Lideri i opozitës, Lulzim Basha, po udhëheq që prej muajit shkurt një varg protestash, duke patur si kauzë kryesore rrëzimin e qeverisë aktuale, dhe ngritjen e një qeverie tranzitore që do të organizojë zgjedhje të lira dhe të ndershme, të cilat sipas tij nuk mund të sigurohen kurrsesi nga mazhoraca aktuale, të cilën ai akuzon për blerjen e zgjedhjeve të 2017-ës.
Ndershmëria e zgjedhjeve, është A-ja në çdo demokraci normale. Megjithatë Basha nuk është ndër politikanët e fundit në këtë vend, që mund ta përdorë atë si një kartë morale, për të tentuar të ngjitet sa më parë në pushtet. Tetë vite më parë, në bashkëpunim me ish-kryeministrin Sali Berisha, ai ishte autori i maskaradës elektorale të 8 majit 2011, në zgjedhjet lokale për Bashkinë e Tiranës.
Ai proces zgjedhor u zhvillua nën një klimë tejet të tensionuar. Më pak se 4 muaj më parë, në një protestë të opozitës para godinës së Kryeministrisë, ishin vrarë 4 protestues, dhe plagosur dhjetëra të tjerë nga pjesëtarë të Gardës e Republikës.
Lideri i opozitës, njëherazi kryetar për disa mandate i Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, presidenti i kohës Bamir Topi, kryeprokurorja Ina Rama, disa politikanë të tjerë dhe gazetarë, u bënë pjesë e një skenari për grusht shteti, të pretenduar nga ish-kryeministri Sali Berisha.
Madje për këtë çështje, demokratët ngritën enkas një komision hetimor parlamentar, që në fund shërbeu si një alibi shtesë dhe për një lloj show mediatik.
Ashtu si në vitin 2007, mazhoranca e djathtë më përjashtim të Shkodrës, humbi në të gjitha bashkitë e tjera të mëdha, që u fituan sërish nga PS, ndërsa natyrshëm vëmendja u përqendrua në betejën e Tiranës. PD angazhoi të gjithë makinerinë shtetërorë në dispozicion të kandidatit Basha.
U raportua një rritje e dyshimtë e zgjedhësve në Tiranë, në krahasim me 2 vite më parë, teksa u hodhën akuza për shumë shtetas kosovarë që kishin marrë pasaportizimin në kryeqytet, edhe pse në shumë raste nuk kishin kod banimi, sikurse e kërkon ligji.
Vetë Rama u këshillua nga njerëz pranë tij të mos garonte për herë të katërt, pasi në 11 vite ishte konsumuar jo pak, teksa duhet të përqendronte energjitë tek zgjedhjet për pushtetin qendror 2 vite më vonë. Megjithatë, gjykuar nga rrethanat ai i konsideroi ato zgjedhje jo si një betejë për qytetin, por si një betejë dhe revansh politik ndaj kundërshtarit.
Vrasjet para kamerave, kishin tronditur shqiptarët dhe ndërkombëtarët. Dhe një ndër autorët e dyshuar për urdhrin e dhënë gardës, ishte pikërisht sfidanti i tij, ish-ministri i Brendshëm, Lulzim Basha. Rama duket se besonte se gjakut i derdhur në bulevard peshonte më shumë se konsumi i logjikshëm i tij në krye të bashkisë më të madhe në vend.
Dita e zgjedhjeve, u shoqërua me tensionin tashmë të zakonshëm në proceset zgjedhore shqiptare, me akuza dhe kundërakuza për manipulime dhe presione. Faza më e nxehtë, është gjithmonë ajo e numërimit. Ndryshe nga sa mund të kishte llogaritur Basha apo Rama, rezultati ishte shumë i ngushtë deri në kutinë e fundit. Më 11 maj, kutia e fundit e KZAZ nr.40, nxori fitues Edi Ramën, me vetëm 10 vota avantazh ndaj Lulzim Bashës.
Në selinë e PS nisi festa, dhe vetë Rama nxitoi të mbante fjalimin e fitores. Por, në një dalje publike të nesërmen nga selia blu, Sali Berisha, tha se asgjë nuk ka përfunduar. Ai theksoi se kishte informacione nga KQZ, për qindra vota të hedhura në kutinë e gabuar nga votuesit demokratë.
Sipas ligjit elektoral të kohës, ato vota cilësoheshin automatikisht të pavlefshme. Por, demokratët vendosën të ndryshojnë rregullat në mesin e lojës, duke pretenduar se “demokracia kërkon të lexohet vullneti i çdo qytetari”.
