Nga Mentor Kikia
Kam debatuar shpesh, pasi në disa shkrime kam kritikuar njerëzit, pra popullin, për ca gjëra, ca si shumë në fakt, që nuk shkojnë mirë këtu.
– Nuk ka faj populli – kanë thënë replikuesit – e kanë fajin udhëheqësit.
Majde më kanë akuzuar edhe për rracizëm, ndaj rracës time. Por ajo që kam parë këto kohët e fundit ma ka përforcuar bindjen se ka aq shumë njerëz këtu, që meritojnë qeverisje edhe më të këqija se kjo që kanë apo kanë patur. Jo se kanë bërë ndonjë faj, jo, thjeshtë për atë që janë, injorancën masive.
Më kanë tërhequr vemendjen tri ndodhi kolektive:
1-Histeria e të rinjve, grave e burrave që vrapojnë të shikojnë yjet e “Përputhen”. I pyeste gazetarja nëse e ndjekin programin:
“E ndjekim thua? Të gjithë si shpi. Aty, mezi e presim para televizorit”.
“Unë vdes, po vdes – përbetohej një grua. Sidomos për Mevlanin, mbaroj fare”.
2-Një gazetar, ndërsa përpiqet të tregojë pasuritë historike të këtij vendi, nxjerr konkluzione për moshën dhe rolin e çdo guri e muri që i del përpara. Dhe mijëra njerëz, qindra mijëra, në rrjet, komentojnë dhe shpërndajnë postimet, me krenarinë që janë pasardhës të Ilirëve.
2-Një historiane, shëtit nëpër studio dhe promovon ca zbulime: Që shqipja është gjuha pasardhëse e Ilirishtes, që Pellazgishtja është paraardhësja e Ilirishtes dhe për pasojë, ne jemi më të vjetrit në Ballkan. Mijëra njerëz, qindra mijëra, vuuuuu, më keq se tek Mevlani, shpërndajnë deklaratën në rrjet dhe krenohen me historinë tonë dhe faktin se ne jemi më të vjetër se grekët.
Po pse pyet njeri, se mbi ç’baza a fakte shkencore mbështeten këto konkluzione?
Dhe pastaj ec e bjeru më qafë politikanëve që i gënjejnë keta njerez.
Po çfarë qeverie mund ti bëjë derman këtij populli more?
Ku ka udhëheqës që fut në brazdë këta njerëz? Madje unë s’jam i sigurtë nëse duan të futen në brazdë apo jo, pasi duken të lumtur me idjotsitë që u jepen për të ngrënë.
P.S: E di që do të shpërthejnë akuzat, se unë mund të jem shitur tek grekët apo serbët, por jo. Unë thjeshtë po përpiqem të shikoj përtej histerisë kolektive që na rrëmben, nga deklaratat pa lidhje mbi origjinën e gjuhës tronë, deri tek adhurimi hyjnor për Mevlanin.
