Vetë-djegia publike më 17 dhjetor 2010 e shitësit ambulant Muhamed Buazizi në Tunizi, shkaktoi nisjen e një revolte të madhe popullore, që çoi në rrëzimin e presidentit vendas BenAli.
Pak ditë më vonë, protestat u shtrinë në gati 15 vende të botës arabe. Diktatorë që kishin sunduar për 30 apo 40 vite, si Kadafi në Libi apo Mubarak në Egjipt u rrëzuan. Por ajo që u quajt “Pranvera Arabe”, sot quhet “Dimri Arab”.
Kjo pasi shpresat e qindra milionave njerëzve për demokraci, nuk janë përmbushur. Me përjashtim të Tunizisë, të gjitha vendet e tjera vijojnë të qeverisën nga autokratë. Ndërkohë Siria, Libia dhe Jemeni, vijojnë të përgjaken nga lufta civile.
Në Siri janë vrarë gati 600 mijë njerëz, në Jemen 233 mijë, në Libi mbi 50 mijë. Kostoja financiare e revolucioneve të dështuara është mbi 2.3 trilionë dollarë. Po pse dështoi Pranvera Arabe? Sepse Perëndimi i braktisi popujt, për hir të bizneseve me pushtetarët e radhës. Se në fund, paratë kanë më shumë vlerë sesa mbrojtja dhe përhapja e demokracisë, edhe tek ata që janë sot më të shtypurit në botë./TIRANA TODAY/