Kështu, KQZ e drejtuar në shumicë nga PD dhe LSI, votoi në favor të hapjes dhe numërimit të kutive, ku ishin regjistruar fletë të hedhura gabim. Nga numërimi i tyre, Basha u shpall 6 javë pas zgjedhjeve fitues. OSBE shprehu rezervat e saj, ambasada e SHBA-së dhe ajo e BE-së gjithashtu. Reagimi i socialistëve ishte tepër i ashpër.
Deputetë dhe militantë, u përleshën për disa ditë me radhët e policisë dhe forcat speciale, që ishin të stacionuara para godinës së KQZ, ku dhe vazhdonte numërimi i votave të hedhura në kutinë e gabuara. Nisur nga kjo situatë e tensionuar, shkrimtari ynë i mirënjohur, Ismail Kadare, i drejtoi një letër të hapur kandidatit Basha, të cilin e ftoi të tërhiqej nga gara për Bashkinë e Tiranës, për hir të interesave të vendit.
“Si politikan dhe si zyrtar, ju jeni gjendur kohët e fundit, në qendër të një cikloni, i cili jo vetëm mund t’ia mbyllë rrugën e përparimit kombit shqiptar, por ta kthejë atë shumë vite prapa në histori. S’është nevoja këtu t’ju kujtoj se sa e pandreqshme dhe e pafalshme do të jetë kjo mbrapshti. Nisur nga kjo, në kushtet e një fitimi ose të një humbjeje fare të paqartë, do t’ju propozoja një gjest, që sot për sot është i rrallë, gati i përjashtuar nga jeta politike shqiptare: tërheqjen nga kandidimi për kryetar bashkie. Desha t’ju kujtoj se gjeste te tilla, janë të njohura në historinë e pjesës më të emancipuar të njerëzimit. Gjesti juaj do të jetë një mesazh emancipimi dhe shprese për brezin e ri shqiptar, duke përfshirë edhe atë të politikanëve”- shkruante ndër të tjera Kadare.
Ndërhyrja e Kadaresë bëri bujë. Por, ajo nuk ishte e vetmja. Vetëm disa muaj më parë, në fillim të muajit shkurt, pak ditë pas ngjarjeve të 21 janarit, shkrimtari kishte shprehur shqetësimin e thellë për atë që kishte ndodhur dhe rrezikun që i kanosej vendit, në një shkrim të botuar fillimisht në gazetën në gjuhën shqipe të Nju Jorkut “Ilyria”, dhe më pas e ribotuar në shumë nga mediat e Tiranës.
“Në ngjarjet e janarit, midis psikozës dhe veprimeve shpesh kaotike, shqiptarët do të kapnin spikamën e fantazmës së totalitarizmit, rendit të përmbysur 20 vjet më parë. Padurimi dhe nervozizmi politik në Shqipëri, kanë kapërcyer kufijtë e lejueshëm. Me to është bashkuar paniku, i cili e ka bërë më të rrezikshme gjithçka. E keqja është, se klasa politike, ajo që duhej të ishte e fundit që të kapej nga paniku, ishte e para që u përfshi prej tij. Si rrjedhojë e kësaj , shteti dhe shoqëria shqiptare u gjendën në pozitën e atij të sëmuri që, pasi e ndien se po dridhet ethesh, në vend të vejë termometrin, e thyen atë. E tillë ishte atmosfera në ditën e 21 janarit, kur në skenën politike hyri vdekja.
Një pyetje e pashmangshme del në këtë rast: na duhet ndërhyrja e vdekjes, që ne të jemi seriozë? Dramaturgut i duhet vdekja për të thurur dramën e tij, tiranit për të ridëshmuar forcën, sidomos kur ajo po e lë, po shtetit demokratik përse i duhet? Për t’i kujtuar publikut devizën famëkeqe të Kaligulës: Oderim dum metuant. (Le të më urrejnë, veç të më kenë frikën)?”- do të shprehej ndër të tjera Kadare, duke shigjetuar qartazi Sali Berishën.
Sikurse edhe pritej, Basha e refuzoi propozimin e Ismail Kadaresë, dhe pranoi një fitore të arritur qartazi me hile. Sot kryedemokrati, kërkon lart e poshtë vendit votën e lirë, edhe pse ai është ndër të fundit politikanë dhe qytetarë që e meriton atë./ Tirana Today
