Ish Presidentja e Konfederatës së Zvicrës, ka qenë avokatja me e mirë e pavarësisë së Kosovës, e cila ka pasur një rol kryesor në ndërmjetësimin mes serbëve dhe shqiptarëve në krahinat, të cilat janë të ndara etnikisht. Zvicra ishte vendi i parë që e ngriti çështjen para komunitetit ndërkombëtar. Ajo ka folur në një intervistë për “Le Temps” ku është shprehur se: “Statusi i Kosovës solli shpresë për stabilitet”, shkruan Tirana Today.
Micheline Calmy-Rey, pse ishte pavarësia e Kosovës aq e rëndësishme për Zvicrën?
Micheline Calmy-Rey: Në vitin 2004, konfliktet shpërthyen mes shqiptarëve të Kosovës dhe pakicës serbe. Të ballafaquar me probleme emigratore dhe ndërveprime të pandërprera me këtë rajon, Bern organizoi shkëmbime me profesionistë për të qetësuar situatën. Statusi i Kosovës erdhi tek ne, sepse solli me vete një shpresë për stabilitet. Angazhimi në Kosovë ka qenë gjithmonë një fokus i fortë për Zvicrën, e cila ishte një strehë veçanërisht e rëndësishme e komunitetit shqiptar dhe një nga donatorët e saj më të mëdhenj. Në vitin 2005, takova Ibrahim Rugovën, dhe Zvicra ishte vendi i parë që fliste për pavarësinë e Kosovës në Këshillin e Sigurimit të Kombeve të Bashkuara. Slogani i bashkësisë ndërkombëtare ishte atëherë se kosovarët duhet së pari të respektojnë standardet e përgjithshme të të drejtave të njeriut. Ne kemi arritur ta ndryshojmë çështjen duke argumentuar se ata para së gjithash marrin statusin. Ne u pasuan nga kryetari i Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së dhe Kofi Anan. Që atëherë, pavarësia e Kosovës është diskutuar në Kombet e Bashkuara.
Më 17 shkurt 2008, Kosova shpalli pavarësinë e saj. A e përjetuat këtë si një fitore personale?
Nuk e mbroj pozitën time individuale, por atë të një vendi që ka bërë shumë për Kosovën. Nuk isha në dijeni se shpallja e pavarësisë do të vinte atë të dielë. Atë mëngjes unë u ftova në Wil, në kantonin e Shën Gallenit, nga Misioni Katolik Shqiptar. Prifti i famullisë po më priste duke qarë dhe më tha lajmin duke përsëritur: “Është një mrekulli që ndodh ditën kur ju mirëpresim!” Unë e ndoqa, u zhvendosa dhe pashë se si valëviteshin flamujt kuq dhe zi. Më pas, më duhej t’i siguroja kolegët e mi në Këshillin Federal që nuk isha në dijeni për datën dhe se prania ime atje ishte një rastësi e lumtur.
Zvicra, në atë kohë, ishte akuzuar për shkelje të parimit të saj të neutralitetit …
Po, ne u kritikuam. Por ky nuk ishte rasti kur Zvicra e bazoi qëndrimin e saj në të drejtën ndërkombëtare. Ne ishim ndërmjetësues të Gjeorgjisë dhe Rusisë, para se të ndihmonim për ta çuar këtë të fundit në Organizatën Botërore të Tregtisë në vitin 2011.
Dhjetë vjet më vonë, cilat janë pikëpamjet tuaja për evoluimin e shtetit të ri të Kosovës?
Sfidat janë të shumta dhe të vështira: në aspektin e drejtësisë për të gjithë, krijimin e vendeve të punës, përfshirjen e Kosovës në bashkësinë ndërkombëtare [vendi i ri u refuzua të hyjë në UNESCO më 2015, Ekziston edhe çështja e marrëdhënieve me pakicën serbe në Kosovën e veriut e cila ende nuk është zgjidhur. Komuniteti ndërkombëtar është shumë i pranishëm në rajon dhe nuk është gjithashtu i lirë nga çdo lloj sharje: EULEX, një mision që synon të promovojë sundimin e ligjit në Kosovë, është cituar në një skandal korrupsioni. Sfidat e qeverisjes mbeten. Për mua, e ardhmja është në duart e Bashkimit Evropian, si pjesë e aplikimit të Serbisë për anëtarësim. Përfundimi i një marrëveshjeje midis Serbisë dhe Kosovës nën kujdesin e BE mund të hapë rrugën për një marrëveshje asocimi me kërkesa më të rrepta evropiane. TIRANA TODAY
