Hoxha Ahmed Kalaja në një intervistë në emisionin “Jeto me Orën” në RTV ORA, si rrallë herë ka ndarë me publikun detaje nga jeta e tij familjare. Ditët e tij janë me angazhime, kjo edhe për faktin se familja e tij është me shumë anëtarë. Një familje e madhe me shumë preokupime, por edhe me shumë dashuri e gëzime.
Hoxha Ahmed Kalaja foli pa “doreza” rreth lidhjes së tij me besimin si dhe për familjen e tij të shtrenjtë. Ai ka rrëfyer se çfarë e shtynë për të ndjekur besimin. Faktori moshë duket se ka qenë vendimtar, për të nisur një rrugë tjetër. Ndër të tjera tregoi se kur ra në kontakt me literaturën fetare, atëherë filloi që t’i jap kuptim tjetër jetës.
“Ishte moment i dyshimeve, pikëpyetjet e moshës që më çuan në besim. Me disa shokë fillova të lexoj librat e Kuranit. Lashë gjimnazin, fillova Medresenë. Pastaj dhe shkollat jashtë. Duke qenë se u rritëm me një rrymë ateiste, ishin dyshimet. Duket sikur këputej filmi në gjysmë. Lexoja shumë, por kur mora literaturën fetare fillova ti jap kuptim tjetër jetës. Është e pamundur që në një mori gjërash të ndodhnin rastësisht, ka një krijues që qëndron mbi këtë gjë. Zoti deshi që unë të jem këtu. Është vullnet i Zotit”.
Ahmed Kalaja foli edhe për dashurinë pa kushte që merr nga fëmijët e tij. “Kam 10 fëmijë dhe prindërit. Bashkëshortja është goxha potente në ndihmën e saj në këtë mision që kemi. Gjëja e mirë është që janë rritur dhe fëmijët. Dhe kur mungojmë në shtëpi nuk vihet shumë re, se një pjesë të punëve e kryejnë ato. Moza në fundjavë është gjithë ditën në xhami. Dhe gjatë javës shumë kohë kështu, dhe në kopsht.
Ndoshta kemi një foto të lyer komplet me miell. Janë rritur fëmijët e tjerë dhe kanë ndihmuar. Nëse të tjerët ledhatojnë një qen apo mace, unë ledhatimin tim e kam me Zenin, me Sulejmanin. Një shaka që bën njëri prej tyre, lodhja ikën. Buzëqeshja e Zenit më të voglit është ledhatim i shpirtit”.
Ahmed Kalaja tregon se të paktën një ose dy vakte mblidhen të gjithë së bashku, për të konsumuar ushqimin. “Tryeza është e madhe, një vakt ose dy vakte në ditë mblidhemi të gjithë”.
