Një koloni mbarështuese prej 60 milionë peshqish është zbuluar në detin Weddell të mbuluar me akull të Antarktidës – një ekosistem unik dhe i panjohur më parë që mbulon një zonë me madhësinë e Maltës. Zbulimi magjepsës tregon se sa pak dihet për thellësitë e oqeanit.
Kolonia e madhe, që besohet të jetë më e madhja në botë, është shtëpia e peshkut të mrekullueshëm të akullit (Neopagetopsis ionah), i cili ka një kafkë të tejdukshme dhe gjak transparent. Peshqit e akullit janë të vetmit vertebrorë që nuk kanë qeliza të kuqe të gjakut.
Për të mbijetuar në temperatura kaq të ulëta, ajo ka evoluar një proteinë kundër ngrirjes në gjakun e saj transparent, që ndalon rritjen e kristaleve të akullit.
Kolonia e shumimit u zbulua në shkurt 2021, nga anija kërkimore polare gjermane Polarstern, e cila po vëzhgonte shtratin e detit rreth gjysmë kilometër poshtë anijes. Ai përdori një sistem kamerash me madhësi të një makine të bashkangjitur në pjesën e prapme të anijes, që transmeton fotografi deri në kuvertë ndërsa ajo tërhiqet.
“Ne pamë fole peshku për katër orë të tëra, dhe gjatë asaj kohe ne mbuluam ndoshta gjashtë kilometra (3.7 milje) të dyshemesë së detit”, tha Autun Purser, një studiues postdoktoral në Institutin Alfred Wegener në Bremerhaven, Gjermani. Ai është autori kryesor i një studimi mbi koloninë e peshkut të akullit që u botua në revistën Current Biology të enjten.
“Unë kurrë nuk kam parë diçka të tillë në 15 vitet e të qenit një shkencëtar i oqeanit”, tha Purser. “Pas asaj zhytjeje, ne u dërguam email ekspertëve në breg që dinë për peshq të tillë. Ata thanë, po, kjo është shumë unike”.
Shtrirje dramatike
Katër zhytje të mëtejshme me kamera zbuluan shtrirjen dramatike të kolonisë riprodhuese, dhe natyrën e saj uniforme të habitshme.
“Ky është me të vërtetë një zbulim befasues”, tha John Postlethwait, një profesor i biologjisë në Universitetin e Oregon, i cili studion peshqit. Ai nuk ishte i përfshirë në hulumtim.
“Është gjithashtu domethënëse. Shtrirja e biomasës është për mua të paktën e papritur. Dhe shkalla në të cilën peshqit ndryshojnë strukturën e poshtme të sedimentit krijon (a) habitat për një komunitet që valëzon rrjetën ushqimore për të mbështetur një shumëllojshmëri të madhe të specieve”, shtoi ai.
Kolonia mbulon më shumë se 240 kilometra katrorë (93 milje katrore), thanë studiuesit. Me mesatarisht një fole për çdo tre metra katrorë, ata vlerësuan se kolonia përfshin rreth 60 milionë fole aktive.
Secila prej foleve të barabarta ishte rreth 15 centimetra (6 inç) e thellë dhe 75 centimetra në diametër, përmbante mesatarisht 1735 vezë. Shumica ruheshin nga një peshk i rritur. Disa fole përmbanin vetëm vezë, dhe disa ishin të papërdorura.
“Disa kafshë pëlqejnë të jenë shoqërore, por ka një kufi. Mbledhja mund t’u japë atyre përparësi për të gjetur bashkëshortë, por ofron një burim të pasur pikësh për grabitqarin”.
Peshku duket se tërhiqet nga një zonë me ujë më të ngrohtë, e cila është rreth 2 gradë Celsius më e ngrohtë se shtrati i detit përreth, që është 0 gradë Celsius i ftohtë, tha Purser. (Uji i detit ngrin në një temperaturë më të ulët se uji i ëmbël.)
Studiuesit kanë vendosur dy sisteme kamerash për të monitoruar foletë e peshkut të akullit, derisa të kthehet një anije kërkimore.
Një pyetje që studiuesit duan t’i përgjigjen është se sa kohë peshqit e rritur i ruajnë vezët – ekspertët dyshojnë se mund të kalojnë muaj.
“Duket se sjellja riprodhuese e shumicës, nëse jo të gjithë, peshqve të akullit, sillet rreth miqësisë mashkullore të femrave përmes ndërtimit të një foleje “të mirë”, tha eksperti i peshkut të akullit H. William Detrich, profesor i biokimisë dhe biologjisë detare në Universitetin Northeastern. Ai nuk ishte i përfshirë në hulumtim.
Gjetjet zbulojnë një ekosistem unik global, sipas studiuesve, dhe ata thonë se duhet të caktohet një zonë e mbrojtur. “Ndikimet për ruajtjen e kësaj specie janë të qarta-një zonë e mbrojtur detare duhet të krijohet në detin Weddell për të parandaluar shfrytëzimin e kësaj specie peshku akulli,” shtoi Detrich.
Burimi i lajmit: CNN. Përshtatur nga Tirana Today
