaktuar.
Fatmirësisht ky email i cili ju eshte nisur me dt 18 Mars 2011, vetem disa dite pas publikimit tuaj ne revistën Roling Stone, eshte rigjetur ne arkivin e njerit prej miqve te mi, te cilit ja kisha percjelle pak kohe pasi ua kisha nisur juve. Ai sigurisht qe do ti paraqitet gjykates si prove ne apel dhe sot publikut si deshmi e genjeshtres suaj.
Ju e keni fshehur kete email me qellim dhe kjo provon dhe njehere se, ju ne kete histori nuk jeni i mashtruari, por regjisori i mashtruesve.
Kete nuk e tregon vetem fshehja e ketij emaili, por dhe vete deklarata juaj para gjykates kur thoni “se nuk me keni kontaktuar se e dinit qe do te mohoja pretendimet per lidhjet me AEY”.
Natyrisht une do mohoja me fakte një histori me te cilen nuk kisha asnje lidhje por paragjykimi i juaj nuk ka lidhje me standardet e gazetarisë por me nevojen per t’i shitur publikut nje histori te trilluar sic do t’i vinte për shtat xhepit tuaj dhe jo te vertetes.
Guy Lawson: “Erion Veliaj ishte një nga burimet e mia, por siç argumentoi Gjykatësja Cooke në vendimin e saj, unë isha bazuar në shumë burime të tjera për të treguar përfshirjen e paditësit, si artikulli i “New York Times”, “Broward Beach New Times”, the “New Republic”, dokumentari i Al Jazeera-s “Plumba dhe Dollarë”, e-mail-e diplomatike që dolën në publik, në të cilat ambasadori amerikan e lidhte zotin Berisha me korrupsionin e tregtisë së armëve, si dhe intervista me shumë njerëz të tjerë, të cilët besojnë me bindje se zoti Berisha ka qenë i përfshirë në tregti korruptive me armë. Me pak fjalë, është një numër i stërmadh burimesh që e lidhin zotin Berisha”.
Shkelzen Berisha: Nese flasim per individe, qe kane shpifur ne lidhje me mua ashtu sic del fare qarte nga dokumentet qe ju keni sjelle para gjykates, ne Shqiperi burimi juaj i VETEM ka qene Erion Veliaj.
Ai eshte po ashtu i vetmi burim qe ka refuzuar te deshmoje ne kete gjyq pavaresisht kerkeses se derguar nga avokati im. Ju siguroj se, arsyeja nuk eshte frika nga une, por nga ligji!
Belliu qe ju e keni identifikuar si burim, deklaroi per gjykaten se ai nuk me njihte fare dhe nuk kishte asnje dijeni per perfshirjen time ose jo ne historine e Gerdecit apo AEY dhe se ato qe ju ka thene I kishte lexuar ne disa nga mediat lokale ne Shqiperi.
Kokalari qe ne fillim e cilesuat si burim per librin tuaj, përgjatë pyetjes nga avokati im e etiketuat me shume “respekt” si nje “maniak te tërbuar me axhende private” te cilit ju nuk mund ti besonit.
Artikulli i NYT per aq sa me takon mua, bazohet vetem mbi biseden Trebicka – Diveroli. I pari ka folur qe ne vitin 2008 pas artikullit, me deklarata publike dhe deshmi ne prokuri qe nuk besonte se Diveroli thoshte te verteten ne lidhje me mua. Por ju zgjodhet te injoronit si deklaraten time ashtu dhe deklaraten e tij. Ne fund deklarata e Diverolit se ai kishte trilluar gjithcka provoi se ju zgjodhet te mbyllnit syte para te vertetes ne favor te nje historie qe i pershtatej vetem xhepit tuaj.
Ju genjeni serish kur thoni se ambasadori Ëithers me ka implikuar mua ne kete histori. Ambasadori ka cituar ato qe kane shkruar disa media shqiptare dhe ate qe ai pretendon se I ka thene z.Hoxha. Ne asnje rast ambasadori nuk është shprehur nese I beson ose jo burimet e tij. Pra ne kete rast burimi juaj nuk është ambasadori amerikan por z.Hoxha dhe disa media lokale.
