Donald Lu ka përdorur fjalë të ashpra ndaj klasës politike shqiptare, por edhe ndaj qeverisjes aktuale. Një qeverie e cila drejtohet nga e njëjta forcë politike dhe i njëjti kryeministër. Para pak ditësh, ai u tha të rinjve të Rrëshenit se, “ju do të më thoni se ajo që duam, është arsimimi. Ne duam punë. Ne duam atë që shohim, çdo ditë, në televizion nga Mbretëria e Bashkuar, nga Gjermania apo Shtetet e Bashkuara.
A e dini sesi do t’i merrni të gjitha këto? Ju duhet t’i kërkoni ato. Ju kërkoni punë, siç i kanë ata në Gjermani. Ju prisni ligje kundër korrupsionit, siç i kanë ata në Mbretërinë e Bashkuar. Dhe ju këmbëngulni për liritë personale, siç i kanë ata në Shtetet e Bashkuara. Ju jetoni në demokraci. Nëse ju i kërkoni, qeveria duhet të përgjigjet! Ose ju do ta rrëzoni atë”.
Një ambasador amerikan që bën thirrje për rrëzimin e qeverisë së vendit ku është akredituar, është një akt i fortë edhe për një mjedis si ky yni, ku lajmet gjejnë vakum dhe indiferencë. Ashtu si paraardhësi i tij, Aleksandër Arvizu, edhe Lu ka ardhur duke e ashpërsuar gjuhën, e kjo duket një taktikë e pastër, për të nxitur vëmendjen e fashitur rreth reformës në drejtësi dhe frymës pozitive që ajo solli me vete, para zgjedhjeve të 25 qershorit.
Por deklaratat e ambasadorit amerikan do të mbeteshin në suazën e taktikës, nëse do të synonin vetëm tërheqjen e vëmendjes së opinionit publik. Prej muajsh, duket qartë se ato s’janë më të tilla.
Pasi avancimi i kuadrit të reformës, në formën e paketës ligjore përkatëse, të miratuar me konsensus të plotë, e ka futur Shqipërinë, sipas konceptit të perëndimorëve, në një fazë cilësisht të re. Këtë ata e thonë në të gjitha gjuhët me të cilat flitet sot, për vendin tonë në Bruksel, Uashington e gjetkë. Rregullisht, ata po na kujtojnë se, tashmë, asgjë nuk është si më parë.
Afrimi i momentit të hapjes së negociatave për anëtarësim në Bashkimin Evropian, shkakton natyrshëm entuziazëm dhe pritshmëri në Tiranë, por ai e ka një çmim. Dhe ne shqiptarët jemi mësuar tashmë me çmimet e kripura, që vendos ndaj nesh Evropa dhe SHBA-ja.
Edi Rama ka marrë përsipër një barrë të rëndë në zgjedhjet e fundit. Koncepti i tepsisë së pushtetit, me të cilin ai fitoi bindshëm kundër të gjithëve, por edhe premtimet për pastrimin e administratës dhe luftën ndaj korrupsionit vegjetativ, nuk e përjashtojnë, por e nënkuptojnë edhe luftën ndaj krimit të të gjitha formave. I cili sot, është një emergjencë e trashëguar, e cila ka arritur një pikë moskthimi.
Rama ka sot përballë një panel të dobët kundërshtarësh politikë. Por, nga ana tjetër, ka gjithashtu në tryezë edhe një listë më se angazhuese hallesh e sfidash, të cilat janë “kundërshtarët” e tij të vërtetë. Luftën s’e ka më me Bashën dhe Metën, ata i mundi. Luftën e ka me ato që u premtoi votuesve të tij, në 25 qershor: me papunësinë, krimin, korrupsionin dhe varfërinë. (Albanian Free Press)
