Nga: Anxhela Ferra
Sadik Merja është 61 vjeç dhe prej më shumë se 6 vitesh punon si varrmihës në Tufinë. Për të është një punë e zakonshme, edhe pse jo pak herë nuk e bën gjumin i qetë. Nuk e kujton varrin e parë që ka hapur, por edhe pas kaq shumë vitesh shpesh sheh ëndrra që lidhen me punën. Është i ftohtë, racional, por rrëfen për Tirana Today se në shumë raste i ndodh të preket nga histori të ndryshme.
“Mos mendoni se fakti që e bëjmë çdo ditë këtë punë, na bënë të jemi të pandjeshëm. Edhe ne njerëz jemi, edhe pse jo në pjesën dërrmuese, shumë herë prekemi teksa mësojmë historinë e personit që ka vdekur apo kur shohim familjarët që e vajtojnë.”
Në Tufinë janë rreth 500 mijë varre dhe Sadiku i njeh mirë secilën prej tyre. Disa prej të cilave janë edhe të afërm të tij.
“Pak kohë më parë, vdiq vjehrri i vajzës, unë e hapa gropën. Po nuk e bëra unë, kush do ta bëjë, është një punë, që e bëj për të gjithë, kushdo qoftë.”
Edhe pse në varreza po hapen parcela të reja, shumë shqiptarë zgjedhin të varrosen me familjarët e tyre. Sadiku thotë për Tirana Today se shpesh herë kanë gjetur rreth 4 eshtra në një varr dhe se kjo metodë përdoret nga shumë qytetarë.
Por, përsëri kërkesat për varre të shtrenjta janë të shumta. Nga krijimi i busteve e deri tek vendosja e çative.
“Këtu në Tufinë, janë të shumta varret që janë të shtrenjta. Njeriun respektoje sa është gjallë, pastaj kur vdes mund t’i ndërtosh edhe një monument, por nuk ka rëndësi.”
61 vjeçari nuk ka frikë nga vdekja, përkundrazi ajo e shtyn të jetë njeri më i mirë. Sepse çfarë bëjmë në të gjallë, është ajo për të cilën do të kujtohemi. Tirana Today