Nga: Alfred Peza
Të martën e 11 shtatorit, Presidenti i Republikës Ilir Meta për 1 orë e 10 minuta, bashkëbisedoi me gazetarët, pa e përmendur në asnjë rast 13 tetorin. E as qëndrimin e tij aktual, në lidhje me dekretin që ka firmosur për zhvillimin e atyre që ai i ka quajtur si “zgjedhje të përgjithshme lokale” të radhës.
E gjitha kjo e ka një arësye. E për rrjedhojë, edhe një shpjegim. Vëmendja e medias, analistëve dhe aktorëve politikë, u fokusua gjatë kësaj konference shtypi, tek deklarata e Kreut të Shteti që e cilësoi atë që ka ndodhur nga djegia e mandateve të deputetëve të opozitës në shkurt dhe deri më 30 Qershor, si një situatë artificiale.
“Kjo ka qenë një situatë artificiale, ky polarizim nuk ekziston poshtë në shoqëri, një antagonizëm i orkestruar nga lart, për të mbajtur në ngërç Shqipërinë…”,- tha Ilir Meta. Ishte pikërisht ky moment, që na zbuloi për herë të parë me zë dhe me figurë, atë që mazhoranca dhe ndërkombëtarët e kanë thënë përgjatë gjithë 2019:
Se në Shqipëri, nuk ka patur kurrfarë premise për ndonjë “revolucion popullor” siç predikonte Sali Berisha, Lulzim Basha, Ilir Meta vetë dhe Monika Kryemadhi. Sepse e gjitha çfarë u tentua që të realizohej, ishte thjeshtë një përpjekje e dëshpëruar për ta injektuar krizën e katërshes së lidershipit të opozitës së rrugës në sistemin politik e demokratik të vendit, nëpërmjet bllokimit të zgjedhjeve të 30 Qershorit. Me synimin final, rrëzimin e qeverisë së Kryeministrit Edi Rama dhe më pas bllokimin dhe zhbërjen e reformës në drejtësi, nga frika e ndëshkimit për krimet dhe korrupsionin e tyre përgjatë 30 viteve.
E përderisa vetë Presidenti në detyrë, sot pranon me zë të plotë se “kjo ka qenë një situatë artificiale”, atëherë kuptohet që nëpërmjet anulimit të datës së zgjedhjeve dhe dekretimit të tyre për më 13 tetor, Ilir Meta nuk kishte hallin se “do të digjej Parlamenti”,- siç tha para Komisionit Hetimor Parlamentar. Por del se ai paska patur synimin, që ti hidhte benzinën zjarrit, me anë të firmës së tij.
Ilir Meta si një tjetër sebep për anulimin e 30 Qershorit, nxori faktin se nuk mund të zhvilloheshin zgjedhje normale, përderisa PD dhe LSI nuk do futeshin në to. Për reciprocitet, në ato që ai i quan zgjedhje të 13 tetorit, edhe PS edhe PD kanë deklaruar se nuk do të futen. Atëherë pyetja që shtrohet tani është se përse me të njëjtën logjikë, Presidenti nuk i anulon edhe këto?!
Me sa duket, i gjendur përballë kësaj situate absurde ku në “zgjedhjet e reja” pranon të futet vetëm (ish) partia e tij LSI, Kreu i Shtetit ka nisur që ta kuptojë se dekreti i tij është zhvlerësuar dhe nuk ka më asnjë kuptim, që ai të vazhdojë ti bjeri i vetëm “gozhdës” së saj.
Megjithatë, nuk është vetëm ky shkaku i heshtjes së Presidentit në konferencën e fundit për shtyp, për 13 tetorin. Thomas Markert, Sekretari i Komisionit të Venecias për çështjet e Demokracisë Përmes Ligjit, po më 11 shtator deklaroi në Tiranë se “nuk do të ketë zgjedhje më 13 tetor. “De facto”, nuk mendoj se janë duke u bërë përgatitje për mbajtjen e zgjedhjeve”.
Edhe përpara kësaj, publikimi i Raportit Final të OSBE/ODIHR për 30 Qershorin, tregoi se zgjedhjet lokale u zhvilluan, u njohë e certifikuan ndërkombëtarisht, e për rrjedhojë zgjedhje të tjera nuk ka.
I gjendur përpara këtij realiteti, Presidenti në detyrë e ka parë të udhës që më në fund, të nisë e të reflektojë. Fillimisht, duke heshtur për të mos folur më për një dekret të cilin ai deri dje, e quajti të rregullt. E më pas, pak rëndësi ka në Ilir Meta do ta anullojë apo jo, edhe dekretin.
Kryesorja tani për tani është, se ai nisi që ta pranojë dështimin e tij, me 13 tetorin. Duke pranuar në heshtje, edhe fajësinë e tij, për anulimin e 30 Qershorit. Sepse ajo situatë që ai tentoi të krijonte nëpërmjet atij akti, “ishte artificiale” dhe kishte qëllimin “për ta mbajtur në ngërç Shqipërinë”.
