Diktatori libian ka pasur një marrëdhënie të ngushtë me Italinë, edhe për shkak se Libia kishte qenë dikur një koloni e italianëve. I ndikuar nga pasioni i të birit Sad për futbollistin, Gadafi depërtoi në vitin 2002 në futbollin italian. Në fillim të atij viti, Kompania e Investimeve të Huaja Libiane (LAFICO), de fakto në pronësi të Gadafit, bleu për 6.4 milionë euro 5.31% të aksioneve të klubi të njohur të Juventusit. Udhëheqësi libian, synonte shumë shpejt të blinte deri në 20 për qind të aksioneve.
Por sanksionet e reja ndërkombëtare mbi vendin e tij e penguan këtë. Disa javë më vonë Al-Sadi, u emërua anëtar i bordit të drejtorëve të Juventusit. Nën ndikimin e tij u vendos që ndeshja e Superkupës italiane mes Juventusit dhe Parmës të luhej në kryeqytetin libian Tripoli më 25 gusht 2002. Juventusi e fitoi finalen 2-1, përballë 45.000 spektatorëve të pranishëm.
Më vonë Sad Al-Gadafi, nënshkroi një konkratë si futbollist me ekipin e Serisë A Peruxha, në fillimin e sezonit 2003-2004. Pasi u pezullua shumë shpejt për doping, djali i udhëheqësit libian nënshkroi një konkratë me Udinezen, ku edhe aty luajti në vetëm një ndeshje miqësore.
