108 vite më parë, lindi në Shkup në një familje shqiptare, Anjezë Gonxhe Bojaxhiu, e njohur si Nënë Tereza. E magjepsur nga puna humanitare, ajo vendosi që në moshën 12 vjeçare t’ia kushtonte jetën ndihmës ndaj njerëzve nevojë.
Ishte vetëm 18 vjeç kur la familjen dhe shkoi në Irlandë për t’u bërë murgeshë. Më vonë transferohet në Kalkuta të Indisë, ku dha për disa vite mësim në një shkollë.
Varfëria e madhe e vendit, e bindi të formojë një mision të veçantë, për të ndihmuar njerëzit më në nevojë. Në vitin 1948, Nëna Tereza hoqi rrobat e murgeshës, dhe veshi sarin, një veshje tradicionale indiane, dhe sandale të thjeshta.
Viti i parë i misionit në lagjet e varfra ishte shumë i vështirë, pasi nuk ishte e mësuar dhe s’kishte as të ardhura. Disa herë u tundua të rikthehej në manastir, por rezistoi. Misioni i saj nisi të bëhej i njohur, kështu filluan të vijnë donacionet e para. Më 1950, hapi një shtëpi për jetimët dhe të rinjtë e pastrehë.
U nderua me çmimin Nobel për Paqe në vitin 1979, ndërsa 192.000 dollarët i përdori sërish për bamirësi. Ajo vazhdoi punën e saj me të varfrit deri ditën e vdekjes më 5 shtator 1997.
Nënë Tereza nuk mundi t’i shohë për shumë kohë nënën dhe motrën, që jetuan dhe ndërruan jetë njëra pas tjetrës në Shqipërinë komuniste.
Diktatura refuzoi disa herë kërkesën e saj për ta lejuar të hynte në Shqipëri. Për kontributin e saj të jashtëzakonshëm humanitar, ajo është shenjtëruar nga Vatikani.
Përgatiti Tirana Today