Ju keni zgjedhur te injoroni deklaraten publike te z.Hoxha te botuar ne media lokale menjehere pas publikimit te ëikileaks, ku ai pergenjeshtron keto kabllograme dhe mohon te kete permendur emrin tim ne kete takim. Njelloj si deklaraten ju keni zgjedhur te injoroni deshmine e tij para gjykates qe hedh poshte pretendimet tuaja.
Ju keni zjedhur gjithashtu te injoroni te gjitha deklaratat e mia qe hedhin poshte cdo lidhje time me kete histori ndonese ato jane botuar ne shume media lokale.
Ju keni zgjedhur te mos “lexoni” deklaraten e z. Trebicka ku shprehet se ai besonte qe une nuk isha I perfshire ne kete afere dhe kjo eshte botuar dhe mbuluar gjeresisht nga mediat lokale.
Sepse ju keni zgjedhur te “lexoni” dhe te “importoni” nga mediat shqiptare (te financuara nga kundershtaret politike te babait tim) vetëm shpifjet qe i pershtateshin nje historie qe i vinte per shtat xhepit tuaj dhe qellimisht keni injoruar cdo deklarate timen apo te personave te tjere qe do t’ju conte tek e verteta.
Standardi juaj per te verteten eshte edhe me i ulet se i disa mediave shqiptare lokale (pjese e makinerise politike te shpifjes) qe ju citoni, pasi ne ndryshim nga ju, ato nuk kane pasur mundesi te lexonin raportin e hetuesve te Departamentit te Mbrojtjes sipas te cilit Podrizki qe pretendonte se kishte qene ne nje takim me mua, nuk e njohu Shkelzen Berishen kur ata I treguan foton e tij.
Sigurisht qe Podrizkit ne kundershtim te asaj qe kishte deklaruar ne betim, I “erdhen syte” dhe ju “rikthye kujtesa”, sapo ju I ofruat para (e pranuar kjo para gjykates) per librin tuaj.
Nese marrim burimet e mediave apo personave qe ju keni cituar te gjitha permblidhen tek Diveroli, Podrizki dhe shpifjet e mediave apo aktoreve lokale ne Shqiperi. Te gjitha keto te kundershtuara nga deshmitare te rendesishem, nga vete burimet si dhe nga une me deklarata dhe padi ligjore para te cilave ju keni mbyllur syte per te mos “trazuar” historine qe i vinte per shtat xhepit tuaj.
Me e rende akoma, ju keni injoruar qellimisht konkluzionet e proceseve ligjore te kryera ne Shqiperi dhe SHBA respektivisht per Gerdecin dhe AEY ku ne asnje rast pavaresisht qindra te pyeturve ne mijera faqe deshmi, nuk ekziston qofte dhe nje prove e vetme e gjetur qe me lidh mua me keto ceshtje apo i lidhe keto dy afera njera me tjetren
Guy Laëson – “Sërish, gjykatësi Cooke e ka refuzuar këtë argument. Ajo ka specifikuar ‘thelbi i të dy ngjarjeve është që paditësi ka qenë i përfshirë në veprimtaritë korruptive në lidhje me arsenalin e madh të Shqipërisë, kryesisht të papërdorshëm, por ende shumë të rrezikshëm, që daton që nga Lufta e Ftohtë’.
Shkelzen Berisha: Njelloj si me trillimet e librit ju genjeni kur thoni se gjykata paska thene se keto dy histori kane lidhje me njera tjetren. Per ta bere kete gjyqtares do t’I duhej te futej ne thellesite e dosjes se te dyjave ceshtjeve gje qe as nuk eshte bere e as ka qene qellimi I gjyqit. Gjykatesja thjesht ka vene ne dukje se ne media ka pasur PRETENDIME per perfshirjen time ne keto dy histori njelloj sic ka permendur pretendime per Llotarine (per te cilat z.Balla eshte denuar per shpifje) apo per CEZ (per te cilin burimi I z.Balla eshte denuar per shpifje) por ajo per asnje moment as nuk ka lidhur historite me njera tjetren dhe as nuk ka pranuar si te verteta keto pretendime.
