Në vitin 1978 familja Demi nga Tirana përfitoi një banesë nëpërmjet një kontrate me Ndërmarrjen e Banesave. Prej 17 vitesh në shtëpinë me dy dhoma e kuzhinë jetonte çifti Demi së bashku me 8 fëmijët. Por në 1995-n, banesës i del pronari dhe prej atëherë familja ia paguante Anila Këlliçit qiranë.
“Para gati 10 vitesh, vjen pronarja dhe më tha që donte të ma shiste pronën dhe më caktoi si shumë 26 milion lekë. Në ato kohë, me letra e të gjitha unë asaj i jap 7 milion lekë. Një pjesë ia paguaj unë dhe pjesën tjetër e paguan vëllai. Pasi nuk kisha mundësi të mblidhja më shumë, duke qenë se më la një afat kohor shumë të shkurtër. Edhe pse ishte një shtëpi e vjetër, kisha të ardhura të pakta që të arrija ta blija. Por, ka kaluar një dekadë dhe unë ato lekë i kam të humbura, sepse ajo nuk ka ardhur asnjëherë të takohet me mua. Duke pasur atë që do bënim marrëveshje me njëra tjetrën, unë e besova. Ndaj edhe unë nuk u interesova, sepse unë direkt atë 7 milionëshin e kisha çuar në hipotekë.”
Por pak kohë më parë, komshiu i Florës, i thotë që ai është pronari i ri i ndërtesës dhe se duhet ta braktiste, pasi aty do të ndërtohet një pallat. Ndaj, në 31 korrik, 9 pjesëtarët e familjes Demi u nxorën mes katër rrugëve nga Bashkia.
“Ia paska blerë pronares, por të më ketë ardhur një letër për këtë punë, asnjëherë. Unë ia kam kërkuar, por pronari i ri nuk ma tregoi kurrë. Unë e di që këtu do të bëhet një ndërtim, nuk e di në pronari ia ka shitur firmës së ndërtimit apo çfarë marrëveshje mund të kenë bërë. Unë di që më erdhën e më prishën shtëpinë.Por, edhe Bashkia nuk më lajmëroi me letër dore, që duhet të dilja. Erdhën policët dy ditë para dhe na e thanë gojarisht, e pas ca ditësh na nxorën jashtë. I vetmi dokument që na treguan ishte harta e planit se çfarë do të ndërtohej aty. Ajo hartë ishte dhe me firmën e Erion Velisë. Dhe nuk iku policia pa e prishur e rrënuar të gjithë shtëpinë.”
Kërkesës së Florës për të marrë një zgjidhje, Bashkia iu drejtua se deri në datën 20 nuk mund t’i përgjigjej, pasi janë me pushime. Por, deri atëherë çatia e Florës dhe familjes së saj është qielli i hapur.
“Unë në moshën 60 vjeçe kam fjetur jashtë, sepse nuk kam ku ta gjej shtëpinë. Një qira do 200 mijë lekë, kurse unë pensionin e kam 100 e pak mijë lekë. Kam edhe një fëmijë të sëmurë, që trajtohet me kemp. Ai e përjetoi shumë keq gjithë këtë çfarë po na ndodh, me ulërima dhe britma, më hyri frika teksa e shihja ashtu. Nuk e lëshoj shtëpinë sepse prindërit e kanë marr me gjak. Dhe mua tani më morën jetën time dhe për herë të dytë atë të babit dhe nënës. Kur shihja teksa shkatërrohej shtëpia, u gëzova që mami nuk është gjallë, sepse do përjetonte një zhgënjim shumë të madh, do më vdiste këtu. Gjithmonë më thoshte, ‘shtëpia Flora shtëpia’, ma la me amanet. E unë tani që çdo gjë u shkatërrua dua vetëm një shtëpi ku të fus kokën, e të jetoj edhe ato vite që më kanë mbetur,”-rrëfen Flora me lot në sy. TIRANA TODAY
