Nga: Ervis Iljazaj
30 qershori konsiderohej si një ditë që do të arrinte kulmin e konfliktit politik. Dhe kur një krizë politike arrin kulmin e saj, atëherë ky moment shërben edhe si zgjidhje e situatës. Me sa duket, nuk ndodhi kështu. Me të gjitha gjasat kulmi i krizës nuk ka arritur ende. Në të kundërt do të dukej një dritë në fund të tunelit për ta zgjidhur këtë situatë.
Kështu që, 30 qershori prodhoi zgjedhje me insistimin e mazhorancës, por nuk prodhoi zgjidhje. Zgjidhja politike në Shqipëri duket ende larg. Situata pas 30 qershorit duket po njësoj. Palët politike janë në qëndrimet e mëparshme, madje edhe më ekstreme se më parë.
Si për të ndihmuar këto qëndrime të skajshme të politikës dhe për ta lënë gjendjen politike në vend ishte pjesëmarrja në votimet e 30 qershorit. Sipas shifrave zyrtare, pjesëmarrja ishte 21.6%. Edhe pse manipulimet për pjesëmarrjen janë të mëdha, duke qenë se ishin zgjedhje të organizuara nga një forcë e vetme politike, kjo shifër nuk e ndihmoi aspak daljen nga kriza. Ishte një pjesëmarrje në kufijtë e legjitimitetit të votimeve nga një anë, por edhe një shifër, e cila nuk ka asnjë dyshim që konfirmojë kauzën e opozitës dhe të Lulzim Bashës.
E në këtë kuptim, të gjitha palët mbas 30 qershorit nuk krijuan asnjë moment të ri politik, por theksuan edhe njëherë problemet politike para tij.
Tanimë është më e paqartë se kurrë se si do të zgjidhet ky ngërç. Sepse, 30 qershori nga politika shqiptare po administrohet më keq sesa periudha përpara tij. Opozita vazhdon të ketë vetëm një kusht, atë të largimit të Edi Ramës. Ndërsa mazhoranca vazhdon të mos e kthejë kokën nga gjysma e shqiptarëve, të cilët janë përjashtuar tanimë nga çdo proces demokratik dhe politik.
E sigurt është, se kjo gjendje do të vazhdojë për një periudhë tjetër kohore, por jo shumë gjatë. Herët apo vonë një zgjidhje do të vijë. Sepse, kjo nuk mund të jetë një gjendje e përhershme e politikës shqiptare. Çështja është se me çfarë kosto për shoqërinë shqiptare do të ndodhë kjo?
Duhet një exit way, e cila të ruajë ekuilibrin politik dhe sidomos atë shoqëror të Shqipërisë. 30 qershori nuk e prodhoi një të tillë. Përkundrazi, qytetarët shqiptarë nuk e konsideruan si zgjedhje, dhe janë në pritje të një mënyre tjetër.
Kriza politike tanimë është e plotë. Nga një krizë politike qendrore, është transferuar dhe në atë lokale me kryetarët e bashkive të opozitës që deklaruan se nuk do të dalin nga zyra.
Një nga arsyet bazë se përse erdhën në këtë krizë dhe përse ajo po vazhdon, është pa dyshim sjellja e pushtetit gjyqësor në Shqipëri, ose mungesa e arbitrit në këto raste. Nëse prokuroria shqiptare do ta bënte punën e saj, ashtu siç duhej, Shqipëria nuk do të ishte në këtë gjendje sot, duke pasur parasysh pretendimin bazë të opozitës për vjedhjen e votave, e cila nuk u hetua për asnjë çast. Gjithashtu, mungesa e Gjykatës Kushtetuese ka bërë që konflikti politik të administrohet me anë të forcës dhe jo me anë të arbitrit dhe arsyes.
Prandaj, për sa kohë që arbitri do të mungojë, Shqipëria do të vazhdojë të jetë në matje forcash midis palëve, gjë e cila po e çon vendin drejt një të ardhmeje të pasigurt.
Për të gjitha këto arsye, kriza u krijua nga pushteti gjyqësor dhe zgjidhja me të gjitha gjasat do të vijë po nga ajo.
Fakti është se, palët politike nuk kanë kuptuar asgjë nga gabimet e tyre të këtyre 6 muajve dhe po vazhdojnë t’i përsërisin ato, në dëm të shoqërisë dhe ekonomisë shqiptare./Gazeta Liberale
