Ish-kryeministri Fatos Nano ka treguar se çfarë e bëri të mos bashkohej me Partinë Demokratike. Në një rrëfim të rralë në “Opinion”, Nano tha se qëndroi në Partinë Socialiste edhe pse vetë ishte njeri liberal që nuk ishte dakord me ideologjinë e Partisë së Punës.
Nano shtoi se Lëvizja e studentëve ishte e vërtetë, e virgjër dhe jo shumë e koklavitur, deri në momentin që u afruan intelektualë të tjerë apo interesa. Për këtë arsye, Nano u distancua dhe vendosi të bashkohej me PS-në.
Pjesë nga biseda:
Blendi Fevziu: Jemi në fund të vitit 1990, kur ju i takonit grupit liberal. Edhe në Tiranën e kohës konsideroheshit si një nga ekonomistët liberalë por edhe personat liberalë. Përse nuk u anëtarësuat në PD por mbetët në Partinë e Punës? Dhe si e kujton lëvizjen e studentëve?
Fatos Nano: Lëvizja e studentëve ishte e vërtetë. Ishte e virgjër, ishte jo shumë e koklavitur. Ishte pasqyrë e ndjenjave të moshës, e vrullit të moshës dhe kërkesave të atij brezi. Sapo filluan të afrohen intelektualë apo interesa të tjera, ajo pushoi së qeni kaq e pastër. Dhe veçanërisht qysh në tribunën e fjalimeve të para të ditës së shpalljes së Partisë Demokratike, u pa që do kishte shumë ujë për rrjedhur. U pa që uji filloi të trazohet.
Vendimi im për të ms kaluar me PD-në erdhi në mënyrë racionale dhe graduale sepse në një kohë që të gjithë po turreshin për të kaluar me PD-në, atëherë unë mendova këtu do bëhet një monizëm i ri. Dhe vendosa në mënyrë të ndërgjegjshme të qëndroj majtas për të balancuar situatën. Natyrisht nuk do të qëndroja vetëm, do të bashkohesha me të tjerë intelektualë të majtë, dhe këtë bëmë, balancuam situatën aq sa 4 muaj pas zgjedhjeve të ’92 fituam zgjedhjet vendore.
