Nga: Alfred Peza
Kryetari i Partisë Demokratike prej shumë ditësh ndodhet nën prozhektorët e opinionit publik dhe mediave shqiptare, në lidhje me rolin e tij individual, gjatë kohës që punonte për hetuesit që “kopsitën” dosjet për të cilat janë sot në Hagë drejtuesit e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Të gjithë kanë folur deri më sot, edhe në Tiranë, edhe në Prishtinë. Edhe në Beograd, edhe në Moskë. Edhe në Bruksel, edhe në Washington. Përveçse Lulzim Bashës!
Për shkak të sensibilitetit të kësaj çështje, për shkak të aktualitetit të një procesi që ka vendosur në bankën e të akuzuarve gjithë zinxhirin komandues të UÇK, për shkak të pastërtisë së të shkuarës dhe lavdisë së të ardhmes, Lulzim Basha i detyrohet një shpjegim shqiptarëve.
Edhe nëse do të ishte thjeshtë një qytetar i zakonshëm i Republikës së Shqipërisë, Lulzim Basha i detyrohet një shpjegim publik qytetarëve të Kosovës, në respekt të vetes së tij.
Edhe nëse do të ishte një politikan i thjeshtë, Lulzim Basha i detyrohet një shpjegim publik, në respekt të Partisë Demokratike dhe të gjithë atyre që kanë 30 vjet që votojnë për të.
Edhe nëse do të ishte thjeshtë kryetari i një partie tjetër çfarëdo dhe kudo në hapësirën ku jetojnë e punojnë shqiptarët në Ballkan, Lulzim Basha i detyrohet atyre një shpjegim publik.
Por nëse je edhe Kryetari i Partisë më të madhe të opozitës politike në Tiranë dhe njëkohësisht kandidati për Kryeministër i Shqipërisë, atëherë ky nuk është më thjeshtë një opsion por detyrim taksativ.
Në këtë rast Lulzim Basha nuk është as i dyshuar, as i akuzuar, por thjeshtë i vetmi i dënuar që të sqarojë nga “A” në “ZH”, rolin dhe pozicionin e tij në këtë histori. Qoftë për episodin e “Shtëpisë së Verdhë” ku u tha se bëheshin transplante organesh njerëzore. Qoftë për Dosjen e Dick Marty-t, që shërbeu si mekanizmi për të vënë në lëvizje të gjitha gurët që çuan në ngritjen e kësaj Gjykate Speciale.
Askush nuk mund të paragjykojë implikimin e Lulzim Bashës në diçka për të cilën, sado e pafajshme apo e fajshme qoftë ajo, përderisa nuk i ka ekspozuar ende të gjitha provat e pakundërshtueshme. Por, kjo nuk e favorizon atë aspak, për tu fshehur përgjithmonë prapa kësaj alibie. Aq më pak, të fshihet prapa mbrojtjes që është rrekur të bëjë deri më tani, duke iu shmangur ballafaqimit me të vërtetën, përmes propogandës dhe demagogjisë.
“Unë e kam vënë tërë jetën time në shërbim të vendit. Për Shqipërinë. Për shqiptarët. Për pavarësinë e Kosovës. Ti nuk më bën dot moral mua për patriotizëm. Ti nuk më mëson dot mua çfarë është besnikëria ndaj Shqipërisë”,- tha Lulzim Basha sot, në përgjigje të një polemike publike për këtë çështje, me Kryeministrin Edi Rama.
Por a mjaftojnë të gjitha këto, kur është puna për të sqaruar një veprimtari konkrete? Për të sqaruar një episod kyç të punës së liderit të opozitës së sotme, në një periudhë të caktuar të jetës së tij profesionale? Për të hedhur dritë mbi punën konkrete, për çështje konkrete dhe me persona po ashtu konkretë, që pretendojnë publikisht prezencën dhe rolin e Lulzim Bashës në këtë histori?
Nëse nuk do të ishte një çështje me rëndësi kombëtare, përtej detyrimeve që kanë të zgjedhurit politikë, ky moment edhe mund të ishte tejkaluar. Por kur kërkohet që të njolloset jo thjeshtë dhe vetëm imazhi individual i ish Presidentit, i dy ish Kryeparlamentarëve të saj apo i shumë udhëheqësve të tjerë politikë të këtyre 20 viteve, por vetë pastërtia e luftës së shqiptarëve për çlirimin e Kosovës me ndihmën e NATO, SHBA e BE këtu ndryshon çështja.
Përtej gjithçkaje, Lulzim Basha është i dënuar që të japë sqarime të plota, për pozitën e tij në këtë histori. Sa më shpejt, aq më mirë do të jetë me siguri, edhe për të. Gjatë këtyre 30 viteve kanë ndodhur zhvillime nga më të ndryshmet, por sado i sikletshëm që ka qenë pozicioni i protagonistëve të jetës politike në to, nuk ia kanë dale dot që ti shmangen sqarimeve për çështje me interes publik.
Lulzim Basha nuk mund të bëjë përjashtim nga ky rregull. Ndryshe, është e kotë që të futet në garën elektorale për tu bërë nesër, Kryeministër i shtetit amë të të gjithë shqiptarëve!
