Në fundin e 1940, disa shkencëtarët sovjetikë kryen një eksperiment mizor. Ata donin të testonin sa gjatë mund të rezistojë një njeri pa gjumë. Për këtë, ata u lejuan të përdorin si kavie 5 të burgosur, që cilësoheshin ai armiq të shtetit. Ndaj tyre u përdor një gaz eksperimental, që eliminonte nevojën për gjumë tek njerëzit. Të burgosurit, qëndronin në një dhomë të pajisur me libra, tualet dhe ujë, ushqim të mjaftueshëm për një muaj, si dhe krevate portativë.
Në 3 ditët e para, nuk u vërejt asgjë e pazakontë. Në ditën e pestë, ata nuk po flisnin më me njëri-tjetrin, por vetëm pëshpëritnin në mikrofonat, që u kishin vendosur në trup studiuesit. Pas ditës së 10-të nisën te vuajnë nga shqetësime ekstreme. Për 3 orë me radhë një nga të burgosurit vraponte
dhe ulërinte në gjithë perimetrin e dhomës. Zëri i tij nisi gradualisht të dobësohej. Të tjerët nuk pipëtinin. Eksperimentuesit filluan të shqetësoheshin. Në ditën e 14-të, shkencëtarët sovjetikë i gënjyen të burgosurit se do të liheshin të lirë, vetëm nëse reagonin. Ditën e 15-të, eksperimentuesit fikën gazin, ndërsa të burgosurit iu lutën që ta ndiznin sërish.
Disa ushtarë u futën në dhomë dhe gjetën gjallë vetëm 4 persona. Të mbijetuarit kishin plagë të vetë-shkaktuara. Në një moment shpërtheu dhuna, dhe një nga të burgosurit u vra nga një tjetër plagosur. Më pas konflikti u përshkallëzua me tej, dhe në fund mbeti gjallë vetëm një i burgosur. Në fund edhe ai u vra nga njëri prej studiuesve, në një gjendje të plotë çmendurie./ TIRANA TODAY