Të shembësh godinën e Teatrit Kombëtar do të thotë t’u heqësh të drejtën brezave që do të vijnë të mësojnë për historinë e këtij vendi, për raportin mes artit dhe politikës, statusit të aktorit gjatë diktaturës e më pas, në vitet e gjata të tranzicionit. Filozofi Artan Fuga e ka ndjekur me vëmendje gjithë debatin që është riaktivizuar këto muajt e fundit mbi shembjen e godinës së Teatrit Kombëtar.
Nga këndvështrimi i filozofit, qytetar por edhe artdashësit, Fuga thotë se i gjithë ky debat për teatrin, është një teatër në vetvete. “Duket se beteja për teatrin është një teatër i madh me aktorët dhe spektatorët e vet si edhe me lozhat që vështrojnë gjithçka nga lart”, thotë ai. Pasi vendos përballë njëri-tjetrit palët e përfshira në këtë debat, aktorët dhe pushtetarët, Fuga shkon më tej.
Ai “lexon” të ardhmen, vendin dhe rolin që godina aktuale, ashtu siç është, me atë arkitekturë dhe më kushte aspak të favorshme për aktorët, do të ketë në hapësirën urbane, në historinë e qytetit dhe atë të artit në Shqipëri. Ai flet ndërtesën e e tetarit në vitin 3070, ku thotë se nga raportimet që bën media, nuk kuptohet fort mirë nëse teatri do të rrethohet me kulla, apo do të prishet fare për t’u zëvendësuar me ndonjë ngrehinë tjetër, do të zhvendoset andej nga diga e Liqenit artificial, apo se çfarë do të behët me të konkretisht. Ajo që thekson më së shumti filozofi Fuga është fakti se qytetarët janë mobilizuar shumë pak në mbrojtjen e tetarit dhe se vetëm artistët nuk mund ta ndalin këtë projekt. Sipas Fugës teatri nuk duhet të shebmbet pasi aty është gjithë arti i vendit dhe fryma e kulturës shqipatre.
