Nga Sokol Balla
Ka diçka që ka ndryshuar për mirë në sjelljen e opozitës. Pas një panoramimi të errët për vendin dy vitet e fundit, mes drogës, krimit, papunësisë, ikjes, dështimit të prodhimit vendas, befas një spot i ri televiziv, i denjë për reklamat e Blendi Klosit për turizmin, u shfaq nga kreu i opozitës në rrjetet sociale.
Rrugë të bukura, plazhe të shkëlqyera, njerëz të bukur, policë, mësuese, nxënës, fermerë, prodhues, Shqipëria e Re e Lulzim Bashës ishte në fakt më afër asaj që shohim përditë dhe më larg asaj që shihnim e dëgjonim deri dje nga foltoret publike të Selisë Blu. Dhe kjo sigurisht çon në pyetjen: Ka ndryshuar Shqipëria apo Lulzim Basha?
Ndryshimi është edhe politik. Ndërsa dështimi i hapjes së negociatave pritej të hapte stinën e protestave, në fakt kjo nuk ndodhi. Megjithëse presioni i rrugës së ashpër mbi Bashën vjen i fortë dhe direkt nga Berisha dhe njerëzit e tij, kreu i PD është përgjigjur me një seri intervistash të nivelit të dytë në televizionet qendrore, aty ku mesazhi i tij i ri çan me kollaj dhe pa pengesa: se tashmë për atë dhe PD, përparësi kanë kushtet apo kërkesat e Bundestagut Gjerman. Dhe ndaj dhe ajo që ai kishte thënë më herët, se zgjidhja e krizës nis nga Reforma Zgjedhore, nuk ishte rastësi. Dhe sigurisht që kjo heq dilemën se në fakt nuk ka ndryshuar Shqipëria, por ka ndryshuar qëndrimi i Lulzim Bashës. Dhe mbetet për t’i dhënë përgjigje pyetjes përse? Përse Basha ndryshoi strategjinë? Përse Shqipëria e tij paska qenë e bukur dhe më parë dhe ne nuk e paskëshim ditur?
Basha nuk ka fshehur në karrierën e tij politike nga 2011 e këtej se e ka një guidë sesi të bëhet kryeministër. Fillimisht nga dera e Bashkisë së Tiranës. Pastaj duke u sjellë me Partinë ashtu si u soll Rama me të tijtë. Pastaj, duke bërë aleancë me LSI. Por kjo nuk mjafton për të bërë analogjinë të plotë. Frika e vjedhjes së votës deri në pafuqi për ta ndalur atë, e çuan Edi Ramën nga viti 2009 e deri në 2012, në një diskurs disfatist në publik. Por befas Edi Rama ndryshoi, pasi kuptoi se me qëndrim disfatist ndaj Berishës së plotfuqishëm nuk kishte asgjë në terezi. Ndaj fillimisht i mori aleatin e më pas edhe buzëqeshjen dhe në fund edhe pushtetin. Por a mund ta bëjë këtë Lulzim Basha?
Sondazhet deri më tani nuk e favorizojnë dhe duket se pikërisht këtu, në selinë blu ka rënë zilja e alarmit. Kjo sepse qëndrimi jashtë sistemit jep efektet e veta dhe Basha duhet ta ketë realizuar më në fund, siç e realizoi Rama kur nga zyra e PS shkoi dy vjet rresht në shtëpi në orare të pazakonta të hershme. Basha duhet të ketë kuptuar se edhe nxirja e realitetit po i kthehej në boomerang dhe efekti më i madh i këtij qëndrimi shtonte votat e munguara të emigrantëve të rinj sesa votat e reja të votuesve të PD. Toni i tij i butë thuajse aktoresk në spotin që ai nxori të ftonte të vijë në Shqipërinë që e quan pa arrogancë por me naivitet “e imja”.
Sigurisht fytyra e re e fytyrës së re të PD shpreh edhe rritjen e presionit të brendshëm të së djathtës, por edhe të PD vetë nga figura që po nxitojnë t’i vënë atij te dera shishen bosh të radhës së qumështit nga Patozi e deri te Grida Duma, por edhe shqetësimin në rritje të Doktorit për një rezultat negativ në zgjedhjet e ardhshme të PD, rezultat që pas një reforme të thellë zgjedhore, ia zbeh mundësinë PD të thërrasë sërish “faull!” nëse i humbet ato.
Por metoda e re e sjelljes së Bashës ka disa defekte që vijnë kryesisht nga kopjimi i saktë që ai tenton t’i bëjë sjelljes së dikurshme politike të Ramës. Së pari, ai nuk arriti të plagosë qeverinë ashtu si opozita dikur me çështjet që lidhen me 21 janarin. Së dyti, Aksioni i tij një vjeçar politik vërtet e rilidhi me bazën militante, por plagosi më shumë PD dhe dërrmoi raportet e saj me ndërkombëtarët, e la pa akses në pushtet, dhe së treti, e përplasi me opinionin e shtresës së mesme që nuk do Ramën, por nuk do as dhunën e për më shumë, nuk do as Berishën.
Gjithnjë e më shumë dëgjon njerëz që nuk duan më të votojnë dhe ky është një lajm i keq për opozitën dhe jo për qeverinë. Më saktë është një lajm i keq për Shqipërinë dhe vërtetim i vetëm ironik se po: kjo është Shqipëria e Bashës: ajo që nuk dëshiron ta votojë, megjithëse mendon si ai. Përse? Sepse nuk beson ende se Basha mund të bëjë atë që thotë. Sepse Basha në fund fare flet edhe si Rama në 2013, edhe si Berisha në 2005. Të dy liderët e opozitës kërcënonin se do të anulonin çdo ligj e koncesion, çdo kontratë e marrëveshje që kishte pasuruar pakicën e varfëruar shumicën. Përfunduan të dy të rreshtuar me pakicën dhe ndryshimet mes tyre ishin më shumë estetike sesa thelbësore në menaxhimin e pushtetit. Dikush mund të pyesë: kur sistemin nuk e ndryshoi dot Edi Rama, si do ta bëjë këtë Lulzim Basha?
Dhe kjo është përgjigja që duhet të japë kreu i PD: A do ta zgjidhë ai dot përfundimisht dilemën tashmë historike të tijën dhe të partisë së tij? Në fund është shumë e thjeshtë: Njerëzit do ta votonin Bashën me të njëjtin skepticizëm siç votuan Ramën, vetëm sepse nuk donin më Sali Berishën për një mandat të tretë. Ndërsa sot njerëzit kanë një dilemë që Basha s’po ua zgjidh dot: Në 2021 (apo kurdo të jetë përballja kombëtare elektorale), atyre u duhet të vendosin, nëse do të zgjedhin Ramën, apo Berishën, për herë të tretë.
Kjo është Shqipëria sot, më shumë e imja sesa e Bashës, por ai është i ftuar të vijë. Ajo është gati ta votojë. Me kusht që ta zgjedhin atë për herë të parë, dhe askënd tjetër, për herë të tretë. (realstory.al)
