Përpara copëtimit tragjik në vitin 1913, Shqipëria ka qenë gati e barabartë me Greqinë dhe Serbinë, për nga numri i banorëve dhe territoreve. Në vitin 1912, trojet shqiptare shtriheshin në një sipërfaqe prej të paktën 55-60 mijë km2. Disa autorë e çojnë këtë shifër në 70-75 mijë km2. Pas copëtimit, Shqipëria mbeti me vetëm 28.8 mijë km2, dhe me një popullsi prej 740 mijë banorësh.
Ndërkohë jashtë kufijve mbeti më shumë se gjysma e trojeve: Kosova, Maqedonia Perëndimore, Çamëria etj, ku jetonin gati 1 milionë banorë. Sa për krahasim, sipas të dhënave zyrtare të shekullit XIX, Serbia kishte një sipërfaqe prej vetëm 48 mijë km2 dhe 2.37 milionë banorë, dhe Greqia 65 mijë km2 me 2.4 milionë banorë. Shqiptarët deri në vitin 1912 kishin afro 1.3 milionë hektarë tokë bujqësore, që prodhonte 500 mijë tonë drithë, i mjaftueshëm për të ushqyer një popullsi prej 3-4 milionë banorësh.
Pas vitit 1913, brenda Shqipërisë mbetën afërsisht 350 mijë ha tokë bujqësore, ndërsa më shumë se dyfishi u la jashtë. Vendimet e padrejta të fuqive të mëdha, lanë jashtë Shqipërisë shumë qytete të rëndësishme. Në viset e shkëputura ndodheshin 25 nga 46 qendrat urbane. Shqiptarët, ishin pronarë të pjesës më të madhe të ekonomisë në këto qytete, edhe pas ndarjes nga Shqipëria. Ndërkohë jashtë kufijve mbeten 12 skela ose limane shqiptare nga 22 të tilla, që bënin tregti me një volum prej 30 milionë frangash në vit.
