Gjithnjë e më shumë refugjatë nga Lindja e Mesme tani janë duke kërkuar azil në Shqipëri. Ky është një fenomeni i ri për këtë vend të vogël të varfër të Ballkanit njohur për emigrimin e tij masiv, dhe vendasit vazhdojnë ta konsiderojnë si një hap për të gjetur shpëtim.
Të ballafaquar me monitorimin më efikas të “rrugës ballkanike” kalimin klasik nëpër Maqedoni dhe Serbi, shumë udhëtarë “, janë duke u përpjekur për të gjetur rrugë të reja për t’u bashkuar me vendet e Bashkimit Evropian”, ka thënë për AFP Zëdhënësi i Ministrisë së Brendshme, Ardi Bita.
Një 28-vjeçar nga Siria, i quajtur Guwan Belei, arriti në Shqipëri në mes të qershorit në qendër të vogël e pranimit të azilkërkuesve në Babrru në periferi të Tiranës, vendi i vetëm me një kapacitet prej 180 personash dhe duket se është tejmbushur.
Tani janë 200 presona që kërkojnë ndihmë aty. Autoritetet nuk duan të tregojnë se sa dosje ishin aty.
Ata kohët e fundit kanë mohuan dhe idenë e një plani për hapjen e një kampi më të madh refugjatësh me ndihmën e BE. Një vendim që është përgjegjësi e vetme e Tiranës, paralajmëron Zëvendësministrja i Brendshëm, Rovena Voda, vendi i cili shpreson së shpejti hapjen e negociatave të pranimit me Brukselin.
– Kurseni kohë –
Të ardhurit e rinj presin para ndërtesës me tulla të vogla, ndërsa të tjerët dalin, ndoshta me shpresën për të shkuar në Mal të Zi, njëqind kilometra në veri. Podgorica kohët e fundit u shqetësua për porozitetin e kufirit të saj me Shqipërinë.
Guwan Belei ka kërkuar azil, por shprehet se: “si të tjerët, Shqipëria është një ndalesë, ndryshe nga Serbia dhe Maqedonia që kanë mbyllur kufijtë”.
“Shqipëria është rruga e vetme për refugjatët”, tha i riu, i cili së bashku me tre shokët e tij dëshirojnë të udhëtojë në Gjermani.
“Shumë preferojnë të kërkojnë azil politik në Shqipëri, për shkak procedurës së gjatë, kjo ju jep kohë për të gjetur zgjidhje për të kaluar në Mal të Zi dhe Bosnjë, dhe nga atje kalohte në Gjermani, Danimarkë apo vende të tjera,” shtoi ai.
Rruga është e vështirë, e pjerrët dhe malore, në Shqipëri, Mal të Zi dhe Bosnje, përpara se të shpresojë të shkojnë në Kroaci dhe më pas në BE.
Por Berivian Alus, një grua 26-vjeçare, me burrin e saj Asmar, nuk duan të heqin dorë. Duke gjykuar udhëtimin shumë të rrezikshëm, ata i lanë fëmijët e tyre 3-vjeçarë tek gjyshërit, dhe na i tregojnë në foto në saj të telefonit.
Çifti ka kaluar tashmë “fushat, malet dhe lumenjtë”, në këmbë ose në anije të vogla “në baltë dhe shi.”
Gruaja e re shpjegon se ka arritur kufirin shqiptar me “ndihmën e trafikantëve”, të cilët duhej të paguanin gjithsej 10,000 euro. Burri i saj shpjegon se nëse ai pranon statusin e azilkërkuesit në Shqipëri, është “vetëm për të kursyer kohën”.
Duke u frikësuar nga një reputacion për dhunën përmes rrjeteve të kontrabandës, të tjerët “preferojnë të largohen vetëm me GPS”, thotë Kasim Yaakoum, një sirian 29-vjeçar.
– ‘Askush nuk dëshiron të qëndrojë’ –
Por pa marrë parasysh se çfarë strategjie ndiqet, “askush nuk dëshiron të qëndrojë në Shqipëri, një vend i varfër”, thotë algjeriani Yasser Alnablis, 22 vjeç.
Sipas autoriteteve shqiptare, që nga janari policia ka bllokuar 2,300 persona në kufi.
“Shqipëria ka marrë të gjitha masat për të forcuar kufijtë e saj dhe për të bashkëpunuar me vendet e tjera të Ballkanit dhe autoritetet e Bashkimit Evropian, duke përfshirë Frontex” për “kontroll më të mirë të situatës”, thotë Rovena Voda. Ajo siguron që qeveria e saj arrin “të përballojë (…) pavarësisht numrit në rritje të atyre që kanë ardhur në territorin e saj”.
Ministrat e brendshëm të Ballkanit u takuan në Bruksel të hënën. Bosnja, vendi i fundit në këtë rrugë të re përpara BE, po përballet gjithashtu me problemin që po lufton për të menaxhuar me burimet e saj të kufizuara.
Burimi: AFP
Përshtati: Tirana Today
