Pashkët kremtohen çdo vit përmes shërbesave fetare, ku simboli kryesor është statuja e Jezu Krishtit mbi kryq. Por në Filipine, një vend me shumicë katolike, 59-vjeçari Ruben Enaje ndërmerr çdo vit një gjest ekstrem.
Çdo të Premte të Mirë, që i paraprin të Dielës së Pashkës, ai kryqëzohet prej vërteti në duar dhe këmbë, ashtu si Krishti 2 mijë vjet më parë. Ai qëndron mbi kryq duke ulëritur nga dhimbjet për disa minuta, më pas mjekët e zbresin prej andej dhe i mjekojnë plagët.
Ruben, që ashtu si Jezusi në rini ushtron profesionin e marangozit, e bën këtë sakrificë që nga vitet 1980. Ai ishte ishte një punëtor ndërtimi, kur u rrëzua nga skela e një godine në ndërtim dhe mbijetoi. Pas aksidentit, në shenjë falënderimi për Zotin që e shpëtoi, nisi të marrë pjesë në ceremoninë e kryqëzimeve.
Akti i tij tërheq çdo vit mijëra kureshtarë, vendas dhe të huaj, që dynden në fshatin në veri të kryeqytetit Manila. Vitin e kaluar Ruben Enaje u kryqëzua për herën e 33-të, ndërsa këtë vit ua la stafetën të tjerëve.
U ndal tek numri 33, aq vite sa ishte edhe Jezusi kur u kryqëzua. Kjo traditë e ka origjinën e saj në një dramë për Jezusin të shkruar nga një dramaturg vendas në vitet 1950, e cila çoi në kryqëzimin e parë real në vitin 1962.
Që nga ajo kohë, ky akt është shndërruar në një nga festivalet fetare më të famshme në Filipine. Veç Rubenit, pjesë e ceremonisë bëhen qindra të tjerë që vetë-fshikullohen deri në gjakosje. Vetë udhëheqësit katolikë në Filipine e dënojnë këtë praktikë.
Kryqëzimet, dekurajohen edhe nga zyrtarët e shëndetësisë. Ceremonia vëzhgohet nga një grup mjekësh, që ndihmon ata që u bie të fikët nga vapa dhe dehidratimi, apo që kanë nevojë për trajtimin e plagëve të tyre. Shumë njerëz, zgjedhin të marrin pjesë në këtë ceremoni, kur familjarët e tyre vuajnë nga sëmundje të ndryshme.
TIRANA TODAY
