Prej më shumë se dy vitesh familja shqiptare Mecaj kishte shkuar në Gjermani, pasi vajza e tyre Elizabeta Mecaj, vuante nga një sëmundje kockash, ku njërën këmbë e kishte më të shkurtër se këmbën tjetër, shkruan Tirana Today.
Elizabeta e kishte këmbën e djathtë katër centimetra më të gjatë se të majtë, ajo ishte çalë, duke u ankuar çdo ditë se kishte dhimbje.
Por tani ajo është 18-vjeç dhe po fluturon nga gëzimi, pasi përkohësisht me anë të patericave ajo mund të ecë. Asaj i duhen dhe disa ditë që gjendja e saj të përmirësohet, por të paktën ajo i është larguar shtratit.
Nëse nuk do të kishte qenë 71-vjeçari, Manfred Haas nga Herkersdorf, Elizabeta ndoshta do ta kalonte gjithë jetën e saj në një karrocë me rrota. Nga ana tjetër plot 200 donatorëve nga AK-Land kanë investuan për përmirësimin e gjendjes shëndetësore të vajzës shqiptare.
Abuzimet në sistemin shëndetësor shqiptar, bënë që familja Mecaj të arratisej drejt Gjermanisë. Dy nga tre fëmijët familjes shqiptare janë të sëmurë kronikë:
“Emanueli 10-vjeçar vuan nga diabeti, dhe Elizabeta nga sëmundja e kockave. Në Shqipëri ilaçet e nevojshme për djalin e vogël nuk ekzistonin fare. Ndërsa për dhimbej kronike të Elizabetës në Shqipëri asnjë mjek nuk kishte qenë në gjendje të bënte diçka efektive”.
Kjo ishte arsyeja që Violica dhe Pashko Mecaj, lanë Shqipërinë dhe shkuan në Gjermani. Ata në vitin 2016 kishte shkuar në Bielefeld. Pas një qëndrimi të shkurtër në një kamp refugjatësh, udhëtuan përf në qendrën pritëse fillestare në Trier dhe më në fund në Herkersdorf. Prindërit e saj aplikuan për azil, por kërkesa u refuzua, raporton rhein-zeitung.de.
Por, përballë kësaj situate të vështirë del në skemë dhe u vjen në ndihmë i moshuari Manfred Haas. Haas e kishte njohur familjen shqiptare para disa muajsh.
Ai vetë jetonte në Herkersdorf, dhe kur po shkonte për në shtëpi me makinën e tij vuri re një familje prej 5 anëtarësh që ecnin e ngarkuar me çanta rrugëve të Herkersdorf. Haas u ndal, mori familjen dhe i dërgoi në shtëpinë e tij.
Që nga ajo ditë ai e ndihmoi rregullisht familjen shqiptarë. Ai i ndihmoi ata që fëmijët e tyre të merrni përkujdes mjekësor të duhur. Emanuelin e ndihmoi spitali i kishës. Sa për Elizabetën hip, nuk kishte bërë shumë si fillim, por kurrë nuk u dorëzua.
Haas kontaktoi me dy politikanë të CDU-së, për situatën e familje shqiptare. Që pas takimit që pati me ta, politikanët i premtuan mbështetjen e tyre. Ata si fillim hodhën poshtë kërkesën për dëbimin e familje shqiptare, dhe u siguruan që ata do të qëndronin në Gjermani deri në përfundim të terapisë së Elizabetës.
Por ishte gjithashtu e domosdoshme që Elizabeta të merrte menjëherë trajtimin e nevojshëm mjekësor. Atë e morën përsipër Dr. Volker Thielmann dhe Dr. med. Markus Ëingendorf. Por, gjendja e saj sa vinte dhe përmirësohej, ishte e nevojshme që të bëhej një ndërhyrje kirurgjikale sa më parë. Për këtë Manfed Haas mblodhi donacione, për t’i ardhur në ndihmë.
Por problemet për familjen shqiptare nuk mbarojnë këtu. Atyre sërish iu kërkua që të linin territorin Gjerman. Për të shmangur një largim të detyruar ata ikën vullnetarisht.
Por, Elisabeta dhe babai i saj pak pas kohësh u nisën sërish për në Gjermani. Atyre një fqinj i Haas, u kishte siguruar strehim falas, deri kur vajza të shërohej plotësit dhe të ishte në gjendje të shkonte në Shqipëri.
Haas ishte ndierë shumë keq që familja Macaj ishte kthyer në Shqipëri. Por kur më në fund Elisabeta iu nënshtrua ndërhyrjes kirurgjikale në spitalin e Dortmund, iu u ndie disi i lehtësuar. “Pas operacionit, ajo do të jetë në gjendje të eci pa dhimbje për herë të parë. Për të ka nisur një jetë e re”-tha Haas. TIRANA TODAY
