I arrestuar në vitin 2016, pasi akuzohej se ishte bashkëpunëtor i Mohamed Lahouaiej-Bouhlel, i cili kreu një sulm dy vjet më parë në Nisë, shqiptari Aleksandër. H, i ka dhënë fund jetës tragjikisht. Më 8 qershor, i lodhur nga akuzat e pabaza ndaj tij, shqiptari Aleksandër H., 38 vjeç, bëri vetëvrasje menjëherë pas mesditë. Ai kishte varë vetën me një çarçaf duke e lidhur në shufruat e dritares.
I paditur ishte akuzuar që ishte i përfshirë në sulmin në Nisë (ku u vranë 86 persona dhe 458 të tjerë mbetën të plagosur më 14 korrik 2016). Por, shqiptari asnjëherë nuk i kishte pranuar akuzat që rendonin mbi të.
https://tiranatoday.com/gafa-e-francese-futi-gabimisht-ne-burg-shqiptari-i-jep-fund-jetes-tragjikisht-emri/
I lindur më 24 mars 1980 në Gjocaj, Shqipëri, ai e dinte se akuzat për terrorizëm për të ishin shumë të renda. Ai thuhej se kishte bashkëpunuar me Mohamed Lahouaiej-Bouhlel, i cili kishte futur një kamion mes turmës në Promenade des Anglais. Ironikisht, Aleksander H. kishte qenë atë natë në sheshin Massena, disa qindra metra nga kamioni i përgjakur, me bashkëshorten e tij, Liljana dhe me djalin e tyre 17-muajsh, Ludovik. Para se të ishte një bashkëpunëtor i dyshuar, ai mund të kishte qenë viktimë.
“Unë jam kundër tyre”: Fëmija e tij është e vendosur në zemër të maleve shqiptare aty ku ai përfundoi edhe shkollën fillore, ku në shkollë ai kishte mësuar edhe gjuhën franceze. Përkthyesja e tij në gjykatë nuk kishte folur asnjë fjalë pasi ai e fliste frëngjishten në mënyrë të përsosur. Pas shkollimit, Aleksandër H. fitoi një diplomë për mekanik. Por ai papritmas lë Shqipërinë, në moshën 14 vjeçare, për t’u vendosur në Greqi. Dy prej katër vëllezërve të tij dhe një nga katër motrat e tij ishin vendosur atje. A ishte larguar nga presioni i familja aspo për një të ardhme më të mirë? Askush nuk e di. Megjithatë, Aleksandër H. kaloi njëmbëdhjetë vjet të jetës së tij në Greqi. Ashtu si shumë qytetarë shqiptarë, ai përjeton një racizëm të shfrenuar dhe jetoi në kushte të pasigurta. Në vitin 2012, ai lëvizi për në Itali e më pas ai e kërkoi fatin e tij në Paris.
Franca i pëlqen aq shumë sa ai kishte në plan që të qëndronte përgjithmonë. Por ai nuk kishte ndonjë kualifikim dhe ai ishte ndihmuar nga një mik i tij dhe punonte si murator. Liljana iu bashkua atij në vitin 2014. Gruaja e tij kishte aplikuar për azil dhe për pas kishte sjellë në jetë djalin e tyre Ludovik, në Spitalin Archet. Kur u bë sulmi në Promenade des Anglais, Aleksandër H, iu kthye jeta me “kokë poshtë”. Nga mbikëqyrja, shqiptari ishte shumë i inatosur nëse krahasohej me një xhihadist:
Pyetje në polici:
– “A keni rrahur ndonjëherë supet si mysliman radikal?
– “Jo, nuk më intereson, unë jam kundër tyre”.
– “Çfarë mendoni për organizatën terroriste Daesh apo Shtetin Islamik?
– “Unë nuk pajtohem me ta, i urrej ata. Ata mund të vrasin djalin tim. ”
Pastaj, në pyetje për ndjenjat e tij pas sulmit të Charlie Hebdo, Aleksander H. krijon një racizëm të caktuar: “Është faji i shtetit francez, sepse ju jepni gjithçka arabëve”.
Në burg, ky zemërim nuk e la kurrë të qetë atë. Në pranverë, pas më shumë se një viti burgimi, gjendja sa vinte e përkeqësohej. Ai rrinte vetëm, bërtiste, pothuajse nuk flinte më. Mbi të gjitha, ai është indinjuar se administrata e burgut e ndalon atë të punonte (një rregull i përbashkët për të burgosurit që ndiqeshin për terrorizëm). Vetëm në qelinë e tij, Aleksander H. ishte i dëshpëruar. Ndeshjet e futbollit në oborrin e shëtitores ishin momentet e tij të gëzimit. Pas arrestimit të tij, Liljana dhe Ludovik u kthyen në shtëpi. Në sallon, askush nuk vinte për ta takuar më atë. Një mbrëmje dirsa ishte i dëshpëruar ai pinte pilila asti-depresive. Ai po bëhej gjithnjë e më i dhunshëm. Stafi i burgut vendosi menjëherë që të thirret një mjek psikolog.
https://tiranatoday.com/po-ndjej-vdekjen-djali-po-me-therret-te-qarat-e-te-bertiturat-e-shqiptarit-para-se-te-vetevritej/
Asgjë nuk e ndihmoi. Aleksander H. dëshironte ose të dilte ose të vdiste. Më 5 qershor, një debat për zgjatjen e paraburgimit të tij ndodh përsëri në gjykatë. I riu deklaroi shqetësimin e tij: “Në paraburgim ndjeva vdekjen. Pashë djallin që thërriste mua. Unë nuk mund të jetoj më kështu, kurrë nuk kam qarë, jam keq, dua të bëj vetëvrasje… Kjo është hera e parë që qaj, më pëlqen Franca. Kam një fëmijë 3 vjeçar, gruan time në Shqipëri dhe nënën time. Unë mendoj për të kryer vetëvrasje, unë jam i sëmurë …Mund të fle në stacionin policor, nëse është e nevojshme, vetëm më lini të lirë”.
Por, katër ditë më vonë Aleksander H. varet veten në orën 14:52, pak ditë para se prokuroria dhe gjyqtari për çështjen do të merrnin vendimin për të. Ata synonin që ta akuzonin vetëm për trafik armësh dhe jo por terrorizëm. Një ditë pas vdekjes së tij, avokati i tij, Olivia Ronen, po përpiqej të lidhej me ambasadën shqiptare që trupi i të ndjerit të dërgohej në Shqipëri.
Burimi: liberation.fr
Përshtati: Tirana Today
