Kombëtarja e Shqipërisë ka humbur ndeshjen e dytë kualifikuese për në Katar 2022 ndaj një Anglie të mbushur me yje Premier Lige. Harry Kane, kepucë e artë në Premiership, ndoshta 9-shi më i shtrejnjtë në kampionatin anglez për momentin, Sterling dhe Foden në krahët e tij, si dy makineri gjestesh teknike.
Dy lojtarë të Guardiolës dhe një i Murinjos në sulm për ‘tre luanët’! Sigurisht që diferenca në cilësi dhe vlerë lojtarësh është e pakrahasueshme, më mirë të mos i hyjmë asaj llogarie, por gjithsesi pati disa pika ku skuadra tregoi shenja pozitive ashtu siç pati dhe momente negative si në lojë ashtu dhe në formacion.
Vendosja dhe interpretimi në fushë
U duk një 5-2-3 në letër por një kundërshtar me aq potencial si Anglia të imponohet që në minutën e parë dhe normalisht detyrat në fushë e bënë vendosjen tonë 5-4-1. Pesë mbrojtës për të përballuar treshen e sipërpërmendur; Foden, Sterling, Kane.
Në mesfushë, Bare duket komplet i pafuqishëm në organizim loje dhe në nxjerrjen e ekipit përpara. Nëse ka një repart që nuk ekzistoi dje për Shqipërinë në fazën ofensive, ai repart ishte mesfusha. Mesfushë që prodhoi shumë pak për të mos thënë asfare. Kalvin Phillips, Declan Rice dhe sidomos Mason Mount, në formë të shkëlqyer dje (u pasqyrua dhe në rezultat me gol+asist), e bukosën mesfushën e Shqipërisë në çdo aspekt. Mount pati lirinë dhe njëkohësisht përgjegjësinë që të shkonte përpara dhe të bëntë një ofensivë me 4 për Anglinë pasi mbrojtja jonë me 5 ishte numerikisht shumë për Foden-Kane-Sterling. Nëse do të kishim një njeri më shumë në mesfushë, një ‘pitbull’ që të ishte në fushë vetëm për t’i nxirë jetën Mount-it, atëherë do të kishte qenë më e lehtë për ne të neutralizonim Mountin që rezultoi nyja Gordiane e takticizmit të ndeshjes.
Në sulm Shqipëria hedh 3 kërcënues porte Uzuni, Broja, Cikalleshi. Nëse Reja do ta kishte nisur me vetëm një sulmues të mirëfilltë dhe jo me tre, dmth në vend të dy prej Uzuni-Broja-Cikalleshi do të kishim pasur dy mesfushorë ose ‘mexala’ si Lenjani, Roshi apo ndonjë tjetër, do të kishim sakrifikuar diçka në kërcënimin e portës së kundërshtarit (gjë që gjithsesi ishte pothuajse asgjë; dy raste dhe zero goditje në kuadrat) por ama me siguri do të kishim mundësinë të mbipopullonim mesin e fushës dhe në vend të dy mesfushorëve para mbrojtjes me 5 ndoshta do të kishim mundësinë e 4 lojtarëve prej të cilëve njëri t’i vihej si markues personal Mason Mountit.
Gjimshiti
Nëse ka një lojtar që shkëlqeu në ndeshjen e djeshme është Berat Gjimshiti. Pastron gjithçka, bllokon pafund, hidhet, rrëshket, ndërhyn. Fiton duele me Kane dhe Sterling. I sigurtë në lojën në ajër.
Ndonjëherë prish rreshtimin dhe avancon nëse sulmuesi kthehet prapa me topin në këmbë apo nëse parashikon një pasim të kundërshtarit. Luan si tek Atalanta dhe kjo është diçka që Edi Reja dhe stafi i kombëtares nuk mund ta ndryshojnë dot, fundja luan çdo javë tek Atalanta me këtë stil loje dhe është e pamundur ta ndryshosh me 1 javë grumbullim në kombëtare. Tregoi edhe dje kualitet të lartë dhe duket që ka arritur kulmin e karrierës së tij në aspektin teknik. Jemi me fat që e kemi!
T.Kotorri, Tirana Today