Nga tryeza “bashkë kundër dhunës”, gazetarja e njohur Rudina Xhunga ka sjellë një eksperiencë të sajën personale, ku një person e kërcënonte me mesazhe.
Teksa ka ngritur zërin për të parandaluar këtë fenomen, ajo solli në fokus rastin e saj. Në fjalën e saj, ajo kujtoi historinë me prokurorinë e Tiranës në 2003-2004, ku e kërcënonte një njeri, të cilin e cilësoi si të çmendur.
Ai i çonte mesazhe pafund, mesazhe të cilat gazetarja i konsideroi si të pështira. “E durova, pasi mendova se “je person publik dhe se duhet të paguash një ‘çmim’”, tha ajo ndër të tjera. Në rrëfimin e saj tronditës, Xhunga tha se e kishte lejuar që të vazhdonte të shkruante, deri sa e kishte paditur. Përgjigjja që i kishte ardhur nga drejtësia, ishte se ai nuk kishte shkaktuar asnjë vepër penale, pasi e donte.
RREFIMI
“Sot ishte një ditë e keqe për mua për të ardhur, pasi isha me temperaturë, me grip. Por nuk mund t’i thosha ‘JO’ një ditë si kjo. Gra të dhunuara, nuk janë vetëm ato që rrihen nga burri.
S’ka lidhje me shkollën dhuna. Jam këtu dhe to të jem me gratë që dhunohen. Uroj që të shtohen gratë prokurore, pasi janë më të ndjeshme, apo gratë gazetare. Sado që të mblidhen gratë në shesh, ne kemi nevojë për prokurorinë, për të luftuar dhunën ndaj tyre. Kemi nevoje per prokurorinë. Këtu (në prokurori) duhej të flitej për nevojën që kemi ndaj ligjit.
Kam një eksperiencë personale me prokurorinë e Tiranës, në 2003-2004. Më kërcënonte një njeri i çmendur, më çonte mesazhe pa fund. Mesazhe të pështira. E durova, pasi mendova se “je person publik, dhe se duhet të paguash një ‘çmim’.
E lejova të vazhdonte të shkruante, deri sa e padita deri sa u frikësova, pasi më kërcënoi. Por më erdhi përgjigjja; se ai nuk kishte shkaktuar asnjë vepër penale, pasi më donte.
Epo kjo është dhunë ndaj gruas, ndaj njeriut. Një i çmendur më donte. Një i ri që nuk donte veten e vet, më donte mua. Dhe unë duhet ta lejoja?! Ligjet ndryshuan. Tani nuk është kaq e lehtë të duash në këtë mënyrë. Kjo është përndjekje. Tani e sqaruan se kjo është përndjekje dhe jo dashuri.
Atëherë mungonte ligji. Kështu bëhen ligjet pa kapak. Duhet të ngrihet zëri, duke mos pasur turp që të dëgjojnë. I ndodh shumë grave, i ka ndodhur nënave tona. Na ndodh neve, mund t’u ndodh edhe fëmijëve tanë po nuk folëm.
Duhet t’i kthejmë fjalët në ligje, të bëhesh bashkë. Duhet të bëhen gratë bashkë, ndjesë burrat. Por besoj fuqimisht që së pari gratë janë të pa korruptueshme. Uroj që të shtohen gratë prokurore, të më falin burrat, pasi ka dhe nga ata që nuk do t’i kapë vettingu.
Por vettingu na bën mirë të gjithëve. Kemi nevojë për një shoqëri të pastër, pa dhunë. Nuk e di nëse jam në vendin e duhur, për të kujtuar për amnistinë grave të dhunuara. I kam takuar ato në fund të vitit të kaluar. Uroj për to të bëhet diçka, pasi nuk janë në të njëjtat pozita si burrat që vrasin. Të paktën tani. Më vonë se di si do të ndryshojë shoqëria jonë”.
