Nga Ferdinando Giugliano “Gulf News”
Pas një vere plot shpresë, Evropa duket se po shkon drejt një dimri me pasoja tragjike. Ëndrra e mbajtjes nën kontroll të pandemisë vetëm përmes disa sakrificave të kufizuara është zhdukur. Qeveritë po përgatiten për një raund të ri masash të ashpra kufizuese.
Anglia po përballet që nga e enjtja me 1muaj bllokim kombëtar, teksa kryeministri Boris Xhonson, shpalosi në detaje planet e reja në një përpjekje për të luftuar përhapjen e koronavirusit të ri. Pabet, restorantet, palestrat dhe dyqanet jo të domosdosshme do të mbyllen, ndërsa shkollat fillore, gjimnazet dhe universitetet mund të qëndrojnë të hapura.
Irlanda hodhi të njëjtin hap një javë e gjysmë më parë, duke vendosur një bllokim kombëtar, ndërsa po mban hapur vetëm shkollat dhe dyqanet e domosdoshme.
Edhe Franca ka njoftuar nisjen e një bllokimit të ngjashëm kombëtar, vetëm disa muaj pasi presidenti Emanuel Makron e përjashtoi kategorikisht një gjë të tillë. Në Gjermani, kancelarja Angela Merkel ka njoftuar vendosjen e një bllokimi të pjesshëm për nëntorin, që do të sjellë ndalimin e aktiviteteve që kryhen gjatë kohës së lirë.
Italia ka përcaktuar orën 18:00 të pasdites si kohën e mbylljes së bareve dhe restoranteve, por në vijim mund të zgjedhë të vërë në zbatim masa kufizuese edhe më të ashpra. Ndërsa po rishfaqen kufizimet e reja ndaj lirisë personale, ia vlen të pyetet:A do t’i pranojnë ato evropianët, ashtu siç bënë gjatë valës së parë të koronavirusit?
Nga Italia në Spanjë, shumë qytetarë po dalin në rrugë për të protestuar ndaj ndikimit të kufizimeve në sigurinë e tyre financiare. Politikanët duhet të gjejnë mënyra për të adresuar shqetësimet e tyre, ose do të rrezikojnë një kolaps të kohezionit shoqëror.
Siç e kam argumentuar në disa shkrime në muajin gusht, më shumë bllokime kombëtare nuk kishin qenë në asnjë rast në diskutim nga qeveritë. Edhe pse udhëheqësit u zotuan që ta trajtojnë valën e dytë goditëse të Covid-19, përmes testimit, gjurmimit të kontakteve dhe bllokimeve të “zgjuara” të lokalizuara, numri në rritje i të vdekurve dhe shtrimeve në spitale, nuk u jep atyre asnjë zgjidhje tjetër përveç vendosjes së masave më të rrepta.
Edhe Suedia, që zgjodhi një strategji relativisht liberale gjatë valës së parë, tani po zbaton më shumë masa kufizuese, të paktën në disa zona. Megjithatë, qasja aktuale në të gjithë Evropën ndryshon nga ajo e pranverës së këtij viti.
Qeveritë duken të dëshpëruara t’i mbajnë vendet e tyre të hapura sa më shumë që të jetë e mundur, pasi kanë frikë nga një rritje e falimentimeve, papunësisë dhe deficitet buxhetore gjithnjë e më të mëdha. Spanja dhe Italia, po i rezistojnë ndalimeve të aktiviteteve jo thelbësore që kishin miratuar më parë.
Politikanët duan gjithashtu t’i mbajnë të hapura shkollat, edhe pse kjo ka të ngjarë të ndihmojë në përhapjen e virusit. Italia i është rikthyer mësimit në distancë për nxënësit e shkollave të mesme, por gjetkë në kontinent nuk po shohim të njëjtat mbyllje të përhapura të shkollave që pamë në gjysmën e parë të këtij viti.
Për më tepër, çdo bllokim i ri do të kërkojë bashkëpunimin e popullatës. Shumica e vendeve evropiane, përfituan nga nivelet e jashtëzakonshme të dakordësisë me porositë e qëndrimit në shtëpi në pranverë. Tani, siç e tregojnë protestat në qytete të tilla si Roma dhe Barcelona, zhgënjimi dhe zemërimi i njerëzve po rritet.
Në një farë mase, kjo është një pasojë e natyrshme e politikave të mëparshme. Bllokimet e përgjithësuara, ishin gjithnjë një strategji e papërsosur e kontrollit të përhapjes së virusit në terma afatgjatë, pasi kriza ekonomike po i godet shumë qytetarët. Gjithashtu, ajo po godet kryesisht të njëjtët njerëz, nga kamerierët te balerinët.
Por qeveritë evropiane e kanë fajin vetë për këtë valë pakënaqësie. Gjatë pranverës, ato mund të justifikoheshin pse u kapën gafil. Sot kjo alibi nuk mban më. Ndërsa evropianët vazhdojnë të përballen me mungesën e tamponëve dhe shtretërve spitalorë, shumëkush po pyet se çfarë bënë saktësisht politikanët për t’u përgatitur për sezonin e dimrit.
Ndërkaq, ekziston zemërimi pse bizneset u detyruan të investojnë në pajisjet dezinfektuese dhe masa të tjera mbrojtëse, dhe ndërkohë tani po mbyllen sërish. Politikë-bërësit, duhet të kishin qenë më të sinqertë në lidhje me pasigurinë afatgjatë mbi pandeminë, sesa të rrisnin pritshmëritë e qytetarëve për një kthim të shpejtë të normalitetit.
Tani, udhëheqësit duhet të bëjnë një punë më të mirë për të bindur qytetarët t’i respektojnë kufizimet e reja. Ata duhet të sigurojnë që masat kufizuese të jenë proporcionale dhe të bazuara tek këshillat e ekspertëve që kanë një bazë shkencore, dhe që sektori publik të bëjë pjesën e tij për të kufizuar përhapjen e infektimit, si për shembull duke zvogëluar turmat në transportin publik.
Ata duhet të jenë më të qartë edhe në komunikimin e arsyeve që qëndrojnë pas vendimeve të tyre. Së fundmi, ata duhet të garantojnë mbështetjen e duhur financiare, dhe ta ofrojnë atë me shpejtësi për ata që kanë nevojë.
Gjatë valës së parë, vende të tilla si Gjermania e menaxhuan situatën shumë më me efikasitet se të tjerët. Evropa po shkon drejt dimrit me një popullsi të frikësuar. Sfidë do të jetë gjetja e një mënyre për ta luftuar pandeminë.
Burimi i lajmit: https://gulfnews.com/opinion/op-eds/lockdown-20-europe-enters-a-long-uncertain-winter-1.74931362
Përshtatur nga TIRANA TODAY