2 mars 2019
Djali i ish kryeministrit Sali Berisha humbi gjyqin në Florida të SHBA me Simon & Shuster dhe Guy Lavson, botues dhe autor i librit “Qentë e luftës”.
Lajmi u njoftua nga mediat amerikane, se djali i ish kryeministrit ka humbur gjyqin përballë botuesve të librit që përfshinte Shkelzenin si aktor kryesor në tragjedinë e Gërdecit ku humbën jetën 26 njerëz të pafajshëm.
Gjykata e Floridas kishte rrëzuar padinë e Shkelzenit dhe për pasojë dhe kërkesën e tij për një dëmshpërblim prej 60 milionë dollarësh për prishje imazhi.
Në shpjegimin e dhënë nga gjykata e Floridas u morën të mirëqëna dhe akuzat e vajzës së Kosta Trebickës se në vrasjen e babait të saj biznesmen, ka gisht djali i ish kryeministrit Berisha dhe një sërë provash e faktesh të tjera që vertetonin se Shkelzen Berisha ishte pronari i vërtetë i punishtes së vdekjes në Gërdec.
Duke qënë se në SHBA kostot janë shtrenjta për procedurat ligjore e për vetë faktin se Shkelzen Berisha kërkoi një dëmshpërblim në shifrën e 60 milionë dollarëve, shuma që duhet të paguajë si shpenzime gjyqi, pikërisht mbi këtë shifër është përllogaritur.
Por Shkëlzen Berisha, ka humbur dhe në apelin e një gjykate amerikane, përballjen me autorin dhe shtëpinë botuese të librit “Qentë e Luftës”, përfshi një kompani kinematografike të cilëve u kërkonte 60 milion dollarë dëmshpërblim për shpifje.
Në vendimin që mban datën 2 Shtator 2020 gjykatësit Martin, Newsom, dhe O’scannlain thuhet: Autori librit Guy Lawson u mbështet në gjetjen e fakteve në shumë artikuj të publikuar më parë të cilat akuzonin Shkëlzen Berishën si i përfshirë në mashtrimin e kompanisë AEY dhe në botën e nëndheshme kriminale shqiptarë.
Lawson shkoi më tej duke intervistuar edhe persona te tjerë të cilët pohuan të njëjtën gjë për zotin Berisha. Gjyqtarët amerikanë në vendim thonë se nuk kanë gjetur asnjë gabim në vendimin e gjykatës së Floridas dhe theksojnë se: Berisha nuk solli argumente të bazuara përmes të cilave të mbërrinte në përfundimin e se gjykata e distriktit abuzoi duke mos i dhënë kohën e duhur për të sjellë provat.
Të dy gjykatësit amerikan në vendimin e tyre unanim hodhën poshtë apelin e Shkëlzen Berishës duke konfirmuar vendimin e gjykatës së distriktit në Florida. Në vitin 2015 Guy Laëson publikoi librin me titull “Arms and the Dudes: How Three Stoners from Miami Beach Became the Most Unlikely Gunrunners in History. (Çunat dhe Armët: Si tre çuna nga Miami Beach u bënë trafikantët e zëshëm të armëve më historinë amerikane).
Disa vite me pas bazuar në këtë libër nga ku Shkëlzen Berisha përshkruhet si djali me sy peshkaqeni, Hollivudi realizoi një film. Me vendimin e gjykatës së Apelit merr fund përpjekja e Shkëlzen Berishën për të diskredituar dhe hedhur poshtë çfarë Guy Lawson ka shkruar në libër e marrë prej tij jo pak, por 60 milion dollarë në formë dëmshpërblimi.
Pra dhe në Apel, djali i ish kryeministrit Sali Berisha ka kërkuar një dëmshpërblim prej 60 milionë dollarësh, nga ku si humbës gjyqi i takon të paguajë për gjykatat e shtetit amerikan dhe 600 mijë dollarë të tjerë shpenzime gjyqi.
Në përfundim, duke bashkuar shpenzimet e dy gjyqeve të zhvilluara në SHBA, Shkelzen Berisha duhet të paguajë plot 1.2 milionë dollarë shpenzime gjyqi në SHBA. /TIRANA TODAY
