Partia Demokratike ka caktuar 26 majin për të mbajtur protestën e saj të radhës në Tiranë, pas audio-përgjimit të bërë publike, në të cilin pretendohet se vëllai i ministrit të Brendshëm merret ende me trafikun e drogës. Kjo datë bart një simbolikë veçanërisht të errët për këtë forcë politike. Zgjedhjet parlamentare të 26 Majit 1996, u vodhën hapur nga PD, që mori në këtë mënyrë mbi 80 për qind të votave.
PS nuk pranoi të bëhej pjesë e farsës, dhe bojkotoi zgjedhjet që në mesditë. Dy ditë më vonë opozita zhvilloi një protestë në sheshin Skënderbej, por u përball me dhunën e egër të policisë dhe forcave speciale, imazhet e të cilës bënë xhiron e botës.
Zgjedhjet u kritikuan ashpër nga OSBE, që kërkoi ripërsëritjen e tyre në të paktën 40 për qind të zonave elektorale. Të njëjtën gjë kërkoi SHBA pak javë më vonë. Por presidenti dhe lideri de fakto i PD, Sali Berisha, kundërshtoi me kokëfortësi me tezën se ishin komunistët që prishën qëllimisht zgjedhjet për të ardhur në pushtet me dhunë.
Me një opozitë të dobët dhe të pabesueshme në Perëndim, dhe një Shërbim Informativ të fuqishëm që zbatonte praktikat e njëjta me ato të Sigurimit të Shtetit në komunizëm, Berisha ndihej i sigurt. “Pas meje qameti!”, i pati deklaruar një gazetari të huaj.
Por paratë e firmave piramidale, që e kishin mbajtur deri në atë moment në pushtet, dhe që patën krijuar iluzionin e një mrekullie ekonomike shqiptare, u bënë shkaku i rrëzimit të PD nga pushteti. Kjo pasoi ngjarjet tragjike të vitit 1997, pasojat e të cilave vendi po i ndjen edhe sot.
Më vonë Berisha kërkoi formalisht ndjesë për paratë që shqiptarët humbën në piramida, por jo për dhunën barbare ndaj opozitës majin e 22 viteve më parë, që e klasifikoi atë në listën e autokratëve të pas Luftës së Ftohtë. Për të inkurajuar militantët më radikalë, që janë ata që edhe zhgënjehen më shpejt kur përfundon një tubim paqësor, drejtuesit demokratë kanë folur për një revoltë popullore të ngjashme me atë të burgosurve politikë të Spaçit 45 vite më parë.
Është folur për një protestë 3-ditore të pandërprerë apo edhe ri-ngritjen e Çadrës së Lirisë, një “film” me fund tragjikomik që shqiptarët e panë vetëm një vit më parë. Për disa përkimi i datës është rastësor, dhe kjo mund të jetë e vërtetë, meqë për PD aktuale datat historike duket se po e humbasin rëndësinë e tyre. Gjithsesi paralelet janë të paevitueshme, aq më shumë kur bëhet fjalë për Shqipërinë, pjesë e një rajoni që prodhon më shumë histori sesa arrin të konsumojë.
TIRANA TODAY
