24 Prill 1942- Lind aktorja dhe këngëtarja e njohur amerikane Barbara Streisand
Barbara Joan Streisand, konsiderohet nga shumë njerëz si këngëtarja më e madhe e brezit së saj. Artistja e parë e famshme femër me origjinë hebraike, Streisand ripërcaktoi stilin e femrave në vitet 1960-1970, me portretizimin e saj të ndjeshëm të karaktereve urbane.
Duke synuar të ishte një aktore në teatër, Streisand iu bashkua një teatri veror në Nju Jork, ndërsa ishte ende në shkollë të mesme. Pas diplomimit ajo u shpërngul në Manhatan, ku në vitin 1960 nisi të këndojë në një klub nate modest, ndërsa fitoi një konkurs të këngëtarëve amatorë.
Më pas fitoi një rol të vogël komik si zonja Marmelstein në një mjuzikëll në Broadway. Ai i hapi rrugën shfaqjeve të shpeshta televizive, veçanërisht në “The Judy Garland Shoë”, ndërsa duke filluar nga viti 1963, publikoi një seri albumesh që patën shumë shitje.
Albumi i saj i parë solo, “The Barbra Streisand Album”, fitoi çmimin Grammy për albumin e vitit, dhe performancën më të mirë vokale na kategorinë femërore. Streisand debutoi në kinematografi në vitin 1968, duke fituar edhe një Academy Award për rolin e saj Fanny Brice në filmin “Funny Girls”. Streisand kompozoi dhe këngoi për kolonat zanore të disa filmave në vitet 1960-1970.
Më pas u përqëndrua në role dramatike në filmat “Nuts” (1987), “Prince of Tides” (1991), dhe “Mirror has tëo face” (1996); ku në dy të fundit ka qenë gjithashtu edhe regjizore. Megjithatë, ajo më pas u shfaq në komeditë e famshme “Meet the Fockers (2004), “Little Fockers” (2010) dhe “Trip Guilt” (2012).
Pavarësisht nga shumëllojshmëria e dukshme, shumica e personazheve të Streisand ndajnë cilësitë e forcës dhe pavarësisë, të kombinuar me ndjeshmërinë. Edhe pse e admiruar si regjisore, Streisand ndoshta ka frymëzuar edhe më shumë përkushtim nga fansat e saj si këngëtare, sidomos me hitin e saj “Woman in love”.
24 Prill 1980 – Misioni amerikan i shpëtimit të pengjeve në Iran përfundon në tragjedi
Një operacion ushtarak i planifikuar keq, për të shpëtuar 52 pengjet amerikane që mbaheshin prej disa muajsh në ambasadën e SHBA-së në Teheran, përfundon me 8 ushtarakë amerikanë të vdekur, dhe pa asnjë peng të shpëtuar. Pas dështimit të përpjekjeve diplomatike, presidenti Jimmy Carter urdhëroi nisjen e një misioni ushtarak, si një përpjekje e fundit për të shpëtuar pengjet.
Gjatë operacionit, 3 nga 8 helikopterët u rrëzuan në shkretëtirë para se të mbërrinin në kryeqytetin iranian, duke hedhur në erë gjithë planin. Të nesërmen Carter dha një konferencë për shtypi në të cilën mori përgjegjësinë e plotë për tragjedinë. Pengjet u liruan vetëm pas
270 ditësh.
Nëntorin e atij viti, Carter humbi zgjedhjet presidenciale përballë republikanit Ronald Reagan, dhe shumë shpejt, me ndihmën e ndërmjetësve algjerianë, nisën negociatat e suksesshme midis Shteteve të Bashkuara dhe Iranit, për lirimin e pengjeve. Në ditën e përurimit të Reaganit në detyrë, më 20 janar 1981, Shtetet e Bashkuara liruan gati 8 miliardë dollarë nga asetet e ngrira financiare të Iranit, ndërsa në këmbim u liruan të 52 pengjet amerikanë pas 444 ditësh.
