Berisha, në një përpjekje plot vetëbesim se mund të rikthehet sërish në qeverisje, ka sjellë shembuj “rikthimesh” të bujshme, madje dhe jashtë politikës, për të legjitimuar veten në atë që po bën, madje me xanxën e dyfishtë, amerikano-britanike të “non grata”-s.
“Steve Jobs e bënë copash, por u rikthye. Çfarë nuk i bënë atij. Nuk them se jam ai, por historia e rikthimit është kjo. I ndodhi edhe Injaco Lulës, që e futën në burg, por pas dy mandatesh 6-7 vjeçare sot është president i Brazilit. Pra rikthimet janë të rralla, por janë të suksesshme”, i tha ai një ish-të afërti të tij dikur, sot gazetar, analistit Neritan Sejamini.
Ky i fundit, guxoi t’i kujtojë Berishës moshën, po guxuar nga ana tjetër t’i kujtojë modelin e tij politikëbërës.
“Doktor, shqiptarët kanë nevojë që të dëgjojnë edhe një ‘këngë’ tjetër, më optimiste”, i tha Sejamini, për të cilën Berisha kishte një përgjigje, pasi iu përmendën dhe të rinjtë që i duheshin PD-së:
“PD po rindërtohet sot mbi parimet më të drejta. Ti fole për një grup të rinjsh që duhet të jenë. Nëse duhet të jemi të vërtetë primaret janë porta më e hapur, më dinjitoze për çdo të ri që do që të angazhohet në politikë dhe PD po e bën këtë”, tha Berisha në formë përgjithësuese, pa sjellë ndonjë emër konkret që po befason si i ri, me mentalitet të ri.
Ky dhe një problem jopolitik po analitik në qasjen nga politikës në Shqipëri. Ju mëshohet të rinjve, ndërkohë që jo pak të rinj të cilët i janë futur politikës janë zero në aftësinë imponuese, pos faktit që janë krejt pa risi. Më i spikaturi ndër ta është Erion Veliaj, megjithatë edhe ai sot gjykohet si figurë politike me cenet e zakonshme të politikanit shqiptar.
Pra, nuk është çështje moshe por mentaliteti, formimi, stili. Berisha s’duhet gjykuar për moshën, por për modelin!
Një nga pyetjet thelbësore që mund t’i bëhet Berishës, pasi kurrë nuk është bërë, është: Ç’model emancipues e reformues i ke ofruar ti politikës shqiptare, madje dhe shoqërisë? (Tesheshi)
