Kosova dhe Serbia firmosën dje në Shtëpinë e Bardhë marrëveshjen historike për normalizim ekonomik.
Në kuadër të kësaj marrëveshjeje, parashihet hartimi i një studimi të fizibilitetit me qëllim të përdorimit të përbashkët të Liqenit të Ujmanit, si furnizues i sigurt i ujit dhe energjisë.
Liqeni i Ujmanit është më i madhi në Kosovë. Ai shtrihet në veri-perëndim të vendit, në komunën e Zubin Potokut, komunë kjo e banuar me shumicë serbe.
Liqeni ka një sipërfaqe prej 11.9 km2 (nga të cilat 9.2 km2 në territorin e Kosovës dhe 2.7 km2 kilometra në territorin e Serbisë) dhe 370 milionë kub ujë.
Penda e Ujmanit është ndërtuar midis viteve 1970-1984. Hidrocentrali prodhon 35 megavat për orë energji elektrike, kurse kanali Ibër-Lepenc është 49 kilometra i gjatë dhe është ndërtuar me fonde të buxhetit të Kosovës, shkruan Gazeta Express.
Ky liqen artificial furnizon me ujë të pijshëm ujësjellësin e Mitrovicës dhe atë Prishtinës. Kurse, me ujë të papërpunuar, furnizon Korporatën Energjetike të Kosovës dhe kompaninë NeëCo Ferronikeli, që gjendet në Drenas.
Pjesëmarrësit në ekipin e ndërtimit të këtij liqeni e quajnë absurde marrëveshjen, ku thuhet për “përdorim të përbashkët të Liqenit”.
Halim Gjergjizi, i cili ka qenë pjesë e projektit në vitet e 70-ta, thotë se ky projekt në atë kohë është ndërtuar me kredi nga Banka Botërore, për të cilën ka garantuar shteti i ish-Jugosllavisë, kurse obligimet dhe marrëveshjet i kanë nënshkruar njësitë federale, në këtë rast Kosova. Sipas tij, liqeni është ndërtuar për nevojat e qytetarëve të Kosovës.
“Është absurde që paraqitet edhe një palë tjetër, çfarë është Serbia. Me gjithë dokumentet, gjithë historinë e ndërtimit të atij kapaciteti, Serbia nuk ka kurrfarë të drejte të shfrytëzimit ose të menaxhimit të atij sistemi. Ndoshta, do të ketë sqarime më vonë lidhur me këtë marrëveshje, por tash për tash është absurde. Uji nuk mund të shkojë në Serbi për shfrytëzim. Serbia nuk mund të shfrytëzojë ujin në mënyrë të përbashkët, ai është i dedikuar për nevoja të Kosovës”, tha Gjergjizi për Rel.