24 Prill 1916 – Në Irlandë nis Rebelimi i Pashkëve
Të Hënën e Pashkëve në Dublin, Vëllazëria Republikane Irlandeze, një organizatë sekrete e nacionalistëve irlandezë e udhëhequr nga Patrick Pearse, fillon të ashtuquajturën Rebelim të Pashkëve, një kryengritje e armatosur kundër sundimit britanik. Të ndihmuar nga socialistët irlandezë militantë nën udhëheqjen e James Connolly, Pearse dhe shokët e tij protestuan dhe më pas sulmuan selinë qendrore të qeverisë britanike në Dublin, ndërsa pushtuan zyrën e përgjithshme postare të kryeqytetit irlandez.
Pas këtyre sukseseve, ata shpallën pavarësinë e Irlandës, e cila kishte vuajtur për shekuj me rradhë e regjimin shtypës të Mbretërisë së Bashkuar për shekuj me radhë, dhe mëngjesin që pasoi vunë nën kontroll shumicën e qytetit. Megjithatë, autoritetet britanike ndërmorën shpejt një kundërsulm, dhe deri më 29 prill kryengritja u arrij të shtypej.
Pas kryengritjes, Pearse dhe 14 udhëheqës të tjerë nacionalistë u ekzekutuan me vdekje për pjesëmarrjen e tyre në revoltë, ndërsa bashkë-kombasit e tyre katolikë i cilësuan dëshmorë. Marrëdhëniet mes irlandezëve kryesisht katolikë dhe britanikëve protestantë, kanë qenë gjithnjë problematike. Londra kishte miratuar prej kohësh një sërë kufizimesh të ashpra anti-katolike, ndërsa viteve 1845-1852, mbi 1.5 milionë irlandezë vlerësohet se vdiqën nga uria si pasojë e krizës së prodhimit së patateve.
Protesta e armatosur vazhdoi pas Rebelimit të Pashkëve, dhe në vitin 1921, 26 nga 32 qarqe të Irlandës fituan pavarësinë, me shpalljen e Shtetit të Lirë Irlandez. Ai u bë një republikë e pavarur në vitin 1949. Megjithatë, gjashtë qarqet verilindore të Ishullit Emerald, mbetën pjesë e Mbretërisë së Bashkuar, duke bërë që disa nacionalistë të riorganizoheshin në Ushtrinë Republikane Irlandeze (IRA), për të vazhduar luftën e tyre për pavarësinë e plotë të territorit irlandez.
24 Prill 184 P.E.S – Grekët hyjnë dinakërisht në qytetin e Trojës duke përdorur dhuratën e tyre, një kalë prej druri, duke vrarë banorët që i gjetën në gjumë. Trojanët e tjerë, të kapur në befasi u përpoqën të rezistojnë po pa sukses.
24 Prill 1877 – Fillon lufta ruso-turke kur Rusia i shpalli luftë Perandorisë Osmane. Luftimet u zhvilluan në Kaukaz dhe më pas në Ballkan.
24 Prill 1915 –Dita e Dëshmorëve – Turqit fillojnë dëbimin e armenëve nga shtëpitë e tyre, një fushatë që çoi në masakrimin e disa qindra mijëra njerëzve.
24 Prill 1920 – Në Konferencën e San Remos, të organizuar nga aleatët për të ndarë territoret e Perandorisë Osmane, Britania merr mandatin për Palestinën – palestinezët e quajtën 1920-ën, si “Viti i Katastrofës”.
24 Prill 1961 – Presidenti amerikan Xhon Kenedi pranon përgjegjësinë e dështimit të operacionit në Gjirin e Derrave në Kubë, që synonte përmbysjen e qeverisë së Fidel Kastros.
24 Prill 2005 – Kardinali Joseph Ratzinger u inaugurua si Papa i 265-të i Kishës Katolike, duke marrë emrin Papa Benedikti XVI.
