Nga: Josif Papagjoni
Shoh keto dite nje vershim llumi nese ia vlen a s’ia vlen te kendoje Goran Bregoviç ne Korçe?! Dhe llumi sjell llumin, dmth ndezjen e urrejtjeve te vjetra e te reja, iken nga tingujt muzikore dhe shkon bash aty, te nacionalizmi i verber, periferia, mbyllja ne haurin tend, ne shpellen tende.
E provuam mbylljen 50 vjet, u dashka provuar serish nga nje mori kinse “patriotesh”, qe bartin mbi shpine veçse kasollen e tyre te mjere, shpellen inkuizicioniste te ideologjive te semura nga bacili i vetmise, ksenofobise, urrejtjeve.
Bota vrapon e ethshme drejt nje kozmopolitizmi te hapur, aktiv, ku njeriu behet Zot, me gjithe lirite dhe te drejtat e tij, me punen dhe familjen, kudo ku ai jeton, ne hapesiren pa klone e kufij. Une nuk e di se si tingujt e kengeve te dala nga nje shpirt artisti mund te kthehen ne plumba, gjyle e topa.
Ç’eshte kjo mendesi primitiviste keshtu? Ç’jane keto kreni te ngjyera ne idiotesite e lufterave dhe urrejtjeve nacionaliste, pa arsyetuar. Kjo e shtyn dhe nje shekull me tej domosdone e komunikimeve, marredhenieve mes shqiptaresh e serbesh, duke ringjallur makthe, pandehma dhe paranoja, jashte kontekstit historik.
Kohet nuk jane te ngrira. As marredheniet mes popujve, qofte dhe rasti mes serbeve dhe shqiptareve, qe ka persiper ankthin e gjakut. Arti nuk eshte senjor i gjakut. Them se eshte e kunderta. Arti bashkon zemrat njerezore, nuk i perçan dhe as i fut neper kolibet arkaike te mendjeve te stermunduara nga dyshimet, paragjykimet.
Korça eshte qytet i kultures, i pritjes se te huajve, nuk eshte nje gjelltore urrejtjesh dhe perçarjesh. Eshte ne nderin e saj ta prese edhe nje kengetar te njohur serb si Goran Bregoviç. E ç’u be se ai na kendoi ne kete qytet kulture? Thjesht do te lere udheve dhe qiellit te Korçes ca tinguj njerezie, ca tinguj miqesie, dashurie. Valle i ben keq dikujt tingulli? Nè i befte keq, le te vere pak dyll ne vesh, me pas do te mesohet se shpirtrat e popujve ngjajne. Arti bashkon…
