Të premten dhe të shtunën u luajt dhe java e 24-t e kategorisë maksimale të futbollit shqiptar dhe rezultatet e ndeshjeve i shërbyen paqartësisë.
Laçi kap për herë të parë në historinë e tij, nëse statistikat nuk tradhtojnë, vendin e parë në kategorinë superiore dhe tani merr “mbi kurriz” 9 skuadrat e tjera ndjekëse, një presion shumë i madh që Vllaznia e Shkodrës nuk e përballoi dot më shumë se 26 javë kampionat.
Kurbinasit konfirmojnë se janë skuadra më serioze në aspektin e disiplinës, të gjithë bëjnë detyrën dhe rezultatet nuk mungojnë. Mund të mundin këdo, si brenda dhe jashtë. Me Shpëtim Duron trajner, këtë sezon, duket se kanë gjetur dhe copën e fundit të “puzzle”-it që i ka munguar gjatë gjithë këtyre sezoneve si protagonist në elitë.
10 ndeshje pa humbje dhe fitoret ndaj ‘të mëdhave’ kanë bërë që skuadra laçjane të arrijë një sukses të paprecedentë për ta. U mungon bomberi i kampionatit të kaluar, Kirian Nuabueze, një 9-ësh ‘race’ që në fakt do t’i mungonte çdo skuadre në Shqipëri, por rezultatet e fundit pa të në fushë kanë treguar se skuadra nuk është e varur nga një futbollist i vetëm.
Tani që Laçi ka marrë kryesimin e kampionatit nga Vllaznia që e mbajti që nga fillimi, Superliga bëhet me ‘lokomotivë’ të re por një kryesues pretendent, nga ata që fitojnë 5-7 ndeshje rradhazi nuk po duket. Diferencat janë minimale dhe mjafton të përmendim faktin që katër ekipet e renditura të parat kanë vetëm 2 pikë diferencë me njëri tjetrin. Apo faktin tjetër që para derbit Tirana ishte futur sërish në valle për titullin edhe pse pas dy fazave të para ishte ‘përjashtuar’ nga të gjithë.
Partizani duket i ‘frikshëm’ për skuadrat që ka rreth tij. Ka një trajner serioz, Ilir Dajën që e ka treguar veten në futbollin shqiptar, ka një administratë klubi të përkushtuar, ka dhe listë futbollistësh të plotë me kualitete dhe talente. Por Partizani nuk ka vazhdimësi në rezultat për t’u quajtur pretendenti kryesor i kampionatit sepse siç thamë dhe më lart: një kryesues pretendent, nga ata që fitojnë 5-7 ndeshje rradhazi nuk po duket. A mund ta quajmë pretendent ekipin që në katër ndeshjet e fundit ka vetëm një fitore dhe ka humbur me vendin e fundit në shtepi?
Teuta gjithashtu duket një ekip i mirë por që numëron 12 barazime në vetëm 24 ndeshje, gjysmat e ndeshjeve i ka barazuar, asnjë kampion në asnjë vend të botës nuk barazon gjysmat e ndeshjeve.
Dhe në fund Vllaznia që na ka prezantuar me dy ekipe të ndryshme në këto 24 javë, njëri për kampion që ka disa javë që nuk duket më dhe njëri për mbijetesë që po zhbën punën e fillimit. Në 5 ndeshjet e fundit janë ekipi më i dobët i superiores me 2 pikë, më pak se të gjithë në këtë periudhë.
A quhet një kampionat pa pretendent i fortë apo i dobët?
Kur bëhet fjalë për luftë të ngjeshur në krye të kampionatit ka dy skenarë: i pari kur skuadrat e ngjeshura 2 apo 3 apo rrallë dhe 4 (në ndonjë kampionat me 20 skuadra) kanë shumë pikë të grumbulluara dhe lufta bëhet lart, pra grupi kryesues është i shkëputur nga pjesa tjetër ose skenari tjetër kur ekipet e ngjeshura e bëjnë luftën me pak pikë dhe i kanë më pranë ndjekësit.
Nuk mund ta quajmë të fortë kampionatin e këtij viti sepse nuk kemi ekipe të vogla që kanë potencial dhe këllqe për të mundur pretendentët për titull por kemi pretendentë për titull që e kanë të pashmangshme minimumi një humbje në 5 të paktën sipas statistikave apo në rastin e Teutës, që ka 1 humbje në 12, por që i prishin punë barazimet që i ka 1 në 2 ndeshje. T. Kotorri
