Në muajt mars-maj 1990, mijëra të rinj shqiptarë në Kosovë, kryesisht nxënës të shkollave, nisën të shfaqin simptoma të ndryshme helmimi: gjendje të fikti, probleme me frymëmarrjen, marrje mendsh, dhimbje koke, barku, takikardi, haluçinacione, konvulsione etj. Mjekët shqiptarë në Prishtinë, që kryen të parët analizat, folën për një helmim me një agjent nervor. Ndërkohë autoritetet serbe në Beograd, e mohuan këtë akuzë, duke pretenduar për “aktrim të fëmijëve” dhe “histeri kolektive”.
Policia serbe ndërhyri menjëherë në spitale, duke zhdukur kartelat e pacientëve, arrestuar pacientët dhe mjekët shqiptarë, dhe ushtruar presion ndaj tyre për t’u mbyllur gojën. Në gushtin e atij vitit, mjeku francez Bernard Benedetti, hyri fshehurazi në një spital në Prishtinë, dhe mori mostrat e gjakut nga 150 pacientë. Ai kreu analizat në dy laboratorë në Paris, dhe rezultoi se të rinjtë ishin helmuar.
Por publikimi i rezultateve të analizave u ndalua nga qeveria franceze, për të mos dëmtuar marrëdhëniet diplomatike me Serbinë. Ndërkohë, edhe hulumtimet e disa ekspertëve të tjerë ndërkombëtare, arritën në përfundimin se mbi të rinjtë shqiptarë ishin përdorur agjentët nervorë Sarin dhe Tabun.
