Në Muzeun Mbretëror të Armëve në Fort Nelson, Hempshajër në Angli, ndodhen dy tuba të mëdha prej çeliku. Ato janë pjesët e mbetura të njërit prej projekteve më ambicioze inxhinierike: një “super-arme” të quajtur “Big Babilon”, që mund të dërgonte satelitët në orbitën e Tokës nga gryka e një artilerie me gjatësi 156 metra, e strehuar brenda një kodre.
Shpikësi i saj kanadez, Gerald Bull, që ishte një nga ekspertët kryesorë të artilerisë në botë, kishte shpresa të mëdha se do të revoluciononte lëshimet në hapësirë, duke zhdukur nevojën për raketat hapësinore që njohim sot.
Por “Big Babilon”, nuk arriti të ndërtohet asnjëherë. Çfarë ndodhi? Përgjigja, është një histori e hidhur e ambicieve të shkatërruara dhe sekreteve ushtarake. Kur projekti i Bull, duhej të kishte kërkesa të mëdha nga të gjitha superfuqitë e botës, ai zgjodhi ta prodhonte “su-armën” e tij për udhëheqësin irakian Sadam Huseinin, një vendim që do të sillte edhe vrasjen e tij.
Një akademik i talentuar, Bull nisi të punonte me qeveritë kanadeze dhe amerikane, që kryenin mbi teknologjinë e super-armëve që në vitet 1960. Në 1961, Bull nisi të punonte në Projektin e Kërkimit në Lartësitë e Mëdha (Harp), një ndërmarrje e përbashkët midis qeverisë amerikane dhe asaj kanadeze.
Duke përdorur armë të modifikuara të ish-marinës, Bull dhe kolegët e tij tentuan të lëshonin në orbitë sonda me qëllim studimin e motit. Por lufta e kushtueshme dhe e diskutueshme e Vietnamit, bëri që ky projekt të lihej mënjanë në vitin 1967 nga SHBA, para se të mund të çohej ndonjë objekt në orbitë.
Por ideja e ngacmoi Bull të tentonte vetë mundësinë e krijimit të një super-arme satelitore, një arme hapësinore. Bull ishte i bindur që planet e tij ishin të realizueshme, dhe se i nevojitej vetëm financimi. Problemi ishte se në vitet 1970, pjesa tjetër e botës e kishte humbur interesin për super-armët, dhe vëmendja kryesore ishte eksplorimi i hapësirës.
Për të gjetur para, Bull filloi të shiste armë dhe vazhdoi të zhvillonte vetë super-armën e tij. Ai krijoi një kompani private – Korporata e Kërkimeve Hapësinore në Kebek – dhe shumë shpejt filloi t’i shiste armë qeverisë së Afrikës së Jugut.
Në vitin 1976, u arrestua në Afrikën e Jugut, për shkeljen e embargos së armëve të Kombeve të Bashkuara, dhe kaloi 6 muaj në një burg të SHBA-së. Pasi u lirua, nisi t’i shesë sërish armë Afrikën e Jugut, dhe kësaj here u gjobit me 55.000 dollarë për trafik ndërkombëtar armësh. Më pas shkoi në Bruksel të Belgjikës, ku e vazhdoi aktivitetin nëpërmjet një kompanie evropiane. Në vitin 1981, shkencëtari kontaktohet nga qeveria irakiane, për të ndërtuar një artileri të posaçme, që do të përdorej në luftën Irak-Iran.
Aso kohe, Sadam Huseini e pëlqente Bull dhe planet e tij. Husein, donte të ishte udhëheqësi i botës arabe, dhe të tregonte suksesin e tij me teknologjinë e re. Ai dëshironte një lloj programi hapësinor, diçka që mund t’ia garantonte Bull.
Në vitin 1988, qeveria irakiane i dha Bull 25 milionë dollarë, për të filluar Projektin Babilon – projektin e parë real të hapësirës – me kushtin që ai të vazhdonte të punonte të ndërtonte artilerinë e ushtrisë irakiane. Projekti Babilon, nisi me ndërtimin e 3 super-armëve; dy armë të kalibrit “Big Babilon” 1000mm, dhe një prototip të kalibrit 350 mm të quajtur “Baby Babylon”.
Gryka me e madhe e artilerisë, do të kishte një gjatësi prej 156 metrash dhe 1 metra gjerësi. Do të peshonte në total 1.510 tonë; shumë e rëndë për t’u transportuar, prandaj do të montohej në një kënd prej 45 gradësh në një kodër.
“Big Babilon”, do të ishte teorikisht e aftë të gjuante një predhe 600 kilogramëshe deri në 1.000 km larg, duke arritur pjesën dërrmuese të Kuvajtit dhe Iranit. Nga ana tjetër, arma mund të përdorej për të lëshuar një raketë prej 2.000 kg, që mbante brenda një satelit prej 200 kg.
Për prodhimi i kësaj arme, kërkonte shumë para. Problemi më i rëndësishëm teknik me një armë të kësaj madhësie, është se si të ndizet ngarkesa në mënyrë të tillë që ajo të dalë nga gryka para se të shpërthejë brenda.
Në majin e vitit 1989, “Baby Babylon”, prototipi i gjatë 45 metra, u përfundua dhe u montua në një kodër, ku dhe filluan testimet. Arma më e vogël, duhet të ishte lehtësisht e aftë të lëshonte një predhë deri në 750 km larg. Pjesën e armës u prodhuan me porosi në Britaninë e Madhe, Gjermani, Francë, Spanjë, Zvicër dhe Itali. Tubat e mëdha prej çeliku, u prodhuan në Britani nga Sheffield Forgemasters – es njohur për prodhimin e çelikut të një cilësie tepër të lartë.
Por më pak se një vit më vonë, projekti kjo do të ndërpritej.
Më 22 mars 1990 Bull u qëllua tri herë në shpinë dhe dy herë në kokë, teksa ishte duke hyrë në apartamentin e tij në Bruksel, Belgjikë. Askush nuk ishte dëshmitar i vrasjes së tij, dhe vrasësi nuk u identifikua kurrë. Në muajt para vrasjes së tij, banesa e Bull ishte bastisur disa herë, dhe kjo mund të ketë qenë një paralajmërim për atë që do të ndodhte.
“The New York Times”, raportoi se kur policia mbërriti në vendngjarje, gjeti çelësin akoma në derën e banesës së tij dhe çantën e Bull të pahapur, që përmbante gati 20.000 dollarë. Nuk dihet se kush e vrau inxhinierin e famshëm. Megjithatë dyshimet më të mëdha, ranë mbi agjencinë e inteligjencës izraelite, Mossad, jo drejtpërsëdrejti për shkak të super-armës, por për shkak të punës që ai po bënte, për të përmirësuar teknologjinë raketore balistike të Irakut.
Të tjerë e lidhën vrasjen me CIA-n amerikane, Britaninë e Madhe dhe Afrikën e Jugut, si dhe vetë Irakun. Pas vdekjes së tij, Projekti Babilon u mbyll. Dy javë më vonë, doganat në Mbretërinë e Bashkuar, bllokuan në port pjesët e super-armës. Menjëherë pas kësaj, Iraku pushtoi Kuvajtin, një aksion që shkaktoi përfshirjen e Perëndimit në luftë kundër regjimit të Irakut./ Tirana Today
