“Ndërkombëtarët nuk duhen të na tregojnë më se ç’duhet të bëjmë me vendin tonë”
Kryeministri Edi Rama ka zbuluar për herë të parë se ka qenë kundër paketës “McAllister” që u propozua nga zëvendëspresidenti i Partive Popullore Evropiane, David McAllister për zgjidhjen e krizës politike.
Në komunikimin e tij javor, Rama shpjegoi se kjo paketë ishte fyese, pasi synonte të shtynte zgjedhjet në korrik ose në muajin shtator duke bërë që të kryheshin ndryshime në Kushtetutë. Ndërsa shtoi se ndërkombëtarët nuk duhen të na tregojnë më se ç’duhet të bëjmë me vendin tonë.
“Ideja e çuarjes së zgjedhjeve matanë së dielës së fundit të qershorit ishte për mua personalisht, jo vetëm pjesa më antiligjore, por edhe pjesa më fyese e paketës “McAllister”. Nuk e gëlltisja dot dhe Partia Socialiste e angazhuar për të bërë shtet me rregulla që vlejnë për të gjithë njësoj nuk mund ta përqafonte atë ide. Zgjidhje kjo që partnerët tanë ndërkombëtarë që as i imagjinojnë e as i diskutojnë në vendet e tyre, por i kanë shpikur në Shqipëri gjatë gjithë këto vite pluralizmi pa asnjë gajle për faktin se ky vend ka Kushtetutë dhe një popull që meriton të respektohet njësoj si popujt e tyre. Kjo nuk vjen aspak për fajin e tyre, por kështu i kemi mësuar ne për 27 vite me radhë, lojërat tona prej kalamajve. Ndoshta kanë ndjerë se nuk meritojmë aq shumë respekt se sa thjesht për kapërcimin e krizës politike të radhës me formula e paketa të çuditshme, që e bëjnë Kushtetutën të duket si një tufë letrash dhe ligjet si një pirg leckash”, theksoi Rama.
1. Paketa “McAllister”
Paketa McAllister ishte një recetë e improvizuar me dëshirën më të mirë për të na ndihmuar për të kaluar një krizë të radhës, ndërsa marrëveshja politike midis palëve ishte një platformë që të shkëputim zinxhirët e krizave që i shpikin partitë dhe i paguan vendi. Gojët e mëdha që çorodisin Shqipërinë s’kanë pushuar një sekondë duke hedhur baltë mbi marrëveshjen. E godasin këtë marrëveshje si një pazar të madh mes PS-së dhe PD-së në kurriz të demokracisë, drejtësisë, në kurriz të partive të vogla, të cilat me gjithë respektin vetëm garantë të demokracisë as kanë qenë ndonjëherë dhe as mund të jenë dot për vetë peshën e tyre.
Ka vetëm një bashkëqeverisje në këtë marrëveshje, kjo është bashkëqeverisja e zgjedhjeve për të siguruar një fair-play si asnjëherë më parë në zgjedhjet e zhvilluara në Shqipëri. PS dhe PD kanë qenë kundërshtare, janë kundërshtare dhe do të jenë kundërshtare politike. Dy alternativa pushteti me programe të ndryshme, me një beteje që nuk mbaron me 25 qershorin. Dy rrugë për të bërë shtet, e tyrja pa shtet, dhe me gjithë taksiratet që kanë sjellë për këtë popull sa herë që kanë marrë në dorë qeverisjen.
2. Koalicionet
Mos-hapja e lojës së koalicioneve nuk ka asnjë lidhje me ndonjë pakt bashkëqeverisje. E kam thënë që në fillim, se kompromis me kushtetutën, ligjin dhe të drejtën e popullit për të zgjedhur në ditën që ia jep Kushtetuta dhe ligji këtë të drejtë edhe sikur ta di se shkojmë të vetëm në zgjedhje. Ideja e çuarjes së zgjedhjeve matanë së dielës së fundit të qershorit ishte për mua personalisht, jo vetëm pjesa antiligjore, por edhe pjesa fyese e paketës McAllister.
Nuk e gëlltisja dot dhe Partia Socialiste e angazhuar për të bërë shtet me rregulla që vlejnë për të gjithë njësoj nuk mund ta përqafonte atë ide. Zgjidhje kjo që partnerët tanë ndërkombëtarë që as i imagjinojnë e as i diskutojnë në vendet e tyre i kanë shpikur në Shqipëri gjithë këto vite pluralizmi pa asnjë gajle për faktin se ky vend ka Kushtetutë dhe një popull që meriton të respektohet njësoj si popujt e tyre. Kjo nuk vjen aspak për fajin e tyre, por kështu i kemi mësuar ne për 27 vite me radhë, lojërat tona prej kalamajve. Ndoshta kanë ndjerë se nuk meritojmë aq shumë respekt se sa thjesht për kapërcimin e krizës politike të radhës me formula e paketa të çuditshme, që e bëjnë Kushtetutën të duket si një tufë letrash dhe ligjet si një pirg leckash.
Kjo marrëveshje vendos besoj një kufi të qartë në rrugën e të ardhmes edhe në këtë drejtim. Askush nuk mund të ngrejë një çadër dhe të kërkojë qiqra të pakuptimta që e kanë djegur këtë vend prej lojërave të partive politike që nuk kanë asgjë të përbashkët me vetë interesin e popullit.
Dikush mund të thotë se rihapja e rrugës së koalicioneve ishte ligjore, po, por jo në sekondat e fundit, duke hapur rrugë për avaze të reja, të cilave mund të mos u gjendej më fundi dhe lojërave që mund të fillonin nga e para.
3. Partitë e vogla dhe Kodi Zgjedhor
Të gjitha partitë kanë interesat e tyre që të kthehen në një volum shurdhues ndaj jemi marrë vesh që të mos e prekim Kodin Zgjedhor për ca arna me stampën McAllister, në emergjencën kohore, por të angazhohemi pas zgjedhjeve në një reformë të re gjithëpërfshirëse, kushtetuese dhe zgjedhore, të cilat do të adresojnë të gjitha shqetësimet e partive politike në emër të stabilitetit, transparencës dhe garës ndërmjet partive. Edhe kjo pikë e marrëveshjes ka kaluar pa u vënë re.
Ne do të shkojmë drejt 25 qershorit për të bërë shumë më shumë sesa kemi bërë në këto tre vite e gjysmë. Pala tjetër e kësaj marrëveshjeje do të hyjë në zgjedhje si një kërcënim real për të na kthyer mbrapsht nga rruga e reformave që bëjnë shtet.
Na duhen të paktën 71 mandate për të vazhduar përpara për ta mbajtur ne timonin e reformave shtetbërëse në rrugën e re që kemi nisur për Shqipërinë. Ashtu siç luftuam dhe fituam për Vettingun, do të luftojmë për të çuar ekonominë dhe punësimin në nivele të panjohura më parë. Kam më shumë besim se përpara marrëveshjes se do të bëjmë për Shqipërinë atë që deri para tre vjet gjysmë quhej e pamundur.
