Dy vite më parë bashkëshorti i Aligertës ndërroi jetë. Duke lënë pas tre fëmijë, Adej 6 vjeç, Olenda 4 vjeç dhe Denisa 2 vjeç. E gjendur e vetme dhe pa asnjë mbështetje 26-vjeçarja ka humbur çdo shpresë së e ardhmja e fëmijëve të saj do të përmirësohet.
Jeton në një dhomë të rrënuar në fshatin Shtish-Tufinë. Por as ajo banesë nuk është e tyre. Edhe pse i duhet të kujdeset për tre fëmijët e vegjël, ajo sërish është duke luftuar shumë. Punon si ndihmës-parukiere për t’i siguruar të paktën bukën e gojës. Por, kushtet e banesës ku jetojnë janë të mjerueshme, madje edhe kërcënuese për jetën e fëmijëve.
“Para dy vitesh ka ndërruar jetë im shoq. La një dhimbje, na la në mes të këtyre gjërave. Jetoj me tre fëmijët, me një pension 40 mijë lekë që më jep komuna. E kërkojnë shumë, sidomos ajo e vogla që e kërkon më shumë. Ose kur kërkon diçka thotë ‘ma jep këtë babi’. E sheh nëpër foto dhe thotë mami, babi. Ngaqë dëgjonin njerëzit që thoshin a shpëtoi, unë i thashë fëmijëve që ka shpëtuar. Por, ka ikur shumë larg. Ka ikur të bëjë shumë lekë për neve që të bëjmë një shtëpi.
Kur e çoj çunin në shkollë, një ditë unë shkova në orën 12:05. Kishin kaluar vetëm 5 minuta dhe ky ishte ndjerë shumë keq. Më tha që të gjitha mamatë apo baballarët erdhën dhe i morën, kurse mua nuk më mori asnjë njeri. Ishte kthyer mbrapsht në shkollë. I shkoja që të gjithë ishin me të atin e me të ëmën, kurse djali im është vetëm me mua.”
Aligerta rrëfen vështirësitë e shumta me të cilën duhet të përballet çdo ditë. Veçanërisht me pamundësinë për t’i siguruar fëmijëve të saj një të ardhme të sigurt.
“Vështirësitë janë të shumta, duke filluar që nga ushqimi, veshjet e te gjërat që duan të luajnë, shohin të tjerët. Në supermarket po kërkonin fëmijët dhe unë realisht nuk kisha lekë. Edhe u afrua njëra e më tha merri këto e bliju ndonjë gjë fëmijëve. Aty u ndjeva shumë keq, pasi dukej sikur nuk kisha vlerë. Që nuk mund t’iu siguroja fëmijëve të mi atë që donin.
Ne qëndrojmë këtu, këtu vendos gocën që është pa dyshek e pa asnjë gjë. Këtu fle me dy fëmijët e mëdhenj, ngushtë. Por, edhe më frikën që mund të rrënohet nga momenti në moment. Vjen dimri dhe ne nuk e di si do ta presim, pa asnjë gjë ku të ngrohen fëmijët. Nga shiu i fundit që ra, çfarë ra jashtë, ra edhe brenda. Madje kishim frikë se mos binte komplet çatia. Përveç lagështirës e të gjithave, është edhe frika se mos dalin akrepat.
Unë punoj, të paktën përpiqem. Por,sado që të luftosh është e pamundur vetëm. T’iu siguroj ushqimin, shtëpinë a çfarë.”
Me lot në sy, 26-vjeçarja shprehet se jetën për veten e ka mbyllur, por kërkon ndihmë për 3 fëmijët. Pasi aty ku jetojnë, nuk janë aspak të sigurt.
“Kërkoj gjithë shqiptarëve, njerëzve me zemër të më ndihmojnë për një shtëpi për fëmijët e mi. Unë nuk është se nuk punoj, punoj që t’i sigurojë një jetesë, ku mos t’i mungojë buka. Por, një shtëpi, sikur edhe një dhomë nuk ua siguroj dot, edhe të punoj gjithë jetën. Thjesht kur të bjerë shiu, të mos iu bjerë brenda. Ose një furtunë e diçka, të mos na fiken dritat. Se kemi frikë kur bie shiu, se ndër të tjera ne zhytemi edhe në errësirë.
Unë e kam mbyllur jetën time, jeta ime janë këto të tre. Po luftoj vetëm për këto, për asnjë gjë tjetër.”
Apelin e të resë e ka publikuar fondacioni “Fundjavë Ndryshe” i cili bën thirrje për ndihmë. Në mënyrë që jeta e këtyre fëmijëve të ndryshojë dhe këta të kenë pak shpresë./ TIRANA TODAY
Pse rrogat rriten në letra, por varfëria rritet në realitet?
