Në promovimin që iu bë librit “Larg dhe mes njerëzve” të nënës së tij, Liri Lubonja, ishte i pranishëm edhe i biri Fatos Lubonja.
Libri do të përkthehet edhe në gjermanisht, dhe përkrah përkthyesit gjerman, Lubonja foli për herë të parë, ku tregoi që marrëdhënia mes tij dhe nënës u forcua më shumë gjatë 17 viteve që ai kaloi në burg, për shkak të letrave të saj.
“Më shkruante, në një letër në javë, katër faqe. Sepse ne i kishim letrat me numër, dërgonim dy letra nga të dyja faqet. I shkruante dhe babait po kështu. Në letër përshkruante jetën e saj, ishin letra që censuroheshin, normalisht kalonte nga një nga oficerët e burgut, që merrej me kartelat tona, dhe shkruante sidomos për vajzat e mia.
I lashë të vogla, njërën 1 vjeç e gjysmë dhe tjetrën një muajshe. Nuk arrita t’i shikoja të rriteshin, por më janë rritur në sy për shkak të përshkrimeve që nëna ime bënte. Për t’i përshkruar sa më gjatë, ajo më përshkruante dhe ambientin, terrenin, çfarë ndodhte”, tha Lubonja.
Teksa tha se ishte i prekur dhe nuk donte ta kujtonte me lot, ai ndau një histori me pak humor për “pseudonimet” që nëna përdorte në letrat e saj.
“Më kujtohet tani që një herë më thërrasin në komandë, ky kartelisti, dhe fjala e parë që më tha ishte: Kjo mamaja jote pse shkruan me pseudonime? Nuk e di i thashë, ç’do të thuash? Mamaja shkruante për një mal gjigant ku luanin vajzat, për kumbulla të tharta, gjëra të peisazhit.
-Ç’është ky mal gjigand? Po këto kumbullat e tharta?- më pyeti. Këto ishin pseudonimet!”, u shpreh ai.